اما ،آیا گزینه نظامی به واقع میتواند برنامه هستهای ایران را نابود کند؟ نظر من این است که میتواند اما چنین عملیاتی، طولانی مدت، پرهزینه، دشوار و دارای تبعات ناخواسته زیادی خواهد بود. با این حال، سوال مهمتری که مطرح میشود این است که اساس قانونی برای چنین اقدامی چیست؟
در زمان تصویب منشور سازمان ملل یک کشور تنها بر اساس دو توجیه واقعی میتواند از عملیات نظامی علیه کشوری دیگر استفاده کند.
به نوشته ژنرال بازنشسته آمریکایی، اولین توجیه هنگامی حاصل میشود که شورای امنیت سازمان ملل اجازه استفاده از اقدام نظامی را بدهد اما وتوی هر یک از اعضای شورای امنیت میتواند این مسیر را ببندد. با در نظر گرفتن روسیه و چین برای استفاده از این حق خود برای جلوگیری از ساز و کار بازگشت خودکار تحریمها علیه ایران تمایل دارند. تقریبا غیر قابل تصور است که از وتوی خود برای ممانعت از اقدام نظامی علیه ایران استفاده نکنند.
توجیه دوم زمانی است که یک کشور با هدف دفاع از خود از عملیات نظامی استفاده کند. منشور سازمان ملل در واقع به کشورهایی که هدف حملات مسلحانه قرار میگیرند اجازه دفاع از خود را میدهد. اما در چنین حالتی باید شواهد معتبری از حمله فوری علیه آن کشور وجود داشته باشد.
در ادامه این گزارش آمده است: بنابراین حتی اگر زمان گریز هستهای ایران را چند ماه برآورد کنیم و این کشور فرصت دستیابی به ظرفیت عملیاتی کردن این سلاحها را هم داشته باشد، اگر چه این کار نقض معاهده منع گسترش سلاحهای هستهای و قطعنامههای سازمان ملل است برخورداری از این ابزار توجیه قانونی برای استفاده از گزینه نظامی نیست.
این ادعاها در حالی مطرح میشود که مقامات ایران همواره تاکید میکنند برنامه هستهای ایران ماهیت کاملا صلح آمیز دارد و تسلیحات هستهای جایگاهی در دکترین دفاعی تهران ندارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com