مذاکرات هسته ای و بازی امریکایی

به گزارش بولتن به نقل از فارس، آقای حسین موسویان، دیپلمات اسبق ایرانی و از مقامات شرکت کننده در مذاکرات معروف هسته‌ای در سال 82، اخیراً در گفت‌وگویی پیرامون نامه سرگشاده آقای ظریف به سران کشورهای جهان پیرامون مذاکرات هسته‌ای گفته است: رئیس‌جمهور و وزیر خارجه آمریکا برای توافق هسته‌ای و پذیرش غنی‌سازی در ایران و رفع تدریجی تحریم‌ها جدی هستند و قصد بازی کردن با ایران را ندارند!

وی همچنین با بیان اینکه هم ما باید مشکلات داخلی آمریکا را درک کنیم و هم آمریکایی‌ها باید مشکلات داخلی ما را درک کنند، در پاسخ به این سؤال که با توجه به اجرای ضعیف توافق اولیه ژنو احتمال دست یافتن به توافق وجود دارد؟ گفته است: «من خوشبین هستم»... توافق نهایی ممکن و انشالله حاصل خواهد شد. *صحبت‌های آقای موسویان مبنی بر اینکه آمریکا قصد ندارد با ایران بازی کند!

در حالی مطرح می‌شوند که 3 ماه قبل آقای حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور نیز در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا گفته بود: «مقامات کشورهای غربی اکنون می گویند چگونه به ایران کمک کنیم»...! اما این صحبت‌ها در فضای واقعیت چندان صحیح به نظر نمی‌رسند زیرا هم در جریان مذاکرات هسته‌ای سال‌های 82 و 83 و هم در جریان توافق اخیر ژنو که پس از آن چند ده تحریم جدید در کنار تهدیدهای نظامی مختلف علیه کشورمان از سوی آمریکا اعمال و ابراز شد؛ افکار عمومی ایرانیان به تجربه دریافته‌اند که اتفاقاً هر توافقی با آمریکا شکننده است و پای یک بازی بدبینانه درمیان است نه پای یک توافق جامع و البته جدی و پایدار!

همچنین باید تصریح کرد که چهره‌های نزدیک به دولت اگر با بدبینی ابراز شده از سوی مقام معظم رهبری نسبت به مذاکره با آمریکا و خود آمریکا موافقتی ندارند و صریحاً اعلام می‌کنند که «خوشبین»! هستند؛ مرتکب ذنب لایغفر نشده‌اند اما باید دانست که واقعیات صحنه و آنچه که در عمل به چشم می‌آید و احساس و اثبات می‌شود؛ بدبینی مقام معظم رهبری است نه خوشبینی افراد مذکور.

یکی از نکات قابل تأمل در این میان نیز این است که علیرغم تمام خوشبینی‌های ابراز شده و حتی گاهی تناقضات بیان شده (از جمله اینکه زمانی توسط یک مقام بلندپایه دولت یازدهم اعلام شد به غنی‌سازی 20 درصدی نیاز داریم و زمان دیگری توسط همین فرد بیان شد که به این سطح از غنی‌سازی نیاز نداریم!) پس از توافق ژنو هیچ تغییر خاص و ملموسی در زندگی و معیشت مردم اتفاق نیافتاد. این در حالی بود که حتی قبل از امضای این توافق، تبلیغات فراوانی توسط یک جریان مدعی حمایت از دولت بروز یافت که طی آنها اقدام به ترسیم «در باغ سبز» از سوی آنها می‌شد و این جریان حتی صریحاً هم اعلام کرد که این توافق در افزایش سطح معیشت مردم تأثیر دارد.

جالب آنکه اخیراً نیز برخی چهره‌های حامی مذاکره مدعی شده‌اند که رژیم تحریم‌ها به‌گونه‌ای است که مثل دومینو عمل می‌کند و با رفع برخی از آنها، تمام آنها یکی یکی فرو می‌ریزند! این در حالی است که اولاً توافق ژنو نشان داد که چنین تحلیلی با واقعیت منطبق نیست و ثانیاً مقامات آمریکایی نیز مکرر در مکرر اعلام کرده‌اند که ساختار اصلی تحریم‌ها را باقی می‌گذارند و حتی شخص رئیس‌جمهور روحانی هم پس از توافق ژنو اذعان کرد که ساختمان تحریم‌ها باقی می‌ماند.

گفتنیست در بحث توافق هسته‌ای؛ یک جریان خاص تلاش دارد تا بحث «تدریجی بودن رفع تحریم‌ها»! که مساوی با احتمال باقیماندن ساختار اصلی تحریم‌ها و افزایش بازه زمانی لغو تحریم‌ها تا مدت زمان شاید 20 سال و بیشتر است را یک مقوله منطقی و موجّه جلوه دهد. همین جریان اشاره شده چندی قبل در یکی از تحلیل‌های خود گفته بود:‌«تیم مذاکره کننده ایران حتما این را در نظر گرفته که "توافق نهایی" نیز التزامی به غرب برای برداشتن همه تحریم‌ها به وجود نمی‌آورد»!