کنگره نمی تواند اوباما را متوقف کند

گروه بین الملل، لارنس ویلکرسون یک نظامی بازنشسته ارتش آمریکا و رییس ستاد وزارت خارجه آمریکا در دوره کالین پاول بوده است. ویلکرسون یک پروفسور مهمان در کالج ویلیام اند مری است که در آنجا به تدریس دروس مربوط به امنیت ملی آمریکا می پردازد. وی اخیرا در مصاحبه ویدیویی با یک وبسایت معتبر به بیان دیدگاه های خود در مورد مذاکرات هسته ای با ایران پرداخته است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از therealnews.com، توافق هسته ای با ایران به مراحل پایانی آماده سازی رسیده است. تنها یک مانع وجود دارد که ممکن است دولت اوباما را از امضای توافق بازدارد: کنگره آمریکا.

سوال: به نظر می رسد که جمهوریخواهان در حال آماده شدن برای یک بحران سیاسی دیگر بر سر توافق هسته ای با ایران هستند. آنها فکر می کنند که شاید دولت اوباما کنگره را بر سر توافق جدید دور بزند و بعضی از تحریم های موجود را لغو کند. چه اتفاقی دارد می افتد؟

پاسخ: من فکر نمی کنم که این مساله تنها مربوط به حزب جمهوریخواه باشد. من فکر می کنم که افرادی مانند رابرت منندز، که یک دموکرات و رییس کمیته روابط خارجی سنا هست مثالی از وجود این افراد در حزب دموکرات است. و من فکر می کنم اتفاقی که دارد می افتد این است که شاهد هستیم افرادی نگران این هستند که شاید، بعد از این همه گفتگو در طی دوره توافق موقت و سپس تمدید آن تا 24 نوامبر در نهایت واقعا توافقی حاصل شود. و به منظور اینکه این توافق به خوبی اجرایی شود، ما باید شرایطی داشته باشیم که در آن رییس جمهور نتواند تحریم ها را لغو کند و به آنها پایان دهد، بلکه آنها را به صورت گام به گام و در ازای اقدام ایرانی ها یکی یکی این تحریم ها را تعلیق کند تا با گذشت زمان ثابت شود که آنها قابل اعتمادهستند و می خواهند کاری که بر سر آن توافق کردند را انجام دهند. سپس کنگره باید واقعا به تحریم ها پایان دهد و آنها را لغو کند، چون این کار ضروری است. اقدام قانونی لازم خواهد بود. بنابراین شیوه کار کاملا قابل درک است و رییس جمهور نیز بر همین اساس عمل می کند.

سوال: بنابراین شما فکر می کید که این سیاست چماق و هویج در مورد ایرانی ها امکان پذیر خواهد بود و چیزی هست که دیگر اعضای 5+1 نیز آن را بپذیرند؟

پاسخ: امیدوارم همینطور باشد. من فکر می کنم که در میان اعضای 5+1 کسانی هستند که سختگیر تر از بقیه هستند، برای مثال فرانسوی ها و شاید آنها شروط دیگری نیز داشته باشند. اما در نهایت، من فکر می کنم که این به ایران و آمریکا بستگی دارد که به صورت دوجانبه، اما در پس زمینه مذاکرات چندجانبه ( که توافق نهایی نیز در چارچوب آن ایجاد خواهد شد) بتوانند راهی برای انجام این خواسته ها پیدا کنند که هم نگرانی های ما در مورد اینکه ایرانی ها به وظایف شان عمل کنند، تحت بازرسی های سرزده، و با نظارت دوربین ها و کارشناسان به تعهدات خود در توافق عمل کنند برطرف شود، و همین طور ایرانی ها نیز مطمئن باشند و بتوانند به ما اعتماد کنند که همانطور که آنها به وظایفشان عمل می کنند، ما نیز تحریم ها را براساس توافق تعلیق یا لغو کنیم.
اینها ریزه کاری ها و پیچیدگی های مذاکرات هستند. ما می توانیم به صورت گام به گام ببینیم که آیا طرف دیگر قابل اعتماد هست یا خیر. و با حرکت در چارچوب توافق و با انجام تعهدات توسط ایرانی ها  و نیز انجام تعهدات ما در مورد تحریم ها،  کم کم به نقطه ای می رسیم که می توانیم توافق را تقریبا دائمی تصور کنیم. و این زمانی است که کنگره فراخوانده می شود تا واقعا تحریم ها را لغو کند، تا ایرانیان  که تا آن زمان قابل اعتماد بودنشان را ثابت کرده اند، بتوانند به شکلی معمولی تر زندگی کنند، به خصوص از لحاظ اقتصادی.


سوال: لری، نگرانی های معقول جمهوریخواهان در مورد تحریم ها و نیز توافقنامه چه هستند؟

پاسخ: من فکر می کنم که آدم های مختلفی در میان آنها وجود دارد. بعضی ها نگران این هستند که نمی توان به ایرانی ها اعتماد کرد، و چیزی که در واقع می خواهند جنگ است. آنها می خواهند که ما ایران را بمباران کنیم. آنها جنگ می خواهند. و درنتیجه این امر، مطمئنا تصمیمی غیر از هسته ای شدن توسط ایران گرفته نخواهد شد، ایران ما را در مقابل عمل انجام شده قرار می دهد، و یک قدرت هسته ای دیگر در خلیج فارس وجود خواهد داشت. اینها یک گروه هستند.
گروه دیگری وجود دارند که نگران این هستند که رییس جمهور و وزارت خارجه و 5+1 و دیگر طرفهای حاضر در این مذاکرات نتوانند یک توافقنامه مناسب و قابل راستی آزمایی با ایران منعقد کنند.
و گروه دیگری نیز هستند که نگران خود رییس جمهور هستند. آنها فکر نمی کنند که وی قادر به حصول چیزی غیر از یک توافقنامه اشتباه، یا سفسطه آمیز یا غیرمسئولانه با ایران باشد. آنها می خواهند که از این امر استفاده سیاسی بکنند تا دموکرات ها را در انتخابات میان دوره ای آمریکا شکست دهند، و در نهایت رییس جمهور را خجالت زده سازند. آنها می خواهند این کار را انجام دهند چون فکر می کنند که واقعا درست است.
بنابراین عناصر مختلفی در دو حزب دموکرات و جمهوریخواه وجود دارند که نگران این مساله هستند.
اما مساله مهم این است که کنگره به اتفاق آرا رای داده که رییس جمهور خواهد توانست در صورت رسیدن به یک توافق تحریم ها را تعلیق کند،توافقنامه ای که در آن عمل در مقابل عمل باشد، تعلیق در برابر تعلیق و اقدامات اعتمادساز، صحیح و پیوسته ایرانی ها. اگر این شرایط وجود داشته باشد و کنگره به آن رای داده باشد، دیگر نمی تواند اقدام خود را انکار کند. این مانند این است که کنگره به خودش بگوید خوب، ما با این کار اشتباه بزرگی کردیم؛ نباید این کار را می کردیم.
اما مهمتر این است که تنها به همین صورت است که احتمال دارد نتیجه ای حاصل شود. ما شش ماه توافق موقت را داشتیم، به اضافه تمدید آن تا 24 نوامبر. ایرانی ها تمام کارهایی که از آنها خواسته شده بود را انجام داده اند، تاکید می کنیم تمام آنها را. ما در در شش تا هشت ماهه گذشته پیشرفت بیشتری نسبت به بیست سال گذشته داشته ایم، در رسیدن به یکی از اهداف و ماموریت های عمده کشور، که همانا جلوگیری از ساخت بمب هسته ای توسط ایرانیان است. ما پیشرفت های بیشتری داشته ایم. این توافقنامه این پیشرفت را به صورت قانون در می آورد، آن را مستحکم می سازد و و افزایش می دهد.  تنها در صورتی این اتفاق می افتد که ایرانیان به صورت گام به گام ثابت کنند که قابل اعتماد هستند، اینکه آنها براساس توافقنامه عمل کنند، و ما نیز در پاسخ بخش خاصی ار تحریم ها را در ازای عمل خاص لغو کنیم. و درنهایت، وقتی همه چیز تمام شود، که ممکن است زیاد طول بکشد، کنگره اقدامات قانونی برای لغو واقعی تحریم ها و توقف آنها را شروع خواهد کرد. اما این زمانی اتفاق می افتد که ایرانی ها قابل اعتماد بودن خود را ثابت کرده باشند و تمام تعهدات خود را بر اساس توافقنامه انجام داده باشند.

بنابراین این توافق بی عیب نیست. هیچ چیزی بی عیب نیست. اگر آنها تقلب کردند چه؟ بله شاید این اتفاق بیفتد. اما با حصول این توافق با شرایط مورد نظر که همان چرخه اقدام و سپس تعلیق هاست، ما شانس بیشتری برای فهمیدن اینکه آنها دارند کار اشتباهی می کنند یا نه خواهیم داشت.  بنابراین این راهکاری برد-برد برای دو طرف است. اما برد-برد مستلزم این است که رییس جمهور بتواند این کار را در ازای تعلیق گام به گام تحریم ها انجام دهد، و طرف ایرانیبداند که ما این کار را انجام می دهیم و قصد داریم آن را ادامه دهیم. بنابراین برای هر دو طرف بازی برد-برد است. و من امیدوارم که افراد عاقل در کنگره در نهایت بتوانند این را بفهمند و بدانند که آنها نیز با اقدامات بسیار هوشمندانه خود در مورد تحریم ها سهمی در این موفقیت داشته اند و اینکه ما اکنون شاهد به نتیجه رسیدن این اقدامات هوشمندانه هستیم.

سوال: می توان بخشی از پیشرفت حاصله را به تغییر در رهبری ایران با انتخاب روحانی به عنوان رییس جمهور نسبت داد. اما آیا شما فکر می کنید که به خاطر انتخابات پیش رومقاومت دو طرف یا بحران سازی ها در حال افزایش است؟

پاسخ: مطمئنا انتخابات میان دوره ای کنگره بر این قضایا تاثیر دارند. یعنی شما نمی توانید توقع داشته باشید که این مساله برای سیاستمدارانی که می خواهند کرسی خود را برگردانند یا برای نخستین بار یک کرسی به دست آورند مهم نباشد. و جمهوری خواهان شانس این را دارند که ده یا دوازده کرسی به تعداد اعضای خود در کنگره که هم اکنون نیز اکثریت قابل توجهی دارند بیفزایند. و مساله مهم تر برای جمهوری خواهان از جمله من این است که آنها فرصت دارند تا در سنا اکثریت شوند، البته نه با اختلاف زیاد، بلکه حداکثر 51 به 47، با توجه به اینکه دو نماینده مستقل نیز آنجا هستند، شایدهم سه تا اگر کاندیدای مستقل کانزاس برنده شود.
بنابراین در پاسخ به سوال شما باید بگویم بله. اما اکنون ما باید فراتر از این مساله را ببینیم. من امیدوارم که اکثریت کنگره کوتاه بین بین نباشد و به منافع آمریکا و منافع منطقه، که ثبات زیادی هم ندارد توجه کند. باید اضافه کنم که تنها کشوری که در جنوب غرب آسیا تقریبا باثبات است ایران است. بنابراین ما باید رابطه بهتری با ایران داشته باشیم. ما باید این توافق را اجرایی کنیم. ما باید شروع به کار روی آن کنیم، گام در برابر گام. ما باید از این امر استفاده کنیم تا در مورد مسائل دیگر ماننند عراق و سوریه و لبنان و دیگر مسائل به نتیجه ای برسیم، و در نهایت در مورد افزایش امنیت بلند مدت اسراییل. ما باید با ایران بر سر این مسائل به تفاهم برسیم، یا حداقل منافع مشترکمان را ببینیم و بر سر این منافع مشترک همکاری کنیم، به جای اینکه ایران را همیشه یک نیروی خرابکار ببینیم.