هدف اردوغان از سیاست هایش در سوریه و شورش در شهر های کرد نشین ترکیه

گروه بین الملل، نماینده ویژه سازمان ملل از ترکیه درخواست کرد که "به داوطلبین اجازه دهد که با وسائل خودشان به شهر وارد شوند و به عملیات دفاع از خود (کوبانی ها) یاری برسانند و اگر می توانند از عملیات بازدارنده نیرو های ائتلاف، به هر وسیله ای، پشتیبانی کنند."

به گزارش بولتن نیوز به نقل از المانیتور، علیرغم در خواست دمیستورا، و حتی در پی دو روز مذاکره بین جان آلن، نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در ائتلاف جهانی علیه گروه موسوم به دولت اسلامی، و برت مک گورک، دستیار معاون وزارت امور خارجه آمریکا، با مقامات ترک در آنکارا، اردوغان هیچ قدمی برای کمک به کرد های سوری در کوبانی بر نداشت.

هم چنین، تا کنون به آمریکا اجازه استفاده از پایگاه هوائی اینسیرلیک را برای استفاده از حملات هوائی علیه گروه دولت اسلامی را نداده است، چیزی که احتمالا خشم برنامه ریزان نظامی آمریکا را برانگیخته است.

در عوض، ترکیه تنها خود را به حمایت از برنامه آموزش و تجهیز شورشیان میانه رو سوری، که به رهبری آمریکا صورت می گیرد، متعهد کرده است.

بیانیه مطبوعاتی وزارت امور خارجه آمریکا که در پی مذاکرات و جلسات آلن و مک گورک با مقامات ترک منتشر شد تلاش دارد که بر نتایج ضعیف حاصله سرپوش بگذارد. بیانیه اشاره می کند که مذاکرات هنوز "در مراحل ابتدائی است" (بخوانید هیچ توافقی نسبت به درخواست های آمریکا صورت نگرفته است)؛ یک تیم برنامه ریز نظامی اوائل هفته آینده از آنکارا بازدید خواهد کرد که دنباله کار را از طریق کانال نظامی های دو طرف پی گیری کند (شاید بعد از اینکه کوبانی دیگر سقوط کرده است)؛ و بالاخره اینکه "ما یک فرآیند مشورتی پویا و عمیق را در چند جهت مختلف، در ارتباط با تلاش های مربوط به (جنگ) علیه دولت اسلامی را ادامه می دهیم (بخوانید بیشتر مذاکره خواهیم کرد).

خواسته اردوغان از آمریکا این است که منطقه ای را در سوریه پرواز ممنوع اعلام کرده و به این ترتیب ناحیه امنی را برای شورشیان سوری فراهم آورد و از سوی دیگر از آمریکا می خواهد که به نیرو های حکومت سوریه حمله کند.

اردوغان می گوید: "ما باید گام های تعیین کننده ای علیه رژیم سوریه برداریم ... در غیر این صورت ما نمی توانیم نقشی (در این جریان) بازی کنیم."

بنا به گزارش تولین دلوغلو، سیاست های اردوغان منجر به شورش در شهر های کرد نشین در سراسر ترکیه، از جمله در شهر های دیاربکر، باتمان، بینگول و وان شده و تا اینجا به مرگ ۳۰ تن انجامیده است. در شهر های مذکور، در حال حاضر حکومت نظامی برقرار است.

سمیل بایک، یک فرمانده ارشد حزب کارگران کردستان (پ ک ک) قبلا از طریق المانیتور هشدار داده بود که در صورتی که ترکیه اقدامی علیه گروه دولت اسلامی در کوبانی به عمل نیاورد، پ ک ک جنگ خود را علیه دولت ترکیه از سر خواهد گرفت.

آنچه که برای اکثر ناظران غیر قابل درک است این است که اردوغان ایفای نقش در ائتلاف به رهبری آمریکا علیه گروه دولت اسلامی را در مقابل دو شرط تضعیف پ ک ک و کشاندن آمریکا به جنگ با حکومت سوریه به گروگان گرفته است.

آمبرین زمان توضیح می دهد که چگونه اردغان سقوط کوبانی را، علیرغم خطر انتقادات سخت بین المللی از عملکرد وی، یک فرصت تلقی می کند. او می نویسد:

"احتمالا ترکیه از سقوط کوبانی خرسند خواهد شد. شهر مذکور به سمبل مقاومت کُرد مبدل شده است. این شهر میزبان عبدالله اوجالان رهبر کرد های ترکیه در زمان رئیس جمهور فقید سوریه حافظ اسد بود. در عین حال کوبانی از اهمیت راهبردی عظیمی برخوردار است چرا که در میان نواری قرار گرفته که شهرها و روستاهای کردنشین در شرق را، که مجموعا بخش "الجزیره" خوانده می شوند به شهر کردنشین آفرین در جنوب غربی متصل می کند. اکراد مدت هاست که می خواهند این سه بخش را از وجود گروه دولت اسلامی و دیگر نیرو های شورشی پاک کرده و آن ها را به هم متصل کنند. چشم انداز یک موجودیت کرد به رهبری پ ک ک بیش از آن است که ترکیه، به خصوص ژنرال های آن کشور، بتوانند هضم کنند."

"سقوط کوبانی ضربه تحقیر آمیزی به پ ک ک وارد خواهد آورد و منجر به کاهش حمایت آن سازمان در میان کرد های سوری خواهد شد. در عین حال، در صورت وقوع چنین وضعیتی، صالح مسلم، رهبر "حزب اتحادیه دموکراتیک" PYD ناچار خواهد شد که اختلافات خود را با مسعود بارزانی، رهبر اقلیم کردستان عراق، که ادعای رهبری همه کرد ها را دارد، کنار بگذارد. هر چند که بارزانی در دفاع از کوبانی صحبت هائی کرده اما هنوز از موضع ترکیه انتقادی نکرده است."

"زمان" در ادامه می نویسد که سیاست های سوری اردوغان باعث در حال رادیکالیزه کردن جمعیت کرد های ترکیه است.

"نسل جدید کرد ها، همانگونه که "بایک" در مصاحبه خود با المانیتور اخطار کرد، به قدری رادیکال شده که حتی برای پ ک ک هم مهار آن ها مشکل شده است. اگر اوجالان تسلیم دولت ترکیه شود کنترل خود را بر آنان از دست خواهد داد."

"اوزدم سنبرک"، یک سفیر سابق ترک و رئیس فعلی سازمان تحقیقات راهبردی در آنکارا به سمیح آیدیز گفته است که موضع فعلی ترکیه "قابل تداوم نیست".

وی می افزاید: "برای انزوای بین المللی باید بهائی پرداخته شود. هر کشوری خواهان آن است که منافع ملی خود را به پیش ببرد اما این امر در شرایطی که شما در انزوای بین المللی قرار می گیرید کار مشکلی است."