در بازیهای آسیایی به جای گرفتن رتبه دوم و سوم رتبه چهارم را هم از دست دادیم

گروه ورزشی، هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی اینچئون با کسب ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز و مقام پنجم برای ایران به پایان رسید. مشعل مسابقات خاموش شد تا 4 سال دیگر این مشعل در جاکارتای اندونزی روشن شود. هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی در سال 2018 در جاکارتا برگزار خواهد شد.

به گزارش بولتن نیوز، مسابقات آسیایی در حالی به پایان رسید که ایران پس از گذشت 4 سال نه تنها نتوانست در ورزش به دو کشور کره جنوبی و ژاپن برسد بلکه جایگاه خود را به کشور تازه استقلال یافته قزاقستان واگذار کرد.

قزاقستان کشوری است که نه از نظر جمعیتی و نه از نظر جغرافیایی و تاریخی و نه حتی از منظر تجهیزات و امکانات سخت افزاری در ورزش میتواند نسبت به ایران حرفی برای گفتن داشته باشد.

متاسفانه تنزل مقام ایران در بازیهای آسیایی در حالی پس از گذشت  4 سال رقم می خورد که به جای کسب رتبه دوم و سوم آسیا یک رتبه هم نزول کردیم و به جایگاه پایین تری رضایت دادیم.  

مسئولین کمیته ملی المپیک که تا پیش از این ادعا می کردند حداقل رتبه چهارمی در آسیا را کسب می کنند نه تنها این رتبه را از دست دادند بلکه به رتبه ای پایین تر از قزاقستان رضایت دادند.

ایران که یکی از کشورهای شرکت کننده در 14 دوره مسابقات المپیک آسیایی است در سال 1974 در بازیهای آسیایی تهران مقام دوم را کسب کرد و نشان داد که ورزش ایران توانایی رسیدن به بالاترین رتبه ها در آسیا را دارد.

اما ایران در این دوره علی رغم دریافت مدالهای بیشتر اما رتبه پایین تر از 4 سال گذشته بسنده کرد.

در دوره قبل بازیهای آسیایی در سال 2010 ایران با 20 مدال طلا و 14 نقره و 20 برنز در رتبه چهارم آسیا قرار گرفته بود اما در اینچؤان  ایران با 21 مدال طلا و 18 مدال نقره و 18 مدال برنز بعد از کشور قزاقستان قرار گرفت و به رتبه 5 رسید.

این یعنی چهار سال برنامه ریزی برای کسب مدال و جایگاه در آسیا هیچگونه توفیقی برای کشور نداشته و نه تنها نتوانستیم جایگاه خود را در آسیا حفظ کنیم بلکه با توجه به قدرتمند ترشدن حریفان ضعیفتری که مدالهای بیشتری را اندوخته کردند یک رتبه هم تنزل کردیم.

در اینجا سوال مهم برای مردم و جامعه ورزشی ایران این است که مسبب این شکست و سقوط در ورزش کشور چه کسانی هستند؟ چه کسانی این شرایط را برای ورزش کشورمان ایجاد کردند که نه تنها نتوانستیم صعود کنیم بلکه یک پله هم سقوط کردیم .

آیا این بار هم مسئولین می خواهند  این شکست و عدم پیشرفت را دوباره و با بزک کردن به عنوان یک پیروزی بزرگ و ارزشمند به خورد مردم بدهند یا اینکه برای صعود در سالهای آینده مشکلات و ایرادات را قبول می کنند و راه را برای افراد توانمند تر باز خواهند کرد.

مسئولین ورزش ایران باید برای حفظ غرور و سربلندی جمهوری اسلامی ایران به دنبال علل و عوامل شکستها بگردند و نباید بگذارند  به ناحق شرایطی به وجود بیاید که گروهی بدون داشتن استحقاق لازم  خود را پیروز و موفق جا زده و عدم کسب جایگاه دوم و سومی را به ناداوری و حق خوری و دیگر موضوعات حاشیه ای ارتباط بدهند.

این ماجرا نباید به گونه ای مطرح شود که بار دیگر افکار عمومی کشور را به مسیری غیر واقعی منحرف کنند و باید با جستجوی دلایل ناتوانی ورزش و دلایل مشکلات کنونی آن مشخص شود و با اصلاحات اساسی و رفع کاستی های مدیریتی و غیر مدیریتی کنونی بتوانیم در سالهای آینده و در مسابقات 2018 آسیایی جایگاهی در خور جمهوری اسلامی ایران کسب کنیم  که متناسب با تعداد و توانمندی ورزشکاران و جمعیت ایران و نیز نام ایران باشد.

تراژدی امسال بازیهای آسیایی نباید دیگر تکرار شود چرا که ایران هرگز و از هیچ لحاظی با قزاقستان قابل مقایسه نیست هر چند که آنها به راحتی نه تنها از ما گذشتند بلکه جایگاه ما را نیز در آسیا متزلزل کردند.