کوتاهی تلویزیون درمعرفی طرحی فرهنگی

گروه سینما و تلویزیون، چند روزی است بنیاد سینمایی فارابی به بهانه تابستان و ایجاد فراغتی هرچند اندک، فیلم‌های خاطره انگیز کودک را در برخی سینماها اکران کرده است و پدر و مادرها دست در دست کودک خود با ذهنی پر از خاطره راهی سینما می‌شوند.

به گزارش بولتن نیوز، دنیای رنگارنگ پرده سینما برای کودکان دهه شصت معنایی دلنشین دارد. نام سینما که می‌آید گلنار سبدی در دست همراه با کپل شهر موش‌ها با شیطنت‌های کودکانه‌شان از راه می‌رسند. گربه آوازه خوان دستش را کنار گوش گرفته و می‌خواند: «قد و قواره ام رو نبین/ لباس پاره‌ام رو نبین/سرم بلنده تو سرا/ آبرو دارم به خدا». اما کودکان دهه هشتاد از این دنیای رنگارنگ دور مانده‌اند. فیلمسازان دغدغه شان رنگ دیگری گرفته و از خلق تصویری که همراه همیشگی کودکان شود بازمانده‌اند.

حالا چند روزی است بنیاد سینمایی فارابی به بهانه تابستان و ایجاد فراغتی هرچند اندک، فیلم‌های خاطره انگیز کودک را در برخی سینماها اکران کرده است و پدر و مادرها دست در دست کودک خود با ذهنی پر از خاطره راهی سینما می‌شوند تا کودک دلبندشان از این زیبایی‌ها بی‌بهره نماند و با خاطرات دهه شصتی‌ها همراه شود؛ «شهر موش‌ها» مرضیه برومند و محمدعلی طالبی، «گلنار» و «گربه آواز خوان» کامبوزیا پرتوی، «الو الو من جوجوام» مرضیه برومند، «دزد عروسک‌ها»ی محمدرضا هنرمند، «همبازی»غلامرضا رمضانی، «پاتال و آرزوهای کوچک» مسعود کرامتی به همراه هشت فیلم دیگر در سانس های ۱۱ صبح و در سینماهای تیراژه، آزادی، جی و فرهنگ به انتظار چشم‌های مشتاق نشسته‌اند. گویی تمام شخصیت‌های دوست داشتنی سال‌های دور دوباره جان گرفته‌اند.

مسوولان سینما آزادی می‌گویند: جمعیت اندکی از اکران این فیلم‌های خاطره‌انگیز مطلع شده‌اند و با وجود تبلیغات کم استقبال مردم بد نبوده است.

آنها پیش بینی می ‌کنند که در روزهای آتی مخاطبان بیشتری به تماشای فیلم‌ها در این سانس بنشینند و می‌گویند: البته اگر این 15 فیلم در سانس بعدازظهر اکران می‌شدند طرفدار بیشتری می‌یافتند.

در میان کودکان داخل سالن شهر هنر دختر و پسرهایی هم هستند که برای یادآوری خاطرات گذشته به تماشای چند باره «شهر موش ها» نشسته‌ اند. آن دست تماشاگران که به سینما آزادی آمده‌اند، از طریق سایت‌ها متوجه اکران فیلم های کودک شدند و آن‌ها که هنوز با دنیای سایبری دوست نشده‌اند، از این قافله جا مانده‌اند. خبری از تبلیغات تلویزیونی و محیطی نیست و روزهای ابتدایی طرح در سکوت می‌گذرد.

مادری که همراه با پسر 6 ساله‌اش به سینما آزادی آمده درباره حضورش در سینما می گوید: مدت‌ها بود به دنبال فیلمی می‌گشتم که برای پسرم مناسب باشد و او را با فضای سینما آشنا کنم. سری به سایت سینما آزادی زدم و از این طرح مطلع شدم. اقدام جالبی انجام شده و خوب است که می‌توان کودکان را برای تماشای این فیلم‌ها به سینما آورد.

با رفتن مادر و فرزندش که از شادمانی لِی لِی کنان به سمت خانه می رود، دختر و پسر جوانی از سینما خارج می شوند. دانشجو هستند و اتفاقی از اکران «گلنار» باخبر شده ‌اند. پسر تاکید می‌کند که «باید برای چنین طرح‌هایی تبلیغات بیشتری صورت گیرد. نسل ما دوست دارد فیلم‌های خاطره‌انگیز کودکی‌شان را روی پرده سینما ببیند و این فیلم‌ها هیچ وقت برای ما تکراری نمی‌شوند.

دو دوست صمیمی هم با بچه‌های چهارساله شان به سینما آمده‌اند و می‌گویند لحظات خوبی داشته ‌اند و می‌خواهند برای تماشای باقی فیلم‌ها هم به سینما بیایند.