بی بی سی فارسی و تندروهای سیاسی به دنبال القای بازی برد باخت در داخل کشور

گروه سیاسی –  بعد از انتشار نامه فاطمه کروبی به رئیس جمهور و انتشار نامه مصطفی تاجزاده در مورد ضرورت پیگیری نرمش در داخل کشور مانند نرمش در خارج کشور و بازی برد برد هم در خارج و هم در داخل ایران، تلویزیون بی بی سی فارسی،‌ طبق معمول با دعوت کردن از چند مهمان برنامه، اهداف سیاسی خود را پیگیری کرد تا بار دیگر به مسائل حوادث بعد از انتخابات، حضور اصلاح طلبان،‌ و چهره های شاخص سال 88 و...بپردازد و به خیال خود جان تازه ای به اصلاح طلبان تندرو بدهد و با مطرح کردن بحث موسوی و کروبی در آستانه عید غدیر،‌ خوراک تازه ای در فضای سیاسی داخلی ایران ایجاد نماید.



به گزارش بولتن نیوز، بی بی سی فارسی در برنامه عنایت فانی،‌ با حضور علی مزروعی نماینده اصلاح طلب مجلس ششم و رئیس انجمن صنفی روزنامه نگاران که در دوره ریاست وی،  به یک محفل سیاسی به جای یک انجمن صنفی تبدیل شده بود،‌ مصطفی خسروی فعال سیاسی از رم و جوادی حصار از مشهد، به سرعت پرسش هایی را از مهمانان مطرح کرد تا به این نتیجه برسد که نظام جمهوری اسلامی به دنبال بازی برد باخت در فضای سیاسی داخلی است و قرار نیست که فضای داخلی باز شود و اصلاح طلبان به میدان سیاست و قدرت بازگردند و از این طریق نتیجه گرفت که نظام نرمش قهرمانانه را تنها برای خارج کشور و سیاست خارجی و تحریم ها و پرونده هسته ای می خواهد و در فضای سیاسی داخلی قرار نیست اتفاقی بیافتد و لذا باید از آقای روحانی بخواهیم که به فضای داخلی طبق وعده های انتخاباتی بپردازد و خلاصه آن که فشار بر دولت روحانی نیز باید بیشتر شود تا اصلاح طلبان دوباره به قدرت برسند.....

مهمانان برنامه بی بی سی فارسی  و همچنین کسانی که در داخل کشور اخیرا به نامه نگاری پرداخته اند و به آقای روحانی نامه نوشته و همچنین موضوع استراتِژی برد برد سیاست خارجی و استراتژی برد باخت سیاست داخلی را مطرح کرده اند،  دچار این مغلطه و سفسطه و تصور غلط شده اند که نظام جمهوری اسلام  به خاطر ضعف نرمش قهرمانانه را انتخاب کرده و لذا باید از این ضعف استفاده کرد و فضای سیاسی داخلی را نیز به نفع تندروهای اصلاح طلب تغییر داد تا اصحاب  و سران حوادث سال 88  دوباره به قدرت برگردند و جنبش را دوباره سبز کنند.
معلوم نیست که چرا این افراد تصور می کنند که وقتی بازی برد برد در خارج کشور پیگیری می شود لازم است که در فضای داخلی نیز بازی برد باخت به بازی برد برد آن هم برای تندروهای سیاسی تبدیل شود و چرا هنوز پیام میانه روی  دولت روحانی و رای مردم در انتخابات را درک نکرده اند و هنوز در فضای سال 88 به سر می برند؟!
سوال این است که مگر تندروهای اصلاح طلب که در سال 88 همراه باسایر گروه های سیاسی،‌ جریان فتنه را راه انداختند و آن همه هزینه و خسارت ایجاد کردند،‌ تغییری در مواضع خود داشته اند؟
 مگر آن ها به آرامش و اجماع نظر و تعامل سیاسی اعتقاد دارند؟ مگر کسانی که در 4 سال گذشته انواع حرف ها و مقالات و همایش ها و برنامه ها را بر ضد نظام داشته اند بابت کار خود عذرخواهی کرده اند؟
کسانی که در کشورهای مخالف نظام و رسانه های آنها حضور یافته اند مگر به اشتباه خود پی برده اند که حالا انتظار بهبود شرایط و بازشدن فضا برای فعالیت خود را دارند؟
اگر چه فضای سیاسی بدون شک و به تدریج و متناسب با برنامه های دولت به سمت افزایش مشارکت و بازگشتن بسیاری از نیروهای سیاسی به آغوش ملت خواهد رفت اما حداقل انتظار می رود که سران فتنه و چهره های شاخص این جریان به اشتباه خود پی ببرند و از مردم و نظام عذرخواهی کنند تا بر همگان ثابت شود که قرار است به حق خود قانع باشند و در مسیر آرامش،‌ به رقابت سیاسی بپردازند و دوباره شاهد حوادث تلخ 78 و 88 نباشیم.



علی مزروعی در برنامه عنایت فانی در بی بی سی فارسی گفت: اصلاح وضعیت اقتصادی و  نرمش قهرمانانه دو اولویت آقای روحانی بوده است اما مردم و رای دهندگان  از آقای روحانی انتظار دارند که برای سیاست داخلی کاری کند و فضای سیاسی داخلی نیز باز شود.  
انتظارات مردم و وعده هایی که روحانی داده باید تحثث یابد و ما نمی توانیم  تنش زدایی در داخل را از تنش زدایی  در خارج جدا کنیم!
آقای تاجزاده هشدار داده که  بخشی از حاکمیت در برخورد با سیاست داخلی هنوز به اجماع نرسیده است و اگرچه یک تعداد از زندانیان آزاد شده اند و روزنامه جدید آمده ولی کسانی که بوجود آورنده این فضای بسته سیاسی بوده اند حاضر نیستند که فضای سیاسی باز شود.
اما باید فضای داخلی را باز کنند و بخشی از اصولگرایان تندرو مسوول هستند و باید پیگیری کنند.
تا این فضای داخلی بهتر شود و اجماع بین دولت و قوه قضاییه و حاکمیت برای بازکردن فضای سیاسی را شاهد باشیم و فضا امنیتی نباشد.
اما آقای مزروعی به این پرسش پاسخ نداده است که طرف مقابل برای این منظور چه در چنته دارد و چه خواهد کرد؟ وقتی به قول شما تندروهای این طرفی فضا را باز نمی کنند شما به عنوان تندروهای آن طرفی چرا هنوز سه ماه از دولت جدید نگذشته،‌ این همه فشار وارد می کنید که سران فتنه بدون عذرخواهی آزاد شوند؟
وقتی مرغ شما یک پا دارد چرا فکر می کنید طرف مقابل بدون هیچ حرکتی از جانب شما به حرفتان چشم می گوید؟

مصطفی خسروی فعال سیاسی از رم نیز در برنامه عنایت فانی گفت که اندکی فضای داخلی بهتر شده اما مسوول نظام گفته اند که تا زمانی که عذرخواهی نکنند و توبه نکنند عفو نمی شوند و از بین رفتن حصر و زندان امکان پذیر نخواهد بود.
از 27 شهریور تا کنون 42 زندانی سیاسی که 60 درصد آنها محکومیت خود را گذرانده بودند آزاد شده اند و اینها نشان می دهد که حاکمیت به دنبال  کنترل فضای داخلی است!
جناب خسروی نیز فراموش کرده اند که این آزادی 42 نفره نشانه رافت نظام و تلاش دولت و حاکمیت بوده است و گرنه می توانست انجام نشود.
و سوال این است که چرا همین حرکت های امکان پذیر را نیز زیرسوال می برید چرا به تدریجی بودن حرکت یک جامعه و ایجاد اجماع نظر و وحدت نظر بی اعتقاد هستید؟ چرا تصور می کنید که همه باید حرف شما را گوش دهند و شما گوش شنوایی برای شنیدن حرف دیگران ندارید؟
وقتی سه ماه بعد از تشکیل دولت، هر آن چه تحقق یافته و برای مردم امید ایجاد کرده است را نشانه سرکوب و کنترل فضای داخلی می دانید،‌باید گفت که در سیاست ورزی و دانش خود باید شک کنید
وقتی شما قدمی برای رفع سوء تفاهم ها برندارید یعنی شما می خواهید اوضاع را کنترل کنید تا همان فضای تنش را در فضای سیاسی داخلی حفظ کنید می خواهید امید مردم را ناامید جلوه دهید که هیچ اتفاقی قرار نیست بیافتد.
می خواهید به جای اولویت سیاست خارجی و تحریم ها و مشکلات اقتصادی مردم،‌ فعالان سیاسی و تندروی های شما در اولویت باشد تا دوباره به فضای سیاسی  و قدرت برگردید
اما این نوع بازگشت حتی اگر ملت اجازه حضور شما را بدهد به جای ایجاد آرامش و کاهش مشکلات،‌ دوباره فضای تنش تازه ای را به همراه خواهد داشت لذا در روش خود شک کنید  و میانه روی را مشی خود قرار دهید تا حداقل در کنار حرکت دولت روحانی،‌ به تدریج به کاهش مشکلات جامعه کمک کنید.
جوادی حصار از مشهد نیز با اشاره به سخنان مزروعی و خسروی در مورد برداشت آقای تاجزاده از نرمش قهرمانانه گفت: نیاز ملی و حاکمیت برای رفع بحران ها و مشکلات،  به یک موضوع حال و روز‌آمد تبدیل شده و باید مشکل را با دنیا حل کنند.
اما در بعد داخلی این هماهنگی وجود ندارد و کسانی که انتخابات اخیر را باخته اند و دستگاه های حاکمیتی نظام دچار مشکل هستند و نمی توانند هماهنگی لازم را ایجاد کنند.


مزروعی نیز در ادامه سخنان خود گفت: اصولگرایان از شوک پیروزی اصلاح طلبان درآمده اند و دست به ضد حمله زده اند.
اصلاح طلبان تجربه 16 سال گذشته را دارند و اقتدارگرایان نیز آموخته اند که بعد از این 8 سال که بسیار سخت گذشته، ‌باید همکاری بین مردم و گروه های سیاسی داشته باشیم.
نرخ بیکاری 15 درصد و رشد اقتصادی منفی 5 درصدی و تورم 40 درصدی و ... نیازمند اصلاح اقتصاد است و هیچ راهی جز آشتی ملی و گذر از مشکلات و اختلافات گذشته وجود ندارد.
آیا اصولگرایان می پذیرند که سایر گروه های سیاسی در کنار آنها باشند؟
بخش عمده ای از اصولگرایان به دنبال همراهی با روحانی هستند و تنها عده ای از اقتدارگرایان به دنبال سخت گیری در فضای سیاسی داخلی هستند.
اما آقای مزروعی به این نکته اشاره نکرده که آشتی ملی مورد نظر ایشان، آیا تنها از طریق همراهی و همدلی و درک موقعیت توسط اصولگرایان تندرو باید تحقق یابد؟ آیا طرف مقابل نیز نباید اجازه دهد که به تدریج دولت روحانی مسائل و اولویت های اصلی را حل کند تا شرایط برای حضور و مشارکت بیشتر مردم و گروه های سیاسی فراهم شود؟
آیا نحوه نامه نوشتن و اظهارات و کلمات و سخنان تاجزاده و دیگران و برخی چهره ها و فعالان اصلاح طلب و در افشانی های اخیر آنان کمکی به بهبود اوضاع خواهد کرد؟
آیا اقدام اخیر خود آقای مزروعی که با همکاری پارلمان انگلیس موضوع روزنامه نگاران و زندانیان را پیگیری می کند کار درستی بوده است
آیا ایشان فراموش کرده اند که انجمن صنفی روزنامه نگاران را به محفل سیاسی برای تندروی های افراطی و ارتباط با خارج کشور تبدیل کرده بودند
وقتی پارلمان بریتانیا میزبان نشستی درباره وضعیت روزنامه‌نگاران ایران شد و  آقای علی مزروعی، در کنار جیم بوملا و بن والس به فضای داخلی ایران و روزنامه نگاران اشاره می کنند،‌ آیا انتظار دارند که این تنش ها و بدبینی ها فورا و بدون هیچ گونه عذرخواهی از جانب ایشان و دیگران به خوشبینی و فضای کاملا باز سیاسی تبدیل شود؟
آرزوی هر شهروند ایرانی است که فضای باز سیاسی متناسب با اهداف و شرایط جامعه داشته باشیم اما تا زمانی که افراط گری و تندروی از هر دو سو ادامه داشته باشد و با عجله و بدون حوصله خواستار فشار بر دولت روحانی برای فضای باز سیاسی و حضور در مجلس و.... باشید و هیچ حرکتی و عذرخواهی از مردم و نظام نداشته باشید نمی توان از طرف مقابل نیز انتظار داشت که آن چه شما می خواهید تحقق یابد؟ اندکی صبر کنید و میانه روی پیشه کنید و مانند همه مردم ایران و نظام که میانه روی را انتخاب کرده اند شما نیز در کنار مردم و دولت جمهوری اسلامی، میانه روی را مشی خود قرار دهید.

خسروی نیز در این مورد در برنامه عنایت فانی گفت: خوشبینی امری مفید است و نباید بدبین باشیم و ناامید باشیم اما اتفاقی که افتاده  و عده ای وارد موضوع انتخاب وزیرعلوم می شوند را نباید فراموش کنیم
در فضای خارجی نرمش قهرمانانه انجام می دهند اما در داخل وارد حضور اصلاح طلبان نشده اند . خبری از ازادی های سیاسی در جامعه نیست و لذا کسانی که به روحانی رای داده اند باید بدانند که اقتدارگرایان نمی خواهند از مردم دلجویی کنند و حتی معتقدند که موسوی و کروبی و رهنورد باید دلجویی کنند و عذرخواهی و توبه کنند.
دقیقا همین موضوع است که از سوی تمام گروه های سیاسی دنبال شود. مسلما تا ابد نمی توان انتظار داشت که نظام هزینه کند و مردم هزینه کنند و وضع همین طور بماند. باید گروه های سیاسی هر یک به سهم خود اشتباهات گذشته را بپذیرند و به سمت میانه روی و میانه نظام و کشور و مردم حرکت کنند تا اولویت کشور مسائل اقتصادی و معیشت مردم باشد نه فعالیت یک گروه سیاسی خاص...
جوادی حصار در پاسخ به این پرسش که روحانی شخص دیگری را به جای توفیقی انتخاب کرده به نظر شما تاکجا در مقابل  اصولگرایان عقب می کشد؟ گفت: در این دوره مجلس روحانی به دنبال تنش نیست و سعی می کند که به آرامی حرکت کند و از سوی هرم قدرت در وضعیت تنش زا قرار نگیرد.
این نکته نشان می دهد که وقتی آقای روحانی با سیاست، به تدریج به سمت بهبود شرایط حرکت می کند،‌ پس چرا اصلاح طلبان تندرو چنین درکی از مسائل ندارد و چرا هنوز سه ماه از دولت جدید نگذشته می خواهند با تندروی حرکت کنند؟
روحانی با آیت اله خامنه ای و مراجع و حوزه ها و قوای دیگر رابطه خوبی دارد و این رابطه را حفظ می کند و گسترش می دهد.
در رابطه با انتخاب وزیرعلوم نیز اصولگرایان تندرو  می خواهند که دانشگاه از دستشان نرود.
اگر روحانی یک چهره اصولگرا را معرفی کند عقب نشینی تلقی می شود اما وقتی چهره ای دیگر با همان گرایش سیاسی معادل توفیقی انتخاب کند و ادامه آن سیاست نیز ادامه یابد نشانه عقب نشینی نیست بلکه  یک روش  سیاسی است که برنامه روحانی را محقق خواهد کرد.
فضای درون داخل کشور نیاز به تعامل و آرامش دارد یک عده تندرو از آرامش استقبال نمی کنند و به دنبال امنیتی کردن فضا هستند و در این شرایط باید فضا را آرام کرد  تا تنش نباشد و بتوان کار کرد.

مزروعی نیز در این رابطه در بی بی سی فارسی گفت:  در کاربرد لغات باید درست لغات را استفاده کنیم.  روحانی و  آیت اله خامنه ای همکار و رفیق بوده اند و اگر مابه ازای انتخاب فرد دیگری به جای آقای توفیقی این است که اعتماد رهبری به دولت جلب می شود یا خیر؟ اگر جلب شود خوب است و به نتیجه نیز کمک می کند و اگر همان سیاست اصلاح طلبانه دنبال شود مشکلی نیست و این افراد از نظر سیاسی در یک خط سیاسی هستند.
ما نیاز داریم که یک تعامل سیاسی  صورت گیرد.
عده ای از اصلاح طلبان که به زندان افتادند می گویند ما اعتراض کردیم که اوضاع بهتر شود و سرنوشت دولت و کشور به مسیری نرود که کشور حال تجربه می کند! اگر اعتراض کردند به این دلیل بود که به زیان کشور بود تاجامعه به مسیر توسعه بیافتد.
نامه زندانیان مثل تاجزاده نشان می دهد که  آنها دنبال آن هستند که کشور پیشرفت کند و مهم این است که سیاست نرمش ایجاد شود و مردم فعالیت کنند تا اقتصاد و جامعه بهتر شود. اقتصاد بدون ثبات و آرامش بهبود نمی یابد. وقتی موسوی و کروبی در حصر هستند سرمایه داری که می خواهد در ایران سرمایه گذاری کند به این نگاه می کند که آیا این سیاستمداران که رجل بزرگ سیاسی هستند از بند آزاد می شوند یا خیر؟!

در  مورد این اظهارات آقای مزروعی باید گفت که اولا آن چه در شرایط کنونی کشور می بینیم نتیجه عوامل مختلفی است و سوء مدیریت دولت احمدی نژاد یکی از آن عوامل است.
دوم این که اگر امروز انتظار دارید فضا آرام شود تا اقتصاد بهتر شود. این آرامش تنها با کوتاه آمدن یک طرف به دست نمی آید و نیروهای هر دو طرف باید در ایجاد آرامش تلاش کنند و نمی توان انتظار داشت که افراطیون اصلاحات وسط میدان باشند وتنش ایجاد کنند و هر روز یک نامه و اظهارات و سایر حرکت ها را داشته باشند و بعد به راحتی به آرامش برسیم.
سوم این که رفع حصر موسوی و کروبی تنها شاخص امنیت سرمایه گذاری نیست و سرمایه گذار تنها به این دو توجه ندارد و همه جای دنیا این گونه مخالفان وجود دارند و اقتصاد و جامعه به خاطر دو نفر که تعطیل نمی شود!
لذا به نظر می رسد که ایجاد آرامش از سوی دولت و اصلاح طلبان به مراتب از رفع حصر مفیدتر خواهد بودو اگر سران فتنه عذرخواهی کنند و درخواست عفو نمایند و اشتباهات گذشته را بپذیرند به مراتب بیش از رفع حصر مفید خواهد بود و اثر برفضای جامعه خواهد گذاشت و پرونده های ناتمام گذشته را به تدریج خواهد بست و همدلی بیشتری ایجاد خواهد کرد...

آقای مزروعی بد نیست به این پرسش پاسخ دهند که اگر به دنبال فضای آرام و تعامل و تفاهم هستند در پارلمان انگلیس و درکنار نماینده های آنها چه می کرده اند و چرا به سیاه نمایی اوضاع ایران و وضعیت روزنامه نگاری ایران پرداخته اند؟
وقتی شما یک انجمن صنفی را تبدیل به یک محفل سیاسی می کنید و روزنامه ها تریبون سیاست مداران می شوند چه انتظاری دارید؟ و چرا به نامه روزنامه نگاران، تندروی های افراطی سیاسی را پیگیری می کنید؟
به عنوان نمونه بد نیست به بخشی از خبر بی بی سی و عکس مربوطه توجه کنیم:

جمعی از نمایندگان از گروه دوستی پارلمانی بریتانیا و ایران سه شنبه شب سی ام مهر (۲۲ اکتبر) میزبان علی مزروعی، رئیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران بودند.
این نشست به ابتکار اتحادیه ملی روزنامه نگاران بریتانیا و فدراسیون بین‌المللی روزنامه نگاران و به میزبانی مجلس عوام بریتانیا برگزار شد.
در جریان این نشست جیم بوملا، رئیس فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران و بن والس نماینده مجلس عوام و رئیس گروه دوستی پارلمانی بریتانیا و ایران حضور داشتند.
در ابتدای این نشست آقای بوملا گزارشی از وضعیت روزنامه نگاران ایرانی ارائه کرد و گفت که همکاران ایرانی او در این سال ها تحت فشار شدید حکومت قرار داشته اند و آزادی بیان در ایران به شدت مخدوش شده است.
او گفت که باید از روزنامه نگاران ایران در برابر شرایط دشواری که با آن دست و پنجه نرم می کنند، حمایت شود.
علی مزروعی، رئیس انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران سخنران اصلی این نشست بود که در سخنان خود گفت:
"انتظار رای دهندگان به آقای روحانی، فقط تنش‌زدایی از سیاست خارجی ایران نیست، رای دهندگان از رئیس جمهوری جدید ایران انتظار دارند که تنش‌زدایی را در عرصه داخلی هم به اجرا بگذارد." و.....





روحانی دعوت به میانه روی کرده است نه تندروی و افراط


آقای روحانی بارها تکرار کرده است که وعده های انتخاباتی را فراموش نخواهد کرد اما هر موضوعی در جای خود و زمان خود باید تحقق یابد.
این درحالیست که اصلاح طلبان تندرو،‌هم در زمان انتخابات و تشکیل دولت و پس از آن وهم در روزهای اخیر، با عجله به دنبال طرح اشتباهاتی هستند که در چند سال اخیر،‌ نه تنها ثمره ای نداشته بلکه هزینه های گوناگونی را به ملت و کشور و طرفداران و خانواده های آنها وارد کرده است.
اشتباه بزرگ این سیاستمداران آن است که تصور می کنند مانند دوره های قبلی انتخابات ریاست جمهوری و تشکیل دولت،‌ باید روی موج ایجاد شده سوار شوند تا سهمی از قدرت داشته باشندو خود را در فضای جامعه ایران مطرح کنند.
درحالی که اگر دغدغه آنها مردم ایران و کاهش مشکلات باشد، باید بدانند که ابتدا لازم است فرصت داده شود که دولت در فضای سیاست خارجی مسئله تحریم ها را به سرانجام برساند تا معیشت و اقتصاد بهبود یابد و این کار جز از طریق آرامش سیاسی امکان پذیر نیست.
اما مشخص نیست که با وجود رافت نظام جمهوری اسلامی و آزادی 42 زندانی حوادث سال 88 چرا به جای ابراز خرسندی و تشکر از رافت نظام، این گونه بی محابا و با عجله و با جریان سازی خبری و نامه پراکنی و سخن گفتن در بی بی سی فارسی و... به دنبال افزایش فشار بر دولت روحانی هستند.
اگر به قاعده اجماع نظر و توافق و وحدت داخلی در کاهش مشکلات اعتقاد دارند،‌ حداقل باید توجه داشته باشند که هر کاری باید به تدریج وقدم به قدم انجام شود. زیرا اگر آقای روحانی اکنون اولویت سیاست داخلی خود را روی بازشدن فضا برای فعالیت اصلاح طلبان تندرو قرار دهد و نظام  افرادی که خطا کرده و هزینه برای کشور ایجاد کرده اند را بدون توبه و درخواست عفو و قبول خطا و اشتباه، آزاد کند و امکان فعالیت سیاسی و به هم زدن اوضاع و طرح شعارهای تند را داشته باشند، نه تنها مشکلی از مشکل مردم کم نمی شود بلکه نتیجه آن جز تنش سیاسی داخلی چیز دیگری نخواهد بود.
مشکل این آقایان آن است که دچار سفسطه شده اند و موضوع نرمش قهرمانانه را نشانه ضعف نظام ارزیابی کرده اند و تصور می کنند که این الگو باید در فضای سیاسی داخلی نیز تکرار شود.
در حالی که سیاست خارجی و تحریم های اقتصادی به معیشت مردم و مشکلات مردم وابسته است و تمام ایران از آن منتفع می شوند و لذا بازی برد برد در فضای سیاست خارجی موضوعی متفاوت از فضای داخلی است.
در فضای داخلی، بازی برد برد به معنای فرصت دادن به کسانی نیست که نظام را دچار فتنه و آشوب و هزینه کرده اند و اگر این افراد خطای خود را نپذیرند به این معناست که می خواهند همان اشتباهات و تنش ها را ادامه دهند.
اما اگر درخواست عفو کنند و به اشتباه خود اعتراف نمایند در آن صورت از آنها پذیرفته نیست که دوباره به تنش بیشتر دامن بزنند.
اگر تعدادی از زندانیان حوادث انتخابات سال 88 آزاد شده اند اگر تعدادی از روزنامه به جمع صدها نشریه داخلی اضافه شده،‌ به معنای رافت نظام و حسن نیت نظام است و دولت روحانی نیز می خواهد از توان کارشناسی و نیروهای داخلی برای بهبود شرایط و کاهش مشکلات بهره ببرد.
اما سوال این است که طرف مقابل چه اقدامی کرده است و در مقابل این رافت و آزای تعدادی از زندانیان و بازشدن تدریجی فضای اجتماعی و سیاسی،‌ خطاکاران و تندروهای اصلاح طلب چه اقدامی کرده اند آیا به خطای خود اعتراف کرده اند آیا تقاضای عفوکرده اند آیا منتظر فرصتی هستند تا در کنار سایر نیروهای سیاسی کشور، به کاهش مشکلات در شرایط آرام سیاسی کمک کنند؟