آقای ضرغامی! ای‌کاش این 50 میلیون همیشه پای رسانه‌‌ی ملی بودند/اصغر آقا، شانس اول اسکار! خوش به حال فرانسه/وزیر ارشاد و مسئله‌ای به نام حذف ممیزی پیش از چاپ/هرچه بگندد نمکش می‌زنند، وای از آن روز که بگندد نمک

گروه فرهنگی بولتن نیوز - «آقای ضرغامی! ای‌کاش این 50 میلیون همیشه پای رسانه‌‌ی ملی بودند» سید عزت الله ضرغامی در گفت‌وگو با خبرگزاری وابسته به مجلس شورای اسلامی گفته است: با وجود اینکه در برخی از دوره‌های دولت حتی یک ریال از بودجه‌ی صدا و سیما پرداخت نشد، اما عملکرد مناسبی داشتیم. ضرغامی اما اوج موفقیت دوران ریاست خود بر صدا و سیما را ایجاد فرصت برای بیان حساس‌ترین مباحث کشوری در مناظرات انتخاباتی می‌داند، مناظراتی که به گفته وی در سال 88، 50 میلیون نفر را پای تلویزیون نشاند.

اصغر آقا، شانس اول اسکار! خوش به حال فرانسه

گزارش نشریه‌ی هالیوود ریپورتر درباره‌ی شانس‌های موفقیت در اسکار 2014 حاکی از دورنمای امیدوارکننده برای فیلم «گذشته» اصغر فرهادی است. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اسکات فینبرگ»، تحلیگر باسابقه‌ی نشریه‌ی سینمایی هالیوودریپورتر در حالی به پیش‌بینی بخت‌های اصلی جوایز اسکار 2014 در بخش‌های گوناگون پرداخته که نماینده‌ی سینمای ایران به عنوان شانس اصلی کسب اسکار فیلم خارجی معرفی شده است.

«فینبرگ» که سال گذشته توانست از مجموع 9 فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم، هشت فیلم را به درستی پیش‌بینی کند در اسکار سال 2006 و 2013 نیز در مجموع از 24 برنده، 21 برنده را به درستی با توجه به عواملی چون دیدگاه شخصی، ملاحظات تاریخی، برندگان پیشین و مصاحبه با فعالان عرصه‌ی سینما و فیلمسازی پیش‌بینی کرده است.

ذره‌بین فرهنگی: به نظر می‌رسد تیم انتخاب فیلم برای نمایندگی ایران در اسکار کارش را خوب انجام داده. چون از همین حالا سیگنال‌های مثبتی در اینباره به گوش می‌رسد. البته بماند که این تیم و حتی آقای اسکات فینبرگ واقعا چه چیزی در "گذشته" دیده‌اند که تا این حد مجذوب آن هستند. چون این فیلم واقعا کسل‌کننده و در سطحی پایین‌تر از "جدایی نادر از سیمین" قرار دارد. البته این وسط یک احتمال وجود دارد و آن اینکه سطح بقیه‌ی فیلم‌ها آنقدر پایین است که چنین فیلمی شانس کسب اسکار معرفی می‌شود. در هر صورت خوش به حال فرانسه. چون با این اسکار، به افتخارات سینماییش اضافه می‌شود. ما که گذشته را یک فیلم ایرانی نمی‌دانیم.

وزیر ارشاد و مسئله‌ای به نام حذف ممیزی پیش از چاپ

دویست‌وپانزده نویسنده، شاعر و مترجم در نامه‌ای به علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، خواستار حذف سانسور شده و اعلام کردند، مشروط بر حذف سانسور، در صورت لزوم در قوه‌ی قضاییه مسؤول و پاسخ‌گوی نوشته‌های‌شان خواهند بود.

در این نامه پیشنهاد شده است: از آن‌جا که طبق قانون حمایت از مؤلفان و مصنفان - مصوب سال 1348 - نویسنده مالک اثر خویش شناخته شده و هیچ‌کس بدون اجازه حق دخل و تصرف در متن او را ندارد، ما نیز بر این باوریم که نویسنده به لحاظ حقوقی و قانونی در قبال اثر خود مسؤول و پاسخ‌گوست و بنابراین ما در صورت لزوم در قوه‌ی قضاییه مسؤول و پاسخ‌گوی نوشته‌های‌مان خواهیم بود؛ طبعا مشروط به این‌که کتاب‌هامان بدون دخالت سانسور منتشر شود.

ذره‌بین فرهنگی: آقای جنتی در همان روزهای ابتدایی تصدی وزارت ارشاد ایده‌ای را مطرح کردند که گویا حالا حالاها این ایده و حواشی‌اش همراه وی خواهد بود. بعضی‌ها آنرا نقد کردند، بعضی هم نفی. اما آنهایی که مخاطب اصلی "حذف ممیزی پیش از چاپ" بودند به استقبالش آمدند و تلاش کردند تا آنرا تکمیل کنند. هرچند مسئله‌ی ممیزی در ایران چیزی نیست که بتوان یک شبه آنرا تغییر داد، اما به نظر می‌رسد اگر جناب وزیر این ایده را دنبال کنند و دلسوزان فرهنگ و ادبیات کشور هم به ارتقای ابعاد مختلف آن بکوشند، می‌توان در آینده‌ای نزدیک شاهد تغییر روند قبلی در موضوع ممیزی پیش از چاپ بود.

هرچه بگندد نمکش می‌زنند، وای از آن روز که بگندد نمک

عباسعلی وفایی معتقد است، کتاب‌های زبان فارسی در مدرسه‌ها غلط‌های بسیاری دارند که با وجود تذکرهای فراوان، اصلاح نشده و همچنان به خورد بچه‌ها داده می‌شوند.

رییس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: مثلا درباره‌ی فعل مرکب اشکالاتی وجود دارد و وقتی دبیران سر کلاس می‌روند، دشواری‌ آن‌ها این است که چگونه این درس را تدریس کنند. آموزش فعل مرکب به این شکل غلط رایجی است که با مبانی نظری ساختمان فعل متضاد است. در حوزه‌ی وند و حرف اضافه و غیره هم اشکالاتی هست.

ذره‌بین فرهنگی: بچه‌های مردم مدرسه می‌روند که چیز یاد بگیرند تا اشتباه حرف نزنند و به غلط ننویسند. یعنی مدرسه محلی‌ست برای رفع عیب‌ها و ارتقای نقاط مثبت دانش‌آموزان. اما حالا اوضاع طوری‌ست که در کتاب‌های ادبیات، غلط املایی وجود دارد. مثل اینکه در کتاب ریاضی اول ابتدایی، 2 به علاوه‌ی 2 را بنویسند مساوی با 5. خوب این دانش‌آموز دیگر کجا باید مطلب درست را بیاموزد. کلاس خصوصی برود. یا در دامن مدرسان شریف و قلم‌چی و گاج و ده‌ها موسسه‌ی دیگر قرار بگیرد. واقعا این چیزها اصلا پذیرفته نیست. آنهم در کشوری که داعیه‌دار تمدن‌سازی‌ست.