سفر هیئت 15 نفره پارلمانی عراق به ایران با همراهی 8 نماینده زن
به گزارش خبرنگار پارلمانی بولتن نیوز، این هیئت پارلمانی عراق در طول مدت حضور خود با برخی از مسئولین و مقامات ایران از جمله روسای برخی از کمیسیونهای تخصصی مجلس و علی لاریجانی رئیس مجلس دیدار و گفت‌وگو خواهند کرد.
گفت‌وگو در خصوص مسایل مهم منطقه، تقویت و گسترش روابط پارلمانی و رایزنی درباره همکاریهای دوجانبه بین ایران و عراق از جمله محورهای گفت‌وگوی این هیئت عراقی با مقامات ایران خواهد بود.
این هیئت شنبه شب در ضیافت شام علی لاریجانی رئیس مجلس در مجلس حضور خواهند یافت.
اما نکته جالب در ورود هیات عراقی به ایران وجود هشت نفر زن در این هیات است که عضو پارلمان عراق هستند و از آنجایی که عراق هم یک کشور اسلامی است و بخش عمده ای از مردم این کشور شیعه هستند این موضوع می تواند در ماجری انتصاب یک زن به عنوان سخنگوی وزارت امور خارجه ایران مورد بحث قرار گیرد.
اینکه زنان می توانند در پارلمانهای کشورهای اسلامی به عنوان نماینده انتخاب شوند و یا در پست وزارت به مهمترین مسائل اجرای کشور حاکمیت کنند نکته مهمی است که می تواند نقیضی برای برخی مخالفتها و اظهار نظر ها در رابطه با سخنگوی زن جمهوری اسلامی ایران که از سوی روحانی منصوب شده باشد.
در واقع حرکت مسئولین جمهوری اسلامی نشان از مترقی بودن دین اسلام دارد و بیانگر رعایت حقوق زن در کشورهای اسلامی و به خصوص در مذهب شیعه است. چنان که اگر به عنوان مثال رانندگی زنان در عربستان حرام شمرده می‌شود، و اگر زنان حق انتخاب کردن یا انتخاب شدن را ندارند، اگر کسانی به نام شرع حتی از تحصیل بانوان جلو گیری می‌کنند، و اگر... اما در جمهوری اسلامی ایران که فقه شیعه رواج دارد، چنین نگاه‌هایی دست‌کم غالب نیست...
در نظام‌های سیاسی از جمله نظام جمهوری اسلامی تنها سخنگویی وزارت خارجه نیست که نیازمند قدرت بیان و قوت استدلال و توان اقامه دلیل و مهارت در سخن گفتن است. اگر افراد با اشراف کلی بر مسائل حوزه کاری خود و هماهنگی قبلی با مسئول یا مسئولان مربوط و حتی پیش‌بینی پرسش‌های احتمالی می‌توانند در سمت سخنگویی ظاهر شوند و انجام وظیفه کنند اما می‌دانیم مسئولیت‌های دیگری مانند نمایندگی مجلس شورا وجود دارد که نه تنها مجلس به عنوان یک نهاد طبق اصل ۷۱ قانون اساسی در عموم مسائل کشور می‌تواند قانون وضع کند بلکه به صراحت اصل ۸۴ "هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر کند”.
اگر سمت سخنگویی در حد شرح مواضع و برنامه‌ها و تصمیم‌ها و رفع ابهام‌هاست اما افراد در سمت نمایندگی چنان که پیداست در جایگاه تصمیم سازی و عزل و نصب مستقیم و غیر مستقیم مسئولان اجرایی قرار دارند. چگونه است که قانون اساسی ما که بخشی از آن چارچوب‌های مستقیم دینی و شرعی است و بقیه نیز با شرع مخالفتی ندارد به درستی هیچ منعی برای اصل حضور بانوان نماینده و تعداد آنان ندارد و به عنوان مثال امکان اینکه اکثر یا همه نمایندگان از زنان باشند یا ریاست مجلس و کمیسیون‌ها بر عهده آنان باشد وجود دارد و آنان می‌توانند در تمام مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر کنند و تصمیم بگیرند اما نمی‌توانند تصمیمات دستگاه‌های موجود از جمله وزارت خارجه را گزارش کنند و در موارد لزوم از آن دفاع کنند؟
در نظام جمهوری اسلامی، یک زن شایسته می‌تواند با انتخاب مردم در جایگاه تصمیم گیری برای رای اعتماد یا استیضاح یک وزیر یا شهردار یا حتی رئیس‌جمهور قرار بگیرد و به عنوان مثال با تفاوت یک رای چنان که اخیرا دیدیم درباره سرنوشت شهردار تهران تصمیم بگیرد. حال چرا اگر یک زن بخواهد گزارش مصوبات یا تصمیمات مجلس یا شورای شهر را بدهد و از آن بر اساس استدلال‌هایی که موافقان و مخالفان داشته‌اند دفاع کند، این موضوع مخالف با موازین اسلامی است.
اگر منطق کلی این است که بانوان توان استدلال قوی بر مدعاهای خود ندارند و در اقامه برهان و دلیل در می‌مانند، لذا نباید در جایگاه سخنگویی قرار گیرند، آیا کار بانوان استادی که در مراکز آموزش عالی یا در حوزه‌های علوم اسلامی به خوبی تدریس می‌کنند و بسیاری از آنان در رشته خود صاحب نظر می‌باشند، کم‌تر از سخنگویی یک وزارت‌خانه است؟ از نظر توانایی بر بیان حقایق کلی یا عینی و اثبات دیدگاه‌ها و شرکت در جلسات کارشناسی و پاسخ به پرسش‌ها و طرح دیدگاه‌هایی که نگاه یکسانی درباره آنها وجود ندارد، چه فرقی میان مشارکت زنان در رسانه‌های گروهی از جمله صدا و سیما با پاسخگویی به مسائل سیاست خارجی کشور وجود دارد؟
افزون بر بانوانی از اهل بیت (ع)، مانند حضرت فاطمه (ع) و حضرت زینب (ع) که در جایگاهی متمایز از دیگران قرار دارند، بانوان متعدد دیگری را در تاریخ سراغ داریم که قوت منطق و سخن آنان مردان را نیز به شگفتی وا می‌داشت که جای شرح آنان نیست. قرآن کریم سیمایی که از ملکه سبا به دست می‌دهد چهره بانوی خردمندی است که در برابر سلیمان (ع) با خرد و تجربه و منطق درست و روش کشور داری، به سود خود و جامعه خود تصمیم می‌گیرد و مایه نجات می‌شود. ما نمی‌توانیم همه این موارد را از منظر موضوعی استثناهایی نادر بشماریم که از منظر شرعی از سر اضطرار بوده است. به جای استثنا شمردن و اضطراری جلوه دادن حضور زنان فرهیخته و مدافع حق در تاریخ اسلام، هر چند به نسبت مردان کم باشند، باید تلاش کرد این موارد را تبدیل به قاعده کرد و کاستی‌ها را برخاسته از نگاه‌ها و سیاست‌ها و عملکردها دانست که فرصت کافی برای رشد و ارتقای عملی و درست جایگاه بانوان فراهم ساختند.
اگر به بیان استاد معظم آیت‌الله جوادی آملی، نقش سازنده‌ای که زنان در تاریخ داشته‌اند نیز بارها و بارها همانند نقش سلمان و ابوذر و عمار و مقداد، رضوان‌الله علیهم، گفته می‌شد و فرصت رشد بیشتر آنان فراهم می‌گشت، اینک نقش تاریخی آنان این اندازه کمرنگ جلوه نمی‌کرد و معلوم می‌شد علاوه بر دستاوردها و نقش‌آفرینی‌های بی‌بدیلی که همواره در جایگاه همسر و مادر و حتی خواهر و دختر داشته‌اند و هیچ گاه نباید تحت‌الشعاع نقش‌های دیگر قرار گیرد، چه قابلیت‌ها و توانایی‌های دیگری را برای خدمت به خانواده و جامعه و کشور و جهان دارند و انقلاب اسلامی ایران بر پایه مبانی فکری و فقهی و دیدگاه‌های حضرت امام خمینی (ره) توانست گوشه‌ای از آن را به فعلیت برساند.
-باید توجه کرد که اقداماتی از این دست در کلیت خود، در خنثی کردن تبلیغات گسترده‌ای که ناآگاهان یا غرض‌ورزان علیه اسلام به ویژه در موضوع حقوق زنان دارند اثر مثبتی دارد. اگر ما به حق بر حجاب شرعی بانوان تاکید داریم و حتی چادر را به درستی به عنوان نمونه‌ای از یک پوشش کامل و متین معرفی می‌کنیم و شعار درست "مصونیت”را در برابر کسانی مطرح می‌سازیم که می‌خواهند حجاب اسلامی را به معنای "محدودیت” کامل و باز ماندن زنان از نقش سازنده و منطقی و معقول آنان در جامعه معرفی کنند، باید بتوانیم در عمل نیز شواهد متعدد آن را پیش روی دیگران بگذاریم و نشان دهیم حجاب اسلامی نه تنها مانع ایفای نقش درست زنان نیست بلکه زمینه بهتر انجام شدن آن را نیز فراهم می‌سازد و پی‌آمدهای منفی احتمالی آن را نیز بسی کاهش می‌دهد و این یکی از راه‌های موثر ترویج حجاب و نیز تغییر نگاه منفی دیگران به آن است.
نکته پایانی این است که آن گونه که آیت‌الله شهید صدر نیز خاطرنشان کرده است حدود ۹۵ درصد احکام شرعی موجود احکامی اجتهادی است و تنها حدود ۵ درصد احکام در شمار احکام مسلم است. توقع اینکه در مسائل اجتهادی همه یکسان استنباط کنند یا توقع اینکه دیگران اجتهاد و برداشت خود را همه نادیده بگیرند و تنها و تنها به دیدگاه ما پای‌بند باشد نه درست است و نه شدنی. طرح دیدگاه‌های مختلف در این دست مسائل که قریب به اتفاق آنها اموری غیر قطعی است نه تنها اشکال ندارد بلکه باید از آن استقبال کرد. آنچه درست نیست این است که همواره برداشت‌های فقهی خود را ملاک داوری درباره عملکرد دیگران قرار دهیم و بخواهیم نگاه خود را بر افراد دیگر که آنان نیز اهل فهم و درک مسائل هستند تحمیل کنیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
صرف اینکه یک زن به هرقیمتی دریک جایگاه قراربگیرد مورد نظراسلام نیست که مثلا بگیم بله زنان ما هم مثل مردان قدرتهائی مثل آنها دارند،این همان تفکرفمنیستی است .ولی درجایگاههائی که واقعا لازم است یک زن باشد ویک زن مسلمان می تواند درپیشبرد اهداف عالی انقلاب اسلامی مثمرثمرباشد ،بله خانمها خیلی می توانند دربعضی جایگاهها موثرباشند .مادران شهدا، نقش زنان درپیروزی انقلاب ، یک زن دانشمند ، پزشک ، معلم ، مجتهد، عالم علوم مختلف وجایگاه مادری که درهمه اینها ازهمه بیشترنمایان است که حتی مردان بزرگی را دردامن پاک خودپرورش می دهند .الگوی زنان ماحضرت زهراس وحضرت زینب س وحضرت معصومه س هستند. آنجائی که لازم است آن اثرخودرامی گذارند . پیشرفت تمام شاخه های علوم، علوم طبیعی و انسانی به قدرت تفکر انسان برمی گردد و منشا تفکر مغز است. و علم پزشکی ثابت نموده که حجم مغز تاثیری در قدرت تفکر ندارد. اما چرا اکثر دانشمندان و متفکران و هنرمندان بزرگ تاریخ مرد بوده اند. چون زن از اعماق تاریخ به اینطرف جنس درجه 2 بشمار می رفته و به او بواسطه جنسیتش اجازه تصمیم گیری و اظهارنظر داده نمی شده است. ولی خوشبختانه ادیان الهی چون مسیحیت و اسلام، با مطرح نمودن الگوهایی بی بدیل از جنس زن، جوامع را در مورد بی عدالتی و اجحاف در حق زنان به خود آوردند. و اکنون که قرنها از تمدن بشری که بخش عظیمی از رشدش را مدیون تعالیم الهی است می گذرد به قدر و منزلت زن بسیار بیشتر باید بها داده شود و ما به عنوان کشوری اسلامی به مراتب بیشتر باید از حضور زنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی استفاده کنیم. 
