اما این پیام ممکن است با تلاش همزمان مقامات آمریکایی برای گفتگو با رئیس جمهور جدید و میانه روی ایران، حسن روحانی ، در آخرین ظهور تقلای دیرین واشنگتن برای ایجاد تعادل در روابط خود با دشمن دیرین با ابزار دیپلماسی در تضاد قرار بگیرد .
گروه بین الملل - - در حالی
که دولت اوباما برای حملات هوایی تنبیهی علیه دولت سوریه پرونده سازی می کند، قویترین
حربه اش ازدید بعضی حامیان اقدام نظامی شاید ضرورت ارسال پیامی به یک کشور دیگر یعنی
ایران باشد . اگر ایالات متحده «خط قرمز» خود ساختۀ خود را در مورد کاربرد سلاح های
شیمیایی سوریه رعایت نکند، این تفکر را اشاعه می دهد که ، ایران بوی ضعف به مشامش
خورده و به روند تولید سلاح های هسته ای خود سرعت می بخشد و در این راستا جسورانه تر
پیش می رود.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از نیویورک تایمز ، اما این پیام ممکن
است با تلاش همزمان مقامات آمریکایی برای گفتگو با رئیس جمهور جدید و میانه روی ایران،
حسن روحانی ، در آخرین ظهور تقلای دیرین واشنگتن برای ایجاد تعادل در روابط خود با
دشمن دیرین با ابزار دیپلماسی در تضاد قرار بگیرد .
دو ابتکار عمل دیپلماتیک اخیر ، در مورد وجود کانال
مخفی احتمالی بین واشنگتن و تهران گمانه زنی هایی را ایجاد کرده است. هفته گذشته ،
جفری فلتمن، مقام ارشد وزارت امور خارجه در اولین دورۀ ریاست جمهوری پرزیدنت اوباما
که در حال حاضر نماینده ارشد سازمان ملل متحد است ، از ایران بازدید کرده تا با وزیر
امور خارجۀ جدید، محمد جواد ظریف ، ملاقات کند و درمورد واکنش های احتمالی به حملۀ
هوایی آمریکا به سوریه به بحث بنشیند.
همزمان ، پاد شاه عمان، که اغلب به عنوان واسطه ای
میان ایالات متحده و ایران فعالیت کرده است ، برای ملاقات با رهبر ایران ، آیت الله
علی خامنه ای در تهران بود.
نه آقای فلتمن
و نه سلطان قابوس بن سعید، آل سعید از عمان هیچیک چیزی در مورد انتقال پیغام هایی میان
دو دولت نگفته اند. با این حال، این زمینه سازی ها ، همراه با برخی صداهای خفیف از
سوی رهبران ایران ، این امید را ایجاد کرده که شاید واشنگتن بتواند در هدفگیری
دقیق از میان صف مهاجمان موفق شود- یعنی بتواند به سوریه حمله کند، بی آنکه تلاش ها
برای تنش زدایی و ایجاد آشتی میان آمریکا و ایران را پیش از آغاز جلسات مجمع عمومی
سازمان ملل متحد در ماه جاری ، به خطر بیاندازد.
این امیدها ممکن است کمی زودرس تلقی شود : حتی اگر آقای
روحانی و وزیر امور خارجه وی مشتاق معامله ای برای پایان دادن به مناقشه ها بر سر آیندۀ
برنامه هسته ای ایران باشند ، چندان معلوم نیست که آنها بتوانند چنین معامله ای را
به سرانجام برسانند.
مذاکرات ازسال گذشته متوقف شده است ، و تصمیم گیری نهایی
، در سیاست خارجی، همچنان بر عهدۀ آیت الله خامنه ای است . تحلیلگران می گویند، دست
رئیس جمهور ایران، با هر دیدگاه سیاسی که داشته باشد ، درهنگامۀ بحران های امنیت ملی،
بسته تر می شود ، و تندروها به احتمال زیاد قدرتمند بیشتری می گیرند.
آقای روحانی هم مانند آقای اوباما - که همواره اعلام کرده قصد دارد تنش با غرب را برطرف کند و
با " شفافیت بیشتری " به میز مذاکرات هسته ای بازگردد – در مقابل
محافظه کاران داخلی آسیب پذیر است ، آنها هنوز هم به خاطر امضای توافق نامه 2003 که
درهای ایران را به روی بازرسان سازمان ملل متحد باز کرده وی را سرزنش می کنند.
حسین موسویان ،
مذاکره کننده هسته ای سابق ایران که در حال حاضر به عنوان استاد مدعو در دانشگاه پرینستون
خدمتمی کند می گوید : " من متقاعد شده ام که روحانی و ظریف خواستار غلبه بر خصومت
میان ایران و آمریکا هستند، اماحمله نظامی به سوریه می تواند همچون عاملی مخرب همه
چیز را بهم بریزد."
حتی زمانیکه وزیر
خارجه جان کری درپی جلب حمایت از حمله به سوریه بود، همتای ایرانی اش ، آقای ظریف،
که به عنوان فردی میانه رو شناخته شده ، به نظر
می رسید امید به گفت و گو دارد، و برای تغییر مسیر این روند و جلوگیری از حمله
تلاش می کند ، وی در مصاحبه ای روز یکشنبه اعلام کرد که ایران سال گذشته به ایالات
متحده در مورد سلاح های شیمیایی و احتمال اینکه به دست شورشیان سوریه بیافتد،
هشدار داده بود . روز دوشنبه نیز، او حتی سعی کرد نشان دهد که آقای اوباما به طرز تفکر
او نزدیک تر است و گفت که رئیس جمهور آمریکا
از سوی تندروها در دولت خود تحت فشار است و به سمت جنگ کشیده می شود.
سلاح های هسته
ای به کنار، بحث بر سر سلاح های شیمیایی سوالاتی را در مورد چگونگی تعهد ایران به دولت
بشار اسد، رئیس جمهور سوریه مطرح کرده است. ایران در طول جنگی طولانی با عراق در دهه
1980، در اثر حملات شیمیایی، خسارات و لطمات وحشتناکی را تجربه کرده، و این مسئله برای
بسیاری از ایرانیان موضوعی به شدت حساس است . آقای روحانی ، هفته گذشته استفاده از
سلاح های شیمیایی در سوریه را به زبان انگلیسی در توییتر خود به شدت محکوم کرد ، بی
آنکه بگوید کدامیک از طرفین درگیر در تنش های سوریه از این سلاح ها استفاده کرده
اند و با اینکار بحث و جدال های زیادی را برانگیخت.
آقای ظریف هم نظر مشابه ای را بر روی صفحه فیس بوک خود
منتشر کرد ، و دیگران از این هم فراتر رفتند ، از جمله یک دیپلمات سابق ایرانی که پیشنهاد
کرد ایران نباید همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار دهد . ازقول علی اکبر هاشمی
رفسنجانی ،رئیس جمهور سابق ایران نیز در رسانه
های دولتی ایران نقل شد که وی آقای اسد را به استفاده از سلاح های شیمیایی علیه مردم
خود متهم کرده است ، هر چند که دولت بعدا این اظهار نظرات را تکذیب کرد.
اما سوریه همچنان
یک متحد اصلی برای ایران، و رابطی بسیار حیاتی برای حزب الله ، گروه شبه نظامی شیعۀ
مستقر در لبنان باقی می ماند. هیچ نشانه ای به چشم نمی خورد که رهبران ایران از
این حمایت ها پا پس کشیده باشند ؛ یک هیئت ایرانی روز یکشنبه با آقای اسد ، در دمشق
دیدار کرده تا بار دیگر بر تعهد کشور خود نسبت به وی تاکید کند. اما با وجود اقتصاد
ضعیف و لطمه دیدۀ ایران ، پشتیبانی نظامی از سوریه بسیار پر هزینه است.
مهرزاد بروجردی ، مدیر برنامه مطالعات خاور میانه در
دانشگاه سیراکیوز می گوید" سوال این است که اگر اوضاع در میدان
جنگ به نفع اسد پیش نرود، ایران تا کجا می تواند به این حمایت ها ادامه دهد؟"
آقای بروجردی اضافه می کند ، اگر شواهد بیشتری به
دست آید که ارتش آقای اسد از سلاح های شیمیایی استفاده کرده ، قطعا هزینه سیاسی ادامۀ
حمایت از او ، بالاتر می رود.
برخی تحلیلگران می گویند یک چیز روشن است
: اظهارات رهبران ایران از اوایل سال جاری تغییر کرده ، یعنی از وقتی که مقامات عالی
رتبه ایران گفته بودند که با حمله خارجی علیه سوریه ، مانند حمله به ایران برخورد
می کنند. حتی ممکن است برخی چشم پوشی ها و آسان گرفتن ها هم در چشم انداز دخالت مستقیم
تر آمریکا در درگیری های سوریه مشاهده شود، شرایطی که گهگاه به عنوان "ویتنام
ایران" بدان
اتلاق می شود.
فریده فرهی ،محقق ایرانی در دانشگاه هاوایی ، درتجزیه
و تحلیل خود که در Lobelog.com منتشر شده می نویسد: " واقعیت
این است که اقدام نظامی اوباما، عوافب تراژدی سوریه را به خود وی باز می گرداند و نه
به ایران" و در فضای پس از انتخابات ایران
- که در آن کشور به سمت آشتی ملی حرکت کرده - هم در میان نخبگان و هم میان دولت و مردم
- هیچ چیزی برای جمهوری اسلامی بهتر از این نیست که خود را بی سر و صدا از این موضوع
کنار بکشد و چشم خود را بر این موضوع ببندد."
زیرا با وجود تمام نفرت و بیزاری متقابل موجود میان
آنها ، در نهایت ایالات متحده و ایران ممکن است در مورد سوریه به زمینه های مشترکی
دست یابند.
کریم سجادپور ،تحلیلگر ایرانی دربنیاد کارنگی برای صلح
بین المللی ، نیز می گوید : " در حال حاضر، ایالات متحده و ایران در سوریه دست
به کار جنگی نیابتی با نتیجۀ صفر- صفر هستند. اگر و هنگامی که اسد سقوط کند ، دو طرف،
در میان جهادگران سنی رادیکال، با یک دشمن
مشترک روبرو خواهند بود.."
زنده باد مقاومت
متاسفانه خیلی ها فکر میکنند که با پیروی و دنباله روی مزدورانی مثل بی بی سی و من وتو و ... امروزی می اندیشند اما آنها دنیا را به بردگی گرفته اند و یو غ و غل و زنجیر آنها از جنس آهن نیست که از جنس دروغ وریا و جاذبه های جنسی و ابزارهای تبلیغی است.
اگر ایران به جز ویرانسرا نیست من این ویرانسرا را دوست دارم
(پژمان بختیاری)