مسابقه فوتبال ایران و برزیل و رابطه آن با تولید ملی

**********

و اما بعد ! جایگاه واعتبارفوتبال برزیل درجهان وارزش های فنی و حرفه ای فوتبال برزیل و آوازه بازیکنان آن بر کسی پوشیده نیست و کسی نیست که نداند تیم ملی فوتبال برزیل همواره یکی از سه تیم برتری است که از طرف کارشناسان و صاحب نظران انتخاب می شوند و در نقطه مقابل ، همه می دانند که فوتبال ایران و به تبع آن تیم ملی فوتبال کشورمان از حیث توانایی های فنی و اعتبار و جایگاه در جهان فوتبال ، با برزیل قابل مقایسه نیست . از همین رو در بازی مقابل تیم فوتبال برزیل ، امکان برد و پیروزی تیم ایران چیزی بیشتر از محال نیست . در این شرایط، برد تیم ملی فوتبال ایران در برابر تیم ملی فوتبال برزیل را اگر معجزه ندانیم ، حتماً تصادف و اتفاقی است تکرار ناپذیر .

با این توصیف و در شرایطی که همگان بر اعتبار تیم فوتبال برزیل واقف هستند و همگان فاصله فوتبال کشورمان با فوتبال برزیل را می دانند و همگان میدانند که هیچ احتمال و امکانی برای برد تیم ایران وجود ندارد و در شرایطی که عقل سلیم اقتضاء می کند که در مقایسه میان خوب و بد و یا از میان خوب و خوبتر ؛ باید خوب را بر بد و خوبتر را برخوب ترجیح داد و بین فوتبال برزیل و فوتبال ایران باید بی کمترین تردید فوتبال برزیل را انتخاب کرد و آن را تشویق کرد ؛ سؤال این است که چرا همگان یعنی کسانی که می دانند فوتبال برزیل از فوتبال ایران بسیار بهتر و معتبر تر است ، تیم ایران را تشویق می کنند و موفقیت تیم ایران را آرزو می نمایند و هیچ کس با وجود تمام برتری و قابلیت های فوتبال برزیل ، برای این تیم هورا نمی کشد ؟ پاسخ به این سؤال اصلاً دشوار نیست . پاسخ این است : " عشق به ایران " و " تعلق خاطر به سرزمین مادری " و " پیوند قلبی نسبت به هموطن "

این عشق و علاقه و تعلق خاطر در نهاد همه ما به ودیعت نهاده شده است وهمین موهبت الهی و همین آموزه تاریخی دلیل همبستگی و پیوستگی و اتحاد ملی و عامل حرکت و تلاش جمعی برای توسعه و پیشرفت و اعتلای کشور است و همین عشق است که موجب می شود تا علیرغم آگاهی از تفاوت ها و اطلاع از کاستی ها و نقایص تیم خودمان و اطلاع از امتیاز های تیم برزیل ، باز هم همه از ایران و تیم ایران حمایت کنند . این حمایت و تشویق ، اقدامی عبث و بیهوده نیست . این تشویق و حمایت در حقیقت حمایت از غرور ملی و یاد آور همه افتخارات در گذشته های دور و نزدیک است . این تشویق ، فریاد گر آرزوی جمعی و ترجمان اراده ملت است ؛ آرزویی برای ارتقاء یافتن ورزش و فوتبال کشور با اعتماد و تکیه بر اراده ملت . حمایت از تیم ایران به معنی چشم بستن بر حقایق و واقعیت ها نیست بلکه ، آغازی است برای فایق آمدن بر مشکلات و کاستی ها در کوتاه مدت و رسیدن به دروازه های امید و وارد شدن به آرمان شهر موفقیت و افتخار . در این زمان و در هیاهوی رقابت ، کسی در مقام قضاوت و ارزشیابی نیست ؛ بلکه این هنگام ، هنگامه رویارویی ایران با کشور دیگر است و موقع ، موقع حمایت از تیم خودی .

**********

این مثال در رقابت های اقتصادی نیز مصداق دارد . وجود رقابت های جدی و سخت در اقتصاد بین الملل و در تجارت جهانی نیز واقعیتی است که بی وقفه ادامه دارد . کشور هایی که به هر دلیل دارای قابلیت های بیشتر و شرایط مناسب تر هستند و از قدرت مانور بیشتری در اقتصاد و در تولید و تجارت بر خوردار هستند ؛ تمام سعی و تلاش خود را به کار می گیرند تا کشورهای رقیب و حریف را با فاصله هر چه بیشتر پشت سر بگذارند و با ربودن گوی سبقت از دیگران ، موقعیت خود را در این رقابت سرنوشت ساز بیش از گذشته تحکیم و تثبیت نمایند .

با عطف به مقدمه و مثال ، اینک این سؤال مطرح می شود :چرا درزمان انتخاب و خرید کالا بسیاری از افراد ، کالای خارجی را بر تولید داخلی ترجیح می دهند ؟ حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که کالای خارجی در مقایسه با کالای داخلی دارای مزیت های نسبی است – یعنی دارای کیفیت بیشتر و قیمت کمتر است – این سؤال کماکان وجود دارد که چرا در مناسبات اقتصادی و در مبادلات تجاری و در قواعد بازار ، آنچه که مؤثر و تعیین کننده تر است چرتکه و ماشین حساب است و ابتدا دو دو تا چهار تا به میان می آید و عشق به ایران و تعلق خاطر داشتن به سرزمین مادری ، رنگ می بازد ؟ پاسخ به این سؤال به سادگی پاسخ به سؤال قبلی نیست اما به هر حال پاسخ وجود دارد .

حقیقت این است که در اینجا ما در تحلیل و تعریف منفعت دچار اشتباه شده ایم و همین اشتباه ، مقدمه و زمینه ساز ارجحیت دادن منافع کوتاه مدت فردی بر مصالح و منافع بلند مدت ملی می شود. قبلاً و طی نوشته دیگری به مناسبت پیام نوروزی سال 1391 مقام معظم رهبری ، به این مهم اشاره کرده بودم که قیمت یک کالا در آنچه که ما برای خرید آن پرداخت می کنیم خلاصه نمی شود ، بلکه قیمت کالا مجموعه هزینه های مستقیم و غیر مستقیم و آشکار و پنهانی است که در ازاء خرید کالا به ما تحمیل می شود . به طور مثال ما برای یک قواره پارچه تولید داخل باید مبلغ 000/500 ریال پرداخت نماییم اما یک قواره پارچه تولید کشور چین را می توانیم به قیمت 000/400 ریال تهیه نماییم . عقل حسابگر ما را به خرید پارچه چینی سوق می دهد اما منطق اقتصادی و عقل آینده نگر و انسان دور اندیش ، خرید پارچه تولید ایران را ترجیح می دهد. نگاه ملی به هنگام خرید و عشق به کشور و تعلق خاطر به ایران ، ایجاب می نماید تا در این شرایط و علیرغم قیمت به ظاهر بیشتر پارچه تولید داخل ، همان را انتخاب کرده و خریداری نماییم . منافع کوتاه مدت فردی ، میگوید که ما با خرید پارچه چینی ، 000/100 ریال کمتر می پردازیم و هزینه کمتری را متحمل خواهیم شد اما مصالح بلند مدت جمعی می گوید پولی را که ما برای خرید کالای تولید داخل پرداخت می نماییم ، لاجرم در چرخه اقتصاد ملی جریان پیدا می کند و حرکت اقتصاد ملی را تضمین می نماید و به آن سرعت می بخشد . خرید کالای داخلی موجب ادامه کار کارخانجات و ادامه اشتغال کارکنان آن یعنی برادران و خواهران و هم میهنان خود ما می شود ولی خرید کالای خارجی ، موجب خروج ثروت ملی از کشور شده و هم زمان ادامه فعالیت کارخانجات و ادامه کار کارکنان ایرانی را با تهدید جدی روبرو می سازد . از طرف دیگر ، بخشی از پرداخت ما بابت خرید کالای تولید داخل ، از رهگذر پرداخت مالیات و عوارض و نظایر آن به جامعه باز می گردد و امکان آبادانی کشور و ارائه خدمات آموزشی ، بهداشتی و درمانی ، عمران و امنیت کشور را فراهم می آورد و بخش دیگری نیز با خرید متقابل کالا و خدماتی که ما ارائه دهنده آن هستیم به ما مسترد می گردد . در انتها با محاسبه دقیق همه پرداخت ها و هزینه ها و توجه به چرخش چند باره سرمایه و نقدینگی جامعه در اقتصاد ملی ، به راحتی می توان به درک این مطلب نایل شد که خرید کالای تولید داخل در مقایسه با نوع مشابه خارجی ، مقرون به صرفه است . الزامات اقتصادی و توجه به منافع جمعی و مصالح ملی و لزوم اهتمام همگانی برای رشد اقتصادی و رها ساختن کشور از تعهد و وابستگی به دیگر کشورها ، خرید کالای داخلی را بیش از پیش توجیه می نماید .

ابهام و اشتباه دیگر آن است که ما در همه موارد ، کیفیت تولیدات خارجی را در مقایسه با کیفیت کالای تولید داخل ، برتر و بهتر می دانیم . این تصور اگر چه در مواردی صحیح می باشد اما در همان حال و در مواردی نیز کیفیت تولیدات داخلی در مقایسه با نوع مشابه خارجی آن دارای برتری های محسوسی است و خلاصه آنکه کیفیت و برتری تولیدات داخلی و خارجی امری کاملاً نسبی است . موضوع مهم تر از مقایسه ساده و یک وجهی ، بین کیفیت کالای داخل و خارج آن است که ، کیفیت مطلوب ، محصول شانس و اتفاق و پدیده ای ناگهانی نیست ؛ بلکه کیفیت در گذر زمان و در سایه تجربه و تحقیق و پژوهش های دامنه دار ، به دست می آید .

وجود موزه های اختصاصی کارخانجات و شرکت های مختلف ، برای فهم بهتر مطلب به ما کمک می کند . به طور مثال اگر تلویزیون های تولید شده از سوی شرکت های مختلف صاحب نام طی دو دهه گذشته و یا خودروهای تولیدی شرکت های بزرگ اتومبیل سازی مطرح جهان را در سی سال گذشته تا کنون را در نظر بگیریم ؛ به خوبی متوجه می شویم که تولیدات مربوط به سال های گذشته به هیچ وجه قابل مقایسه با تولیدات امروز آنها نیست و چه بسا انسان دچار تردید و سردرگمی شود که آیا واقعاً این کارخانجات مطرح و صاحب نام و اعتبار ، در گذشته چنین تولیداتی داشته اند ؟ اما نتیجه گیری کلی این است که کیفیت دارای سیر تکاملی و ارتقاء پلکانی است . افزایش کیفیت کالای داخلی نیز بی نیاز از طی این مسیر نیست . برای افزایش کیفیت تولیدات داخلی باید با اعتماد به مهندسان و دانشمندان و طراحان و ایده پردازان داخلی و صد البته با شکیبایی و قبول هزینه های تحقیق و پژوهش ؛ در مسیر صحیح و هدفمند گام برداشت .

نوع کار های تحقیقاتی و ماهیت امر پژوهش به گونه ای است که موفقیت در آن مستلزم صرف هزینه ها و به معنی بهتر سرمایه گذاری های اولیه قابل توجه است . تولید کنندگان برای تأ مین این هزینه ها نمی توانند به هیچ منبع دیگری جز بخشی از سود حاصله از فروش خود تکیه نمایند . لذا گام نهادن در مسیر تحقیق باید به موازات تولید بیشتر و فروش بیشتر صورت پذیرد . آنچه که از آن به عنوان شکیبایی برای نایل آمدن به کیفیت باز هم بیشتر یاد شد ، همین نکته است که با خرید کالای تولید داخل ، در ارتقا ء کیفیت کالای ایرانی ، مشارکت فعال داشته باشیم . خرید کالای ایرانی و تولید داخلی یعنی حمایت از اقتصاد ملی و تشویق همه فعالان عرصه کار و تولید کشور و سهیم شدن در رشد و بالندگی صنعت و تولید کشور.

بدانیم و باور داشته باشیم که ترجیح دادن کالای تولید داخل و خرید محصولی که برادران و خواهران خودمان آن را به وجود آورده اند ، وظیفه ملی و نشانه همیّت و غرورو تعصب نسبت تولید و تولید کننده ایرانی و نشانه عشق و علاقه به ایران عزیز و سرزمین مادری می باشد . خلق حماسه اقتصادی در آن بخش که مربوط به تولید است ، با خرید کالای ایرانی ، سریع تر و مطمئن تر صورت می پذیرد . " انشاء الله "