به گزارش بولتن نیوز، تقیپور نخستین وزیر برکنارشده ICT کشور است. این برکناری 7 ماه مانده به پایان دولت انجام شد و به مدت سه ماه علی نیکزاد وزیر راه و شهرسازی سرپرست وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را به عهده خواهد داشت.
محمود احمدینژاد هفته گذشته رضا تقیپور وزیر سابق ارتباطات و فناوری اطلاعات را به علت مصوبه مجلس برای ادغام وزارت راه و شهرسازی با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از سمت خود برکنار کرد.
در مراسم تودیع تقی پور هر چند معاون اول رئیس جمهور، مشکل پزشکی را دلیل عدم حضور تقی پور در این مراسم عنوان کرد اما رحیمی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «در این دولت هر وزیری با احترام میآید اما زمانی که میخواهد برود اخم تمام وجودش را میگیرد!»
این سخنان معاون اول رئیس جمهور گویا دلالت دارد بر ناگفته هایی از عذل مدیرانی که در ابتدا به نام خدمتگذار به مردم و ملت می ایند ولی زمانی که صندلی ریاست به هر دلیلی از آنها گرفته می شود این نکته را فراموش کرده و به سختی از میز قدرت دست می کشند. میزی که معلوم نیست چه بر روی ان قرار می گیرد که جمالش دل کندن را سخت و مراسم خداحافظی را به مجلس ماتم تبدیل میکند.
از جمله این گونه مدیران که تا زمان نشستن بر صندلی ریاست ثناگوی احمدی نژاد و رحیمی هستند و در لحظه برکناری همه گذشته خود و لطف ریاست جمهوری را فراموش می کنند کم نیستند. مدیرانی که برای رئیس جمهور جان در کف می نهادند و سرمه خاک خدمت مردم و میهن و انقلاب بر چشم می کشیدند ولی بعد از پایین آمدن از عرش دیگر نه احمدی نژاد می شناسند و نه رحیمی. دشمنی می شوند خونی که ارث پدری از کف داده و مالش را به تاراج برده اند. جالب اینکه همگی در مراسم تودیع یا بیماند و یا در بیمارستان به امورات قلبی خود می پردازند. این قدرت چیست که برخی پس از چشیدن طعم شیرین آن و در زمان از دست دادنش یا سکته می کنند و یا چند روزی را در بستر بیماری و در کما به سر می برند.
آیا نیروی ارزشی و سرباز انقلاب بودن فقط برای لحظه های پرپیمان و درشت سخن گفتن و لذت بردن از تعظیم زیر دستان است است و ابزاری برای رسیدن به آمال و آرزوهای این دنیوی, یا نه سرباز انقلاب کسی است که امروز ردای وزارت بر تن می کند و فردا اگر مقرر شد باید در خرقه درویشی به تهذیب نفس بپردازد و با لباس معلمی به بازآموزی یافته های خود از دوران زعامت بپردازد.
متاسفانه فرهنگ بدی در کشور و در بین مدیران رواج یافته که باید اصلاح شود. باید بیاموزیم که آمده ایم تا به وظیفه خود در برابر ملت عمل کنیم و اگر تغییری صورت گرفت آن را به فال نیک بگیریم و از خدا درخواست کنیم تا توفیق خدمت به جمهوری اسلامی ایران را در جایی دیگر به ما بدهد.
در ذیل اسامی برخی مدیران و وزاری برکنار شده از سوی محمود احمدینژاد طی هفت سال اخیر را می آوریم و اینکه نوع برخورد هر کدامیک از این مدیران در دوره وزارتشان, با معاون اول و رئیس جمهور چگونه بوده و برخی از انان پس از برکناری چه تغییری در نوع بیاناتشان داده اند را به خوانندگان واگذار می کنیم.
پرویز کاظمی٬ وزیر رفاه و تامین اجتماعی(مهر ۸۵)؛ محمد ناظمی اردکانی٬ وزیر تعاون (آبان ۸۵)؛ کاظم وزیری هامانه٬ وزیر نفت (مرداد ۸۶)؛ علیرضا طهماسبی٬ وزیرصنایع (مرداد ۸۶)؛ محمود فرشیدی٬ وزیر آموزش و پرورش (آذر ۸۶)؛ داوود دانش جعفری٬ وزیر اقتصاد (فروردین ۸۷)؛ مصطفی پورمحمدی٬ وزیر کشور (اردیبهشت ۸۷)؛ غلامحسین اژه ای٬ وزیر اطلاعات (مرداد ۸۸)؛ محمدحسین صفارهرندی٬ وزیر ارشاد (مرداد ۸۸)؛ منوچهر متکی٬ وزیر امورخارجه (آذر ۸۹)؛ مسعود میرکاظمی٬ وزیر نفت (تیر۹۰)؛
محرابیان، مصری، زاهدی، محصولی، محمد جهرمی، کامران باقری لنکرانی و برخی دیگر از وزرا و مدیران دیگر نیز در چند سال اخیر یا به دلیل اختلافنظرهای کم و زیاد با شخص رئیس جمهور کنار گذاشته شدهاند یا بخاطر عواملی نظیر ادغام برخی وزارتخانهها، کنار رفتهاند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
رهبر معظم هم فرموده بود سياه نمايي يا سفيدنمايي مطلق درست نيست
وقتی یکی درسنگال برکنارمیشود ، یکی میخواهدبرود وزارت راهش نمیدهندچون نمیداند برکنارشده وقس علیهذا....
مسئله بر سر خدمت گذاري يا دل كندن از پست نيست مسئله بر سر اين است كه كساني كه به دليل ندانم كاري مملكت را دچار بحران مي كنند همچنان بر سر كار مي مانند و عزل هاي ناگهاني به دليل گوش به فرمان نبودن نسبت به جريان حاكم براي ديگران اتفاق مي افتد.
چطور آدم دلش میآید در کشور اسلامی زیر سایه ولی امرمسلمین جهان توفیق خدمتگذاری به کشور امام زمان را پیدا کند بعد به راحتی آنرا ازدست بدهد ؟!!!!!