آقای فردوسی! آیا جوانان عربستانی به پزشکان ایرانی حسادت نمی‌کنند؟

گروه اجتماعی: روزی نه چندان دور، یک جراحی بی‌سابقه و خارق‌العاده توسط پزشکان ماهر ایرانی انجام شد، جراحی مغز یک جنین در داخل رحم مادرش، این عمل به عنوان یکی از پیچیده‌ترین مداخلات پزشکی در زمینه پزشکی فتوسیانسی و جراحی جنین، به معنای واقعی کلام یک شاهکار است. 

به گزارش بولتن نیوز، اما چرا این دستاوردهای فوق‌العاده و ظرفیت‌های علمی ایران به درستی و شایسته به جهان معرفی نمی‌شوند؟ متاسفانه، این سوال همزمان با کمبود رویکردهای توجه به عمق و ابعاد اختراعات و پیشرفت‌های ملی وجود دارد. رسانه‌های مازنده‌ای، تجمیلات و موضوعات حاشیه‌ای را به محور اصلی تبدیل کرده‌اند، به جای اینکه توجه را به دستاوردهای عمیق‌تر معطوف کنند. 

موضوع این نیست که فقط به نقد بپردازیم، بلکه نگاه عمیقتری به سیستم رسانه‌ای خودمان داریم. کاملا واضح است که یک روایت درست و موثر می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. هرگاه که شاهکارهای علمی و تخصصی را معرفی نمی‌کنیم، خود را محروم از فرصت‌های بزرگ اقتصادی و اجتماعی می‌کنیم. 

در همین راستا، جای یادآوری سخنان عادل فردوسی‌پور در یکی از گزارش‌های معروفش خالی نیست. او در جریان پخش بازی دو تیم بزرگ رئال مادرید و بارسلونا، خطاب به جوانان ایرانی گفت: «می‌دانم به جوان‌های عربستانی حسادت می‌کنید.» اما آیا واقعاً چنین حسادتی وجود دارد؟ در کشوری که پزشکانش توانایی انجام جراحی‌های پیشرفته مانند جراحی مغز جنین را دارند، این حسادت باید جای خود را به افتخار بدهد. افتخار به توانمندی‌هایی که متأسفانه در سایه سوءمدیریت و اطلاع‌رسانی ضعیف پنهان مانده‌اند. 

از سوی دیگر، وقتی مدیران می‌گویند: «نداریم، نمی‌توانیم، نمی‌دانیم»، این عبارات تنها توجیهی برای کم‌کاری‌ها و سوءمدیریت‌ها هستند. این در حالی است که متخصصان ایرانی در حوزه‌های مختلف پزشکی، علمی و فناوری نشان داده‌اند که توانمندی و ظرفیت‌های بالایی دارند. جراحی مغز جنین تنها یکی از صدها نمونه از پیشرفت‌هایی است که به دلیل عدم حمایت کافی یا نبود برنامه‌ریزی درست، کمتر از آنچه که باید، مورد توجه قرار می‌گیرد. 

در همین حال، رسانه‌های جهانی نیز در شکل‌دهی تصویر ایران نقش مهمی ایفا می‌کنند. آن‌ها اغلب ایران را با موضوعات سیاسی یا فرهنگی خاصی معرفی می‌کنند و دستاوردهای علمی و پزشکی این کشور در سایه باقی می‌ماند. اینجاست که نقش رسانه‌های داخلی به میان می‌آید. اگر رسانه‌های ما نتوانند روایت‌های مثبت و تاثیرگذار ایجاد کنند، نمی‌توان انتظار داشت که تصویر واقعی از ظرفیت‌های ایران به جهان منتقل شود. 

سوالی که باید از خود بپرسیم این است که چگونه می‌توانیم این روایت‌ها را تغییر دهیم؟ پاسخ در یک رویکرد چندبعدی نهفته است:  
 
1.  سرمایه‌گذاری در اطلاع‌رسانی حرفه‌ای: باید تیم‌های تخصصی در رسانه‌ها تشکیل شود که توانایی تولید محتواهای باکیفیت و تاثیرگذار را داشته باشند. 
 
2.  حمایت از نوآوری‌های داخلی: دولت و بخش خصوصی باید با ایجاد زیرساخت‌های مناسب، از پیشرفت‌های علمی و فناوری حمایت کنند و آن‌ها را به جهان معرفی نمایند. 
 
3.  آموزش و فرهنگ‌سازی: باید نسل جدید را به اهمیت علمی و تخصصی کشور آگاه کرد تا خود آن‌ها به سفیران علمی ایران در سطح بین‌المللی تبدیل شوند.

4.  همکاری بین‌المللی: با مشارکت در پروژه‌های علمی و پژوهشی جهانی، می‌توان جایگاه ایران را در عرصه بین‌المللی تثبیت کرد.

در نهایت، جراحی مغز جنین یک نماد از آن چیزی است که ایران می‌تواند به آن دست یابد. اما برای اینکه این دستاوردها به درستی دیده شوند، نیازمند یک تغییر اساسی در نگرش، برنامه‌ریزی و اجرای سیاست‌های رسانه‌ای و علمی هستیم. جهان باید ایران را با نوابغ پزشکی و دستاوردهای علمی‌اش بشناسد، نه صرفاً با موضوعاتی سطحی که توجه را از ظرفیت‌های واقعی این کشور منحرف می‌کند.