گروه اجتماعی: در سیزدهمین همایش «سلامت روان و رسانه» که در تاریخ ۱۵ آذر ۱۴۰۲ در تهران برگزار شد، خانم شهیندخت مولاوردی، معاون سابق امور زنان و خانواده در دولت یازدهم و حقوقدان و پژوهشگر حوزه زنان، ادعایی را مطرح کرد که با واکنشهای مختلفی روبرو شد. او گفت: «در یک سال گذشته، حدود ۱۰۰ زن و دختر به بهانههای مختلف ناموسی و بهانههای دیگر، جان خود را از دست دادهاند.»
به گزارش بولتن نیوز این ادعا، که بر اساس چه منابع و شواهدی بیان شده است، چقدر با واقعیت سازگار است؟ آیا این تعداد قربانیان، که بیش از دو برابر جمعیت یک روستا در ایران است، درست است؟ آیا این قتلها به دلیل ناموسی بودهاند یا عوامل دیگری نیز درگیر بودهاند؟ آیا این پدیده به دلیل بیتوجهی قانونگذاران و مسئولان به حقوق زنان و خانواده افزایش یافته است یا عوامل فرهنگی و اجتماعی نیز نقش دارند؟
خانم مولاوردی در همایش مذکور، هیچ منبع و مستندی برای ادعای خود ارائه نکرد. او فقط گفت: «این آمار را از طریق تحقیقات و پژوهشهایی که در حوزه زنان انجام شده است، به دست آوردهایم.» اما این تحقیقات و پژوهشها چه کسانی انجام دادهاند و چه روشهایی را بکار بردهاند، مشخص نیست.
به نظر میرسد که خانم مولاوردی، بر اساس گزارشهای رسانهای و شبکههای اجتماعی، که معمولاً بدون تایید صحت و سنجش منابع، اخباری را منتشر میکنند، این ادعا را داشته است. اما این گزارشها، که بیشتر به صورت خبری و تکنمونهای هستند، نمیتوانند مبنایی قابل اعتماد برای بررسی یک پدیده اجتماعی باشند. برای این کار، نیاز به آمارهای رسمی و معتبر و تحلیلهای علمی و دقیق داریم.
این که نمی شود هر از چندی فردی پیدا شود و بنا به هر علتی و با هر انگیزه ی سیاسی و غیر سیاسی یا منافع گروهی، جناحی یا شخصی، ادعایی را مطرح کند با روح و روان جامعه بازی کند!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com