شیخ حسن امروز بلندتر از دیروز برای نظام رجز می خواند

گروه سیاسی: اعلام کاندیداتوری «حسن روحانی» در قامت یک مجتهد در انتخابات خبرگان در ماه های اخیر دو طیف جهت گیری را از سوی جامعه نخبگانی و تحلیل گران بوجود آورده است. فارغ اینکه عده ای مخالف و عده ای موافق این مسئله هستند جالب این است بخش عمومی و عمده بدنه اجتماعی نسبت به این موضوع موضع خاصی نداشته و عملا جهت گیری خنثی دارند. با این حال نکته قابل توجه در این باره واکاوی علتی ست که می توان از آن به عنوان انگیزه شیخ حسن برای حضور در انتخابات مجلس خبرگان رهبری گفت که بر حسب ادعایی تازه آن را جمع بندی حاصل از همفکری بر اساس وظیفه و تکلیف عنوان کرده است.
به گزارش بولتن نیوز، شاید گفتن این موضوع خالی از لطف نباشد دلیل تصمیم مذکور از سوی روحانی در قامت یک سیاستمدار برای حضور در انتخابات خبرگان با نگاهی موشکافانه و با عنایت به وجوه سلبی و ایجابی از ناحیه احراز صلاحیت و عدم احراز صلاحیت صورت گرفته است که برایش یک بازی برد - برد می باشد. در واقع برای روحانی هم تایید و هم رد صلاحیتش از سوی شورای نگهبان یک برد بوده و می تواند اهرمی برای فشار از سوی او بر دوش نظام باشد. اگرچه به نظر می رسد خود او بیشتر راغب به رد شدن دارد و انتفاع بیشتری از این منظر کسب می کند.
با این حال با توجه به اینکه آغاز بازی مذکور از سوی روحانی راهبردی تحمیلی به نظام به حساب می آید اما روحانی منتظر نمانده و تهدیدها را از هم اکنون شروع کرده و در دیدار با جمعی از علما و روحانیون رسماً وارد فضای تهدید شده و مدعی گردیده«این تصور که اگر اقلیتی حاکم شود با آن می توانیم کشور و نظام و اسلام را حفظ کنیم، نتیجه نامطلوب خود را نشان داده است....گاهی مشارکت نکردن و رأی ندادن در انتخابات به معنای نوعی رأی دادن است».
این اظهارات روحانی از جنس تهدید می باشد. در واقع روحانی شمشیر را از رو بسته و با این اظهارات نشان داده در هر صورت نظام باید عواقب تایید و عواقب رد او را بپذیرد. این بدان معناست که در شرایط فعلی روحانی خود را بازیگری محوری در صحنه می داند و کسی نمی توان با او سرشاخ شود.
خلاصه اینکه یکه تازی امروز روحانی بر پاشنه دری می چرخد که باید پیش تر از پای بست ویران می شد اما برحسب مصلحت یا سازش و یا هرچیز دیگری با او مدارا شد. آقایان مسئول بیایید و نتیجه انفعال و کوتاهیتان را تحویل بگیرید. رجزخوانی شیخ حسن ماحصل ناگفته هایی ست که باید آن را جار می زدید.