ظریف جعجع‌ها

گروه سیاسی: 1- سمیر جعجع عضو شناخته شده و رئیس اجرایی حزب القوات اللبنانیه لبنان است؛ او قبلا رهبر فالانژها بوده و از رهبران ائتلاف ۱۴ مارس. همین‌ها کافی است تا متوجه شویم او در واقع نماینده آمریکا و غرب در لبنان است. جعجع از اصلی ترین مخالفین حزب‌الله هم هست. او و هم‌فکرانش همواره تلاش می‌کنند مشکلات اقتصادی سال‌های اخیر لبنان را به گردن حزب‌الله بیندازند. حزب اللهی که مطابق قانون اساسی لبنان نقشی در اداره دولت لبنان نداشته و نخواهد داشت. ایده محوری گفتمانی که سمیر جعجع و همفکرانش دنبال می کنند، نفی مقاومت و نفی مبارزه با اسرائیل و همچنین تعامل و همکاری صد درصدی با آمریکاست. در یک ماه اخیر هم صدای این تفکر که طرفداران قابل توجهی هم در لبنان دارد در رسانه‌های لبنان بازتاب دارد که حزب‌الله را از گسترده شدن جنگ بر حذر می‌دارد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از کانال بیداری ملت، در واقع یکی از ترمزهای جدی حزب‌الله در گسترده‌تر کردن جنگ با اسرائیل، وجود این تفکر و طرفداران آن در میان مردم لبنان است. تفکر ضد مقاومت و طرفدار سازش و تسلیم به هر قیمتی. تفکری که شکست و ناکارآمدی آن آن در فلسطین برای همه حتی طرفداران این تفکر، عیان شده است. در سال‌های اخیر هم ناکارآمدی اقتصادی دولت لبنان با پروپاگاندای رسانه‌ای آمریکایی‌ها، توانسته است یک منطق مقبول از این تفکر دست و پا کند. این روزها هم لبنانی‌ها را از خطر ناوهای آمریکایی در صورت گسترده شدن جنگ، می‌ترسانند. حتماً می‌گویید چقدر این حرف‌ها برای ما ایرانی‌ها آشناست!

۲- احتمالاً محمدجواد ظریف در میان مسوولین سال‌های اخیر کشور، نزدیکترین تفکرات را به سمیر جعجع و دوستانش دارد. ظریف نماینده استاندارد گفتمان دوستان آمریکا در ایران است. گفتمانی که راه حل تام و تمام حل مشکلات داخلی را در گرو وابستگی به آمریکا می‌داند. ظریف هفته گذشته در جمع کانون وکلا یک سخنرانی درباره فلسطین از منظر حقوق بین‌الملل داشت؛ حرف‌های خوبی هم درباره حقوق فلسطینی‌ها زده بود. هر چند امروز در دنیا دفاع از فلسطین و هجمه به اسرائیل، خیلی کار سختی نیست و هر کس ذره‌ای شرف و انسانیت داشته باشد متوجه جنایات اسرائیل می‌شود.

اما آنچه از صحبت‌های ظریف مهم و قابل توجه بود، بخشی بود که بیشتر به داخل کشور مربوط می‌شد و مخاطب داخلی داشت. برخی جملات پرحاشیه ظریف این‌ها بودند: «در سیاست‌خارجی دو بحث داریم؛ یکی حضور و دیگری نفوذ. حضور متضاد نفوذ است. قرار نیست ما جای مستضعفین بجنگیم». «مردم خسته شدند از اینکه هزینه بپردازند». «اگر آمریکا پای ایران را وسط بکشد، برای یکی از مقام‌های حاکمیتی اتفاقی نمی‌افتد، کسی که بمب می‌خورد مردم ایران‌اند، کسی که تحریم می‌شود مردم ایران‌اند».

۳- این نوع موضع گیری در روزهای اخیر، مختص به جواد ظریف نبود. حسن روحانی و عباس آخوندی هم مواضع مشابهی گرفتند. روحانی در یکی از جلسات سیاسی انتخاباتی خود گفت: «شبح جنگ بیش از هر زمانی بر منطقه سایه افکنده است. روزها و هفته‌ها و ماه‌های آینده برای ایران و کل منطقه بسیار سرنوشت‌ساز است و باید هوشیار باشیم تا سایه جنگ به طور کامل از کشور دور شود.»

عباس آخوندی وزیر ضدمسکن دولت روحانی هم در توییتی نوشت: «ورود ایران به جنگ، خواسته مشترک اسرائیل و روسیه است. هریک منافع خود را در آن می‌بینند. اسرائیل در پی خروج از فشار افکار عمومی جهان علیه یک جنگ نابرابر با فلسطینیان و ورود به یک جنگ کلاسیک است. و روسیه در پی انحراف افکار عمومی از جنگ اوکراین است.»

۴- چرا غربگراهای داخلی این روزها یاد ترساندن مردم از جنگ افتاده اند؟ طوفان الاقصی بیش از یک ماه است آغاز شده؛ چرا در روزهای آغازین نبرد، آمریکادوستان داخلی یاد سایه جنگ نبودند؟

به نظر می‌رسد این جریان دقیقاً همان نقشی را برای خود تعریف کرده که جریاناتی مثل سمیر جعجع و ۱۴ مارس در لبنان آن را ایفا می‌کنند. مخاطب این دست سخنان ظریف، روحانی و آخوندی، در درجه اول شخص رهبر انقلاب است.

شرایط هفته اخیر نبرد الاقصی با روزهای اولیه نبرد، کمی متفاوت است. با توجه به شرایط پیش آمده، تنها راه پیروزی مقاومت، جدی‌تر شدن و گسترده‌تر شدن تهدیدات معتبر علیه آمریکا و اسرائیل در منطقه، توسط جریانات مقاومت است. جریان آمریکایی داخلی در حال مخابره این پیام به رهبر انقلاب هستند که در صورت گسترده‌شدن نبرد و جنگ با اسرائیل و تهدیدات علیه آمریکا، نخبگان غربگرا، رسانه‌هایشان و بدنه اجتماعی این جریان فعال خواهند شد.

درست شبیه اصحاب معاویه‌گرای امام حسن(ع) که در میانه نبرد، ندای «البقیه» سر داده و ادامه زندگی بدون تنش را بر نبرد با معاویه ترجیح دادند و در نهایت امام را وادار به صلح نمودند. کارکردی شبیه «مرجفون» در مدینه که از ترس، شایعه‌پراکنی می‌کردند و مردم را از دشمن می‌ترساندند.