عجز خناسان از حب ملت ایران به امیرالمؤمنین (ع)

گروه سیاسی: حضور اقشار مختلف مردم در شهر‌های مختلف کشور برای برپایی جشن‌های غدیری و علی‌الخصوص جشن ده کیلومتری تهران، جدا از اینکه بسیار شکوهمند بود، گویا تحلیل‌های بسیاری را در داخل کشور بهم ریخته و باعث عصبانیت ایشان شده است. از حضرات عدالتخواه که نگران بیت‌المال شده‌اند تا اصلاح‌طلبان که به تقلا افتاده‌اند تا آن جمعیت میلیونی را بخش کوچکی از جامعه ایران جا بزنند و عده‌ای دیگر که برپایی جشن در عید غدیر را با ایام بی پایه و اساسی مانند محسنیه و صادقیه قیاس می‌کنند. همه این جیغ‌های بنفش و کتمان‌ها تنها برای این است که می‌دانند هنوز رشته پیوند مردم با محکم‌ترین ریسمان، یعنی حب به اهل بیت با نظام همچنان باقی است.

به گزارش بولتن نیوز، رنگ‌بندی اقشاری که در این جشن‌ها حضور پیدا کردند، توضیح بهتری خواهد بود برای اینکه مشخص شود چرا تا این اندازه عده‌ای خشمگین شده‌اند و قافیه برایشان تنگ آمده است. گشتی در میان جمعیت حاضر به بیننده نشان می‌داد که افرادی با ظاهری متفاوت که اصطلاحا شل‌حجاب، کم‌حجاب و حتی بی‌حجاب خوانده می‌شوند نیز در جشن‌های تدارک دیده شده، حضور پیدا کرده بودند. ایشان دیگر کاری نداشتند که برگزارکننده این جشن چه کسی است و به قول عده‌ای جشن‌ها حکومتی است یا شخصی و به عشق امیرالمؤمنین (ع) به خیابان آمده بودند.

همین شرکت افرادی که در ظاهر امروز در مقابل خواست نظام هستند و عده‌ای با رغبت و گروهی به زور به دنبال گسستن پیوند‌های ایشان با جمهوری اسلامی، به نظر می‌آید که همچون خنجری در قلب خناسان فرورفته است. وگرنه که بعد از چنین حضور شکوهمندی آسمان و ریسمان بهم بافتن برای تخفیف آن، جز عجز ایشان را به مخاطب منتقل نمی‌کند. می‌توانند برای آرامش دل خودشان بگویند که این برنامه حکومتی بوده و مناسک‌سازی صورت گرفته است، اما آیا واقعیت هم اینگونه است؟!

آیا کسی مانع هیئات مذهبی برای برگزاری جشن‌هایشان شده است؟! آیا کسی به مردم اعلام کرده که شما جز در پیاده‌راه، حق پذیرایی از مردم را ندارید؟! قطعا چنین نبوده و این اتفاق، بیشتر یک سازماندهی برای برپایی با شکوه بیشتر و نشان دادن میزان پیوند ملت ایران فارغ از تفکرات گوناگون و تفاوت‌های ظاهری به این مکتب و اسلام است. البته که جماعتی حق دارند عصبانی باشند، چون مدت‌ها تزشان این بود که دیگر مردم هیچ علاقه‌ای به دین ندارند و رغبتشان به اسلام و شعائر اسلامی از بین رفته است. اما مثل اینکه باز هم مردم ایران بر خلاف تحلیل‌های ایشان عمل کردند.

اگر بر فرض نظام برای لشکرکشی خیابانی چنین بساطی راه انداخته باشد، به قول ظریفی خوشا به حال نظامی که بتواند میلیون‌ها نفر را در عید غدیر به این جشن‌ها بکشاند و هنوز ریسمانی چنین محکم برای پیوند با مردمش دارد. همین اتفاق در ایام محرم هم خواهد افتاد و باز هم مردم نشان خواهند داد که بعضی اعتقادات ریشه در عمق وجودشان دارد. همین اعتقادات برای هر قشری مانع از آن می‌شود که اجازه بدهند تا عده‌ای به دنبال این بروند تا به خیال خود ریشه دین را در این کشور بزنند؛ و البته یک نکته باید مورد توجه باشد که این حضور با شکوه نباید تبدیل شود به یک مخدر برای مسئولان تا فکر کنند دیگر نیاز به کار نیست و مردم جهتشان مشخص است. ملت هر چقدر هم که پای کار باشند، باز هم برای استحکام این باور‌ها و پل زدن از این اعتقادات به اعتماد به نظام، باید کار کرد و بر اشتراکات افزود و نقاط اختلاف را کاهش داد. وگرنه که خوش خیالی است اگر تصور کنیم با حضور میلیونی مردم در چنین مناسبت‌هایی، دیگر نیازی به کار‌های زیربنایی نیست و مردم هم هیچ مشکل و اعتراضی ندارند و شکافی هم در جامعه وجود ندارد.