کد خبر: ۸۱۴۲۴۳
تاریخ انتشار:

چراغ سیزدهمین جشنواره عمار در دزفول روشن شد

افتتاحیه جشنواره عمار دزفول روز گذشته در کنار قطعه دست و پای شهدای موشکی دزفول برگزار شد.
چراغ سیزدهمین جشنواره عمار در دزفول روشن شد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، افتتاحیه جشنواره عمار در دزفول روز گذشته در کنار قطعه دست و پای شهدای موشکی دزفول برگزار شد.

زهرا آراسته‌نیا دبیر جشنواره در ابتدای این مراسم ضمن خوش آمدگویی به حاضران افزود: افتتاحیه جشنواره عمار دزفول را در کنار قطعه دست و پای شهدای موشکی برگزار کردیم تا ادای احترامی باشد به کلیه کسانی که در دزفول ماندند و مقاومت کردند. این قطعه، محل دفن دست و پا و اعضای پیکر شهدای موشکی دزفول است که صاحبشان مشخص نیست و سند مظلومیت و اقتدار مردم پایتخت مقاومت ایران اسلامی، دزفول قهرمان است و مناسب نیست که اینگونه مهجور و بی رسیدگی باقی بماند یا با اجرای طرح‌های غیراصولی به آن آسیب برسد.

آراسته نیا در ادامه با اشاره به اکران‌های گسترده فیلم‌های عمار در شهرستان افزود: در هفته پیش رو در هر جایی اعم از مساجد، مدارس، دانشگاه‌ها و دورهمی‌های خانوادگی که تقاضا باشد اکران برگزار خواهد شد و از طریق فضای مجازی نیز تبلیغات اکران‌ها منتشر خواهد شد، چون جشنواره مردمی است بیشتر اکران‌ها توسط خود مردم برگزار خواهد شد و محدودیتی در اکران نخواهیم داشت.

در ادامه مراسم سرهنگ حاج غلامحسین سخاوت از روایان دفاع مقدس با تشریح وضعیت دزفول در زمان جنگ پرداخت و ضمن بیان خاطراتی گفت: کار‌های بزرگی در دزفول انجام شده است و واقعا همت لازم است تا بتوان همه موارد را روایت کرد و نسل جوان نیز از ما انتظار دارد که این موارد را برایش بازگو کنیم، اما خب کار از حد توان یک یا چند نفر خارج است و باید مجموعه‌های متعدد پای کار بیایند.

این راوی و رزمنده دفاع مقدس با انتقاد از بی مهری مسئولان نسبت به قطعه‌ی دست و پای شهدای موشکی واقع در شهیدآباد گفت: نباید این مزار‌های مطهر و مقدس به این حال رها شوند.

خانم ثریا مخدوم از پرستاران دوران دفاع مقدس نیز با اشاره به رشادت‌های پرستاران در دوران جنگ تحمیلی گفت: آن زمان شیفت کاری و.. برای ما مطرح نبود و واقعا هرکس هر زمانی که به حضورش نیاز بود به بیمارستان می‌آمد، واقعا قیامت می‌شد زمانی که موشک یا توپ به شهر اصابت می‌کرد و ما قبل از اینکه بخواهیم به زخم‌ها رسیدگی کنیم با گِل و خاک را از تن بیمارمان می‌شستیم.

خانم مخدوم در ادامه افزود: عفاف خانم‌های ما آنقدر زیاد بود در منزل و در کنار محارم روسری و مانتو تن میکردند و آماده بودند برای بدترین شرایط، حتی شاید باورش سخت باشد که با لباس به حمام می‌رفتیم که اگر حمله‌ای صورت گرفت و زخمی شدیم نامحرم تن ما را نبیند! این واقعیت‌ها را ما برای نسل جوان و مردم نگفته‌ایم و گویی خیلی‌ها این موارد را فراموش کرده‌اند.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین