مروری بر مناسبت‌های امروز ۱۹ آبان

گروه سیاسی: در این مطلب مروری خواهیم داشت بر وقایع و مناسبت هایی که در نوزدهم آبان این وقایع و مناسبت ها عبارت هستند از: تولد اقبال لاهوری در سال ۱۲۵۶، به رسمیت شناخته شدن ملت فلسطین در سازمان ملل متحد در سال ۱۳۵۴، راهپیمایی گسترده و مثال زدنی مردم ایران در تاسوعای حسینی در سال ۱۳۵۷.

تولد اقبال لاهوری در سال ۱۲۵۶:

محمد اقبال لاهوری (۱۸۷۷م- ۱۹۳۸م) متفکر، روشنفکر دینی، شاعر و سیاستمدار مسلمان بود. اقبال دین اسلام را جدا از تمدن اسلامی نمی‌داند و معتقد است تجدید دین بدون احیای تمدن، ممکن نیست. به باور او باقی ماندن اسلام به‌عنوان یک فرهنگ، تمدن و قانون زندگی، منوط به تغییراتی براساس زمانه و پیشرفت علوم جدید است. اقبال تجدید علم کلام براساس بررسی‌های علوم تازه و حل و فصل مسائل فقهی بر اساس اقتضای زمانه و نیاز‌های موجود را ضروری می‌دانست. به اعتقاد او بزرگ‌ترین مشکل مسلمانان، مشکل هویت و دور شدن از آموزه‌های اسلامی است. او معتقد بود مسلمانان در صورتی می‌توانند به وجود خود افتخار کنند که تشکیلات حکومتی جداگانه‌ای براساس اصول اسلام در مناطق مسلمان‌نشین ایجاد نمایند.

اقبال قرآن را معتبرترین سند اسلام و زندگی می‌دانست و شیفته پیامبراسلام (ص) بود و اشعاری در وصف او سرود. اقبال پیرو اهل سنت بود. او اشعاری نیز در مدح امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) سرود. اقبال در شعری در توصیف واقعه کربلا، امام حسین (ع) را فردی می‌داند که تا قیامت رهایی از استبداد را به ما آموخت و با تعبیر «رمز قرآن از حسین آموختیم» از او یاد می‌کند.

اقبال اشعار زیادی به زبان‌های فارسی و اردو سرود. برخی او را از بهترین شاعران معاصر زبان فارسی دانسته‌اند. اقبال در سال ۱۹۱۵م منظومه فارسی «اسرار خودی» و سه سال پس از آن منظومه «رموز بی‌خودی» را سرود. اقبال توجه و علاقه بسیار به تصوف داشت؛ با این حال کارکرد‌های سست‌‏کننده‏ اندیشه‌‏های صوفیانه را معارض اسلامِ توانمند ‏می‌دانست. از مبانی اندیشه عرفانی و تصوفی اقبال، عشق و محبت، سلوک عرفانی معتدل و عدم‏ تقابل مادیت و معنویت است.

به رسمیت شناخته شدن ملت فلسطین در سازمان ملل متحد در سال ۱۳۵۴:

با قطعنامه مهمی که سازمان ملل متحد تصویب کرد، مردم فلسطین به عنوان یک ملت باید حقوق، اراضی و اموال خود را به دست آورند و سازمان آزادی بخش فلسطین با حقوق مساوی در هر کنفرانس صلح خاورمیانه شرکت کند. در این قطعنامه، صهیونیسم، یک نوع تبعیض نژادی قلمداد شده است. ایران به قطعنامه فلسطین رأی موافق داد و نماینده اسرائیل، قطعنامه سازمان ملل را پاره‌پاره کرد. نماینده آمریکا اخطار کرد که کنگره آمریکا از سازمان ملل انتقام خواهد گرفت و مجلس سنای امریکا خواستار تجدید نظر در روابط آمریکا و سازمان ملل شد.

راهپیمایی گسترده و مثال زدنی مردم ایران در تاسوعای حسینی در سال ۱۳۵۷:

از رویداد‌هایی که توانست روند حرکت انقلاب اسلامی را سرعت و حمایت عامه مردم را به خود جلب نماید، تظاهرات تاسوعا و عاشورا در روز‌های نوزدهم و بیستم آذرماه ۱۳۵۷ بود. روحانیت و رهبری انقلاب توانست از این طریق صدای حق‌خواهی خود را بیش از پیش به گوش جهانیان برساند و موجبات تقویت روحیه مردم را فراهم آورد. کشتار مردم تهران در اول محرم که همراه به تعمیق نفرت مردم به رژیم پهلوی گردید، موجب شد تا شاه و دولت در یک عقب نشینی اعلام کنند که که با تظاهرات تاسوعا و عاشورا هیچ‌گونه برخورد نظامی نخواهند کرد. گفته می‌شود در روز تاسوعا، در تهران میلیون‌ها معترض در نهایت نظم به خیابان‌ها آمدند و مقدمات تظاهرات گسترده در تهران و شهرستان‌ها برای روز عاشورا فراهم آورند. راه‌پیمایی تاسوعا خیلی گسترده بود تا حدی که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کرد. این راه‌پیمایی از ابتدای خیابان دماوند در میدان امام حسین‌ شروع و به میدان آزادی ختم می‌شد. آن گونه که خبرگزاری‌ها اعلام‌ کردند طول صف راه‌پیمایی ۷ کیلومتر بود و ۴ میلیون نفر هم در آن‌ شرکت کرده بودند. این ارقام را همان کسانی اعلام کردند که می‌خواستند عظمت انقلاب را کوچک جلوه دهند. قطعاً طول صف راه‌پیمایی از ۷ کیلومتر بیشتر بود.

راه‌پیمایی عظیم و گسترده، تاسوعا با شعارهای مذهبی نظیر: «حزب‌ فقط حزب‌الله، رهبر فقط روح‌الله» همراه بود. راه‌پیمایی عظیم این روز، که یک رفراندوم باشکوه بود، به پایان رسید و هیچ قطع‌نامه‌ای نیز در خاتمه صادر نشد. همه وعده‌ دادند که فردا (عاشورا) نیز به این حرکت ادامه دهند و حرف‌ها و بحث‌های نهایی را در آن روز مطرح کنند. رفراندوم تاسوعا عمق نفوذ حضرت امام (ره)، بر مردم نشان داد و مشخص کرد که اگر امام (ره) بگویند هیچ حادثه‌ای به‌ وجود نیاید و آرامش حفظ شود، آرامش حفظ‌ می‌شود و اگر به مردم بگویند بیرون بیایید، بیرون می‌آیند و بگویند راه‌پیمایی با فلان شکل و فلان شعار برگزار شود، همان خواهد شد. یعنی‌ مشخص شد که امام حرف آخر را می‌زنند و شاه و دار و دسته‌اش کاره‌ای‌ نیستند. سکوت و آرامش حاکم در راه‌پیمایی تاسوعا نشانی از طمأنینه‌ی‌ درونی انقلابیون بود.