انتقاد از حکم اعدام برای سارق اتوبان نیایش و توهم عبدی به علامه دهر بودن

گروه سیاسی: پرونده زورگیری در اتوبان نیایش به دلیل بالا بودن تعداد شاکی ها و به موجب جرمی که سارق مرتکب شده و برحسب محرز بودن محاربه و حکمی که قاضی با اشراف به موارد مذکور در این باره داشته است، صادر شد؛ اعدام، حکم صادره قاضی پرونده در ارتباط با این پرونده مذکور می باشد که توسط رئیس داداگستری تهران اعلام گردید.

به گزارش بولتن نیوز ، حال با توجه به صدور حکم مربوطه برخی از روشنفکرنماها و پهلوان پنبه های فضای مجازی با ژست هایی که عمدتاً مصنوعی و فیک می باشند به انتقاد از حکم مربوطه پرداخته اند و با قیاس سعی در ایجاد و راه اندازی موجی اعتراضی در فضای مجازی دارند. اگرچه عمدتاً این به اصطلاح لشکر معترض مجازی شناخته شده می باشند و در ارتباط با موارد مختلف مواضع و جهت گیری متضاد دارند اما با این وجود، همواره جامعه حق انتقاد آنها ولو نادرست و اشتباهشان را محترم شمرده اند و آنها نیز به لطف این حق که ماهیتی اجتماعی دارد، خود و نظرشان را محق می دانند این در حالیست که اصل ماجرا پایبندی عمومی به اصول اجتماعی – سیاسی می باشد نه حق فردی یا اختصاصی و ....

از جمله ای افراد جناب «عباس عبدی» می باشد. آقای عبدی در ذیل دسته بندی افرادی قرار دارد که در ارتباط با موضوعات مختلف در جامعه در عرصه های مختلف سیاسی – اجتماعی – قضایی – فرهنگی و ... اظهارنظرهای صدمن یک غاز می کند. وی در توئیتی به حکم اعلام شده اعدام سارق اتوبان نیایش انتقاد کرده و مدعی شده است«این مجازات به دور از انصاف و عدالت است. حکم را منتشر کنید».

واقعیت امر این است که باید به جناب عبدی یادآور شد که جرم مجرم دو وجه دارد. اول وجه قانونی آن و دوم وجه روحی آن. مضافاً اینکه جرم مجرم از منظر قضایی هم شامل شاکی خصوصیست و عمومی؛ به علاوه اینکه شما در یک جای توئیت انتقادیتان گفته اید«روزانه موارد زیادی از این رفتار انجام می شود که باید اعدام شوند ولی چون فیلم انها گرفته نشده! پس نه دستگیر می شوند و نه اعدام»؛ در پاسخ به این گزاره مطرح شده از سوی شما باید گفت که اولاً قیاس از موضوع با سوژه ای مذکور اشتباه است؛ چونکه آنچه مشمول قانون است و موضع قانون درباره آن مشخص می باشد نیاز به قیاس ندارد. ثانیاً اینکه اگر موارد مشابه از دست قانون فرار می کنند دلیلی بر این نیست و نخواهد بود که مورد مذکور را به حال خود رها کرد و به آن هم رسیدگی نکرد به این دلیل که موارد دیگری وجود دارند و کسی از آنها اطلاعی ندارد. ثالثاً اینکه، مطمئن باشید هر کدام از موارد مشابه اگر به دام قانون بیافتند حتماً سرنوشت مشابه ای خواهند داشت و موضع قانون در برابر آنها مشخص است.

واقعیت امراین است که توئیت عباس عبدی می تواند موجب طرح سوالات مختلفی در این باره شود که پاسخ به آنها را چندان سخت نیست. سوالاتی از این قبیل که آیا نویسنده از جزئیات پرونده اطلاع دارد؟ ایا نامبرده بازپرس است؟ آیا نامبرده قاضی است؟ آیا نامبرده یک بار مانند شهروندان مظلوم مورد ظلم از جانب مجرم، صدمه روحی ، روانی، جسمی، مالی یا ... دیده است؟ اصلاً نویسنده مگر خود را کی به حساب آورده که حکم صادره را به دور از انصاف و عدالت نامیده است؟ چیزی از موضوعات قضا و حقوق می داند؟ یا ...

برای پاسخ به سوالات بالا نیازی به پرسش و پرسیدنشان از آقای توئیت نویس و منتقد نیست بلکه عملکرد چند ساله این حضرات در فضای مجازی مبین این نکته است که ایشان و همقطارانشان خود را همه فن حریف می دانند و با توهم به همه چیز دانستن و به همه چیز عالم بودن، خود برتر پندار شده اند و در همه حوزه خود را علامه دهر می دانند.  اگرچه این رویه و رویکرد از سوی دوستان و نزدیکان محفلی شان مورد پسند بوده اما در عرصه عمومی خریداری ندارد. پس ژست های روشنفکرانه تان را برای دوستان در محافل و گعده های دوستی و تبادل نظر بگیرد نه برای ...