فلاح: مسابقه انتخابی ۲ ساعته برای کشتی ایران خوب نیست

به گزارش بولتن نیوز، اکبر فلاح درباره مرحله نهایی چرخه انتخابی تیم ملی اظهار داشت: همان توقعی که از تیم ملی داشتیم و نفراتی که عنواندار بودند و جلوتر هم پیش‌بینی شده بود، در این رقابت‌ها پیروز شدند. مثل حسن یزدانی که باید قهرمان می‌شد یا کامران قاسم‌پور و امیرحسین زارع. اطری هم یک کشتی گرفت و با همان مبارزه به عضویت تیم ملی درآمد. حریف اطری هم خوب بود و هر دو خوب جنگیدند. در این بین حسن یزدانی نشان داد درست مثل پنج شش سال پیش است به همان زرنگی، آمادگی و پختگی. او صد درصد تا المپیک هم می‌تواند مدال بگیرد. همه منتظر طلای دوم المپیک او هستیم که هم از نظر طلا و هم مدالی رکورد بزند. کامران قاسم‌پور هم نشان داد که کاملاً پخته شده است و به راحتی توانست صاحب دوبنده وزن 92 کیلوگرم شود. محمدحسین محمدیان و مجتبی گلیج هم در 97 کیلوگرم خوب جنگیدند.

وی ادامه داد: در 125 کیلوگرم، امیررضا معصومی خوب بود و کشتی قشنگی با یدالله محبی گرفت، ولی در فینال قهرمان دنیا را در پیش داشت. روی هم رفته، کشتی‌ها خوب بود و در مورد نتیجه همان توقعی که وجود داشت، رقم خورد اما یک روزهایی بود که برای کشتی به سالن می‌آمدیم و دو روز مسابقات انتخابی آزاد طول می‌کشید و دو روز هم فرنگی، یعنی مجموعاً تماشاگر چهار روز کشتی می‌دید. این بار هم همان جمعیت به سالن آمده بودند، اما تنها برای دو ساعت کشتی دیدن. این ظلم به کشتی است. فرمانده کشتی باید فکری به حال این مسئله کند و مسابقات انتخابی در داخل کشور رونق بیشتری داشته باشد. در این بین باز هم مسابقات انتخابی تیم آزاد جذاب‌تر بود و پنج عضو تیم ملی در مسابقات روز یکشنبه هفته گذشته مشخص شدند، کشتی فرنگی که فقط یک مسابقه داشت و محمد بنا و همکارانش تنها برای یک مسابقه نشسته بودند.

فلاح با اشاره به اینکه حتی اگر همه اعضای تیمی که بدون انتخابی به عضویت تیم ملی درمی‌آیند مدال بگیرند، باز هم این ظلم به پای کشتی نوشته می‌شود، تصریح کرد: دیدید مردم چه ذوقی برای دیدن قهرمانان‌شان داشتند؟ اینها عاشق کشتی هستند. من این مدل انتخاب را دوست ندارم چه فرآیند باشد و چه چرخه، که فقط یک کشتی برای قهرمانی چون حسن یزدانی برگزار شود. خوب است قهرمان مشهدی، کرمانشاهی، تهرانی و ... با حسن یزدانی بتوانند کشتی بگیرند، یعنی یزدانیِ قهرمان جهان و المپیک با چهار پنج کشتی به عضویت تیم ملی درآید تا به این شکل مدعیان دیگر هم خودشان را با قهرمان جهان محک بزنند. کشتی خارجی هم برای این است که اگر مثلاً محمدیان و گلیج کشتی گرفتند و مبارزه‌شان نزدیک بود، گره آخر را حضور در تورنمنت بین‌المللی باز کند. نه اینکه تماشاگر داخلی از دیدن مبارزه آنها محروم شود و خارجی‌ها بخواهند این کشتی را نگاه کنند.

این مربی سازنده کشتی تهران تأکید کرد: اینکه چرخه کوتاه و کوتاه‌تر شود به نفع کشتی نیست. حالا چرخه آزاد که مسابقه داشت، چرخه فرنگی که کلاً شد دو مبارزه و سرمربی با سلیقه خودش کشتی‌گیر انتخاب می‌کند، کشتی‌گیرانش هم مدال می‌گیرند و تیمش قهرمان می‌شود و او مربی قرن، ولی به نظر من قشنگ‌تر از همه مسابقات انتخابی تیم ملی است و تا وقتی این مسابقه به شکل کامل برگزار نشود، فرایند و چرخه ناقص هستند. البته این را هم بگویم که انتخابی‌های تیم ملی ما در گذشته هم هیچ وقت بدون ایراد نبوده‎اند. حتی آقاتختی هم فقط یک کشتی نمی‌گرفت. آن موقع کشتی‌ها دوره‌ای بود و کشتی‌گیران بعضاً تا هفت هشت کشتی هم می‌گرفتند تا به دوبنده تیم ملی برسند. حالا هفت هشت کشتی هم نه، اما خوب است که در هر وزن چهار پنج کشتی برگزار شود تا ملی‌پوش به عضویت تیم ملی درآید.

سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد جوانان با اشاره به کیفیت بالای کشتی ایران گفت: وقتی حسن یزدانی قهرمان المپیک و جهان می‌شود کلی آدم را با خودش سمت کشتی می‌کشد و یا ستاره‌هایی چون کامران قاسم‌پور و امیرحسین زارع. اگر مسابقه برگزار شود پشتوانه هم می‌آید. ما اکنون نسل خوبی داریم و به پشتوانه این نسل خوب، نسل بعدی هم می‌تواند پرمدال شود. ما آینده خوبی داریم. اگر پشتوانه داشته باشیم و از همان رده نونهالان کار کنیم، این بچه‌ها تا بزرگسالان می‌آیند و می‌توانیم حرف اول را بزنیم. الان تیم نونهالان یا همین نوجوانان که به آسیایی رفتند مسابقه تدارکاتی ندیدند، این ایراد است. کشتی‌گیر بی‌تجربه و خام به مسابقه می‌رود و این خام فرستادن کشتی‌گیر، باعث می‌شود در آسیایی باخت بدهد در حالی که باید در مسابقه بین‌المللی باخت بدهد.

اکبر فلاح در خاتمه تأکید کرد: فدراسیون کشتی دارد کار سازندگی و ساخت و ساز را خوب انجام می‌دهد. امیدوارم تدارکات بهتر و بیشتری هم برای رده‌های پایه انجام شود و در رده بزرگسالان هم مسابقات انتخابی حداقل یک روز آزاد و یک روز فرنگی برگزار شود، یعنی هر وزنی کشتی‌گیرانش حداقل به 10 نفر برسند، یعنی حتی نفر دهم هم می‌تواند پشتوانه دهم ما شود. اگر به این نقطه برسیم وضعیت‌مان خوب است.