رهبر معظم انقلاب در دیدار با بشار اسد عمق روابط را به هویت مقاومت گره زدند

گروه سیاسی - مصطفی مطهری: دومین سفر بشار اسد رئیس جمهور سوریه به ایران بعد از سال 2011 که این کشور درگیر آشوب و نبرد با تروریست های تکفیری کرد در حالی روز گذشته به انجام رسید که بشار اسد پس از اتمام دیدار و گفتگو با رهبر انقلاب اسلامی و رئیس جمهور ایران، تهران را به مقصد دمشق ترک کرد.

به گزارش بولتن نیوز، در ارتباط با دیدار و گفتگوی بشار اسد با رهبر معظم انقلاب باید نکاتی در قالب تحلیل کوتاه بیان کرد:

1- این دیدار با توجه به مدت یک روزه انجام آن، نشان دهنده عمق روابط میان تهران و سوریه و تقویت روابط میان این دو کشور در سال های اخیر می باشد.

2- اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار ایران و سوریه را عمق راهبردی یکدیگر خطاب می کند، به معنای اعطای وزن دیپلماتیک به سوریه در روابط با ایران از یکسو و تعیین جایگاه ویژه محور مقاومت در روابط میان دو کشور از سوی دیگر است. به واقع رهبر معظم انقلاب با نام بردن از محور مقاومت و روابط تنگاتنگ میان ایران و سوریه و استفاده از اصطلاح عمق راهبردی در این باره، آنچه را که باید در عرصه سیاسی – دیپلماتیک در ارتباط با مثلث ایران – سوریه – محور مقاومت و روابط میان آنها، موقعیت ها و جایگاه ها باید رسانه ای می گردید، بیان کردند. این بدان معناست که هویت مقاومت باید در عرصه سیاسی به مانند عرصه میدانی زنده نگه داشته شود.

3- پوشش خبری و رسانه ای این سفر و دیدار در عرصه بین المللی و منطقه ای، به معنای اهمیت این سفر و گفتگوهایی است که در این دیدار رد و بدل شده است. از این رو نکات بیان شده در این دیدار در پهنه و گستره دیپلماتیک به معنای بازوی همکاری های میان طرفین در میدان می باشد.

4- واقعیت این است که در خصوص پیام های این دیدار باید گفت آنچه به عنوان پیام های این دیدار از آن می توان نام برد عمدتاً هم در قالب محتوایی قابل بحث است هم نمادی – نشانه ای. پیام محتوایی این دیدار را باید از خلال گفتگوهای انجام شده در این دیدار جستجو کرد. اما پیام نمادی – نشانه ای این دیدار، مقصد و مبداً سفر و تکرار بازگشت به آن است یعنی دمشق – تهران، تهران – دمشق؛ این بدان معناست که روابط میان تهران و دمشق راهبردی است و در طول سال های گذشته نیز به شدت تقویت شده است. نکته قابل توجه درباره پیام های این دیدار مبنی بر محتوایی و نمادی – نشانه ای آن که گفته باشد این است که باید هم در محتوا و هم در نماد و نشانه، آنچه در این سفر و در دیدار انجام گرفت وجه مکملی و تکمیلی را برای آن لحاظ کرد و در نظر گرفت.