نوارهای کاست هنوز خریدار دارند

گروه فرهنگی: آخرین باری که از طریق یک نوار کاست به موسیقی گوش کردید یا یک تکه موسیقی را روی نوار کاست ضبط کردید، کی بوده است؟

به گزارش بولتن نیوز، بسیاری از ما سالهاست که دستمان به نوار کاست نخورده است. خیلی از ماها هم، با اینکه گنجینه‌ای از نوارهای کاست داشته‌ایم و همیشه در سودای تبدیل آنها به فرمت دیجیتال بوده‌ایم، وقت کافی برای این کار پیدا نکرده‌ایم.

اما آیا هنوز هم نوارهای کاست خام یا ضبط شده خریدار دارند؟

مطابق مقاله‌ای که در سایت رولینگ استون چاپ شده است، صنعت تهیه و پخش موسیقی با نوار کاست، هنوز هم زنده است و چند وقتی است که رشد قابل توجهی هم پیدا کرده است.

در همین ماه ژانویه گذشته بود که یک محموله ۶۰۰ هزار تایی نوار کاست خام از کارخانه‌هایی در چین و عربستان وارد آمریکا شد.

علت این واردات قابل توجه چه بود؟

چون در آمریکا هنوز که هنور است، روزانه نزدیک به ۱۰۰ هزار نوار کاست پر شده به فروش می‌رسد!

استیو استپ، مالک شرکت موسیقی نشنال اودیو می‌گوید که بیشتر مردم دنیا شاید فکر کنند که در کل دنیا حدود ۱۰۰ هزار نوار کاست به جا مانده باشد، در صورتی که همین امروز من سفارش ۸۷ هزار نوار کاست موسیقی داشتم!

در دهه ۱۹۹۰ میلادی، ناگهان صنعت فروش موسیقی روی نوار کاست، با یک شوک مواجه شد، چرا که CDها وارد بازار شدند.

در ایران خودمان اگر یادتان باشد در یک بازه زمانی بین سال‌های ۱۳۷۶ تا سال ۱۳۸۰ یک دوره طلایی فروش موسیقی‌های باکلام و بی‌کلام روی نوار کاست را شاهد بودیم.

بعد از سال ۱۳۷۶ و تغییر جو سیاسی کشور و آزاد شدن نسبی فضا برای پخش موسیقی‌ و در شرایطی که هنوز CDها و دستگاه‌های پخش، رایج نشده بودند، فروشگاه‌های موسیقی در سراسر کشور، فروشی بسیار باورنکردنی و قابل توجه داشتند. خود من انبوهی از نوارهای کاست از این دوره را هنوز دارم، از کاست‌های یانی و ریچارد کلایدرمن و جیمز لست گرفته تا کاست‌های موسیقی باکلام و بی‌کلام ایرانی.

اما بعد از این دوره، CDها آمدند و همزمان هم مردم مشغول دانلود موسیقی از اینترنت شدند و لازم نبود که کسی در انتظار خرید کاست‌ها موسیقی دارای مجوز بماند.

سال پیش نشنال اودیو، حدود ۵ میلیون دلار کاست فروخت که ۳۱ درصد نسبت به سال پیش از آن، رشد نشان می‌داد. بیشتر این موسیقی‌ها از نوازندگان و خوانندگان و باندهای مستقل و ناشناخته بودند. البته شرکت‌های مثل سونی، کپیتول، دیزنی و یونیورسال هم تعدادی از آثار خود را هنوز روی کاست توزیع می‌کنند.

اما در این میان نام گروه‌ها و خوانندگان مشهور قدیمی مثل نیروانا، کیت ریچاردز، آیس کیوب و ریزر هم به چشم می‌خورد. به تازگی یک نوار کاست شامل ۷ قطعه موسیقی از گروه متلیکا که دموهایی از آثار ضبط شده این گروه در سال ۱۹۸۲ بود، حدود ۲۵هزار نسخه فروش داشت.

قیمت هر نوار کاست در حال حاضر علیرغم هزینه‌هایی مثل مهندسی صدا، طراحی و پخش لیبل آنها، بیش از دو دلار نیست.

نوار کاست استاندارد در سال ۱۹۶۳ توسط شرکت فیلیپس اختراع شد و کاست فشرده (به انگلیسی: Compact Cassette) نامیده شد. انواع اولیه از کیفیت پایینی برخوردار بودند. در اوان دهه هفتاد میلادی این ابزار میان عامه بسیار پرطرفدار بود. با آمدن واکمن شرکت سونی نوار کاست توجه بیشتر در دهه هشتاد یافت.

ضمن نوشتن این پست یاد انبوهی از اصطلاحات و کارهایی افتادم که دیگر برای نسل کنونی بی‌معنا خواهند بود:

هوا داشتن نوار – برگرداندن نوار – مارک‌های برتر نوارهای کاست مثل سونی و ماکسل و تی دی کا. نوارهای کاست بنجل شرکت گلداستار (ال جی فعلی) و نوارهای مغزی – فشرده شدن اشتباه دکمه قرمز ضبط صوت و وارد شدن خدشه به کاست موسیقی – سلکشن یا رنگارنگ زدن- خرید کاست‌های موسیقی – زمانی که نوارهای کاست در یک ضبط و پخش موسیقی نامرغوب گذاشته می‌شدند و رول نوار بیرون می‌آمد و جویده می‌شد – زمانی که مجبور بودیم نوار نامرغوب را چسب بزنیم- سختی پیدا کردن ابتدای یک قطعه موسیقی.

شما چه خاطراتی از نوارهای کاست دارید؟