چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام
خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام
گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام
اربعین حسینی تسلیت باد
امام حسن عسكري عليهالسّلام زيارت اربعين را علامت ايمان و شعار شيعه ميداند
در كتاب «إقبال»، سيّد بن طاووس با إسنادش به أبيجعفر طوسي، و او با إسنادش به امام حسن عسكري عليه السّلام فرمودند:
«نشانههاي مؤمن پنج چيز است:
اوّل: نماز پنجاه و يك ركعت (واجب و نافله در طول شبانه روز)
. دوّم: زيارة اربعين حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام.
سوّم: انگشتر در دست راست نمودن.
چهارم: پيشاني بر خاك گذاردن.
پنجم: بلند گفتن بسم الله الرّحمن الرّحيم در نمازهاي جهريّه (صبح، مغرب و عشاء)
امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان که در شهریور 1357 توسط صهیونیست ها ربوده و ناپدید شد، یکی از شیفتگان مراسم پیاده روی از نجف به کربلا بود. مرحوم آیت الله سید محمدعلی موحد ابطحی، یکی از عالمان بزرگ اصفهان که در نجف با امام موسی صدر هم بحث بود، می گوید:
وقتی که امام موسی صدر همراه ما با پای پیاده از نجف به کربلا می رفت، در این سفر، حضوری عاشقانه داشت و در وقت دعا و زیارت عاشورا، از همه باحال تر بود و هنگام گریه، چشمانش از شدت گریه سرخ می شد و وقتی نوبت ذکر مصیبت و خواندن اشعار و نوحه سرایی به او می رسید، با حال جان کاهی در مصیبت اهل بیت(ع) اشعار فارسی و عربی فصیحی می خواند و هنگام کار و حمل اثاثیه سفر، وی بیش از همه کار می کرد و هنگام شوخی و مزاح، مزاح هایی بیان می کرد که بعد علمی و اخلاقی جالبی داشت.
اباعبدالله علیه السلام کیست که تمام موجودات برای ایشان اینگونه میگریند؟
ابا عبدالله علیه السلام کسی هستند که نسبت به پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و نسبت به حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و نسبت به امیرالمومنین علیه السلام و نسبت به امام حسن علیه السلام که امام ایشان هستند، فنای محض بودند یعنی از اراده ی آنها خارج نمی شدند. و وقتی یزید لعنه الله علیه جانشین معاویه ملعون شد، و خواست به هرطریقی شده از ایشان بیعت بگیرد، امام حسین علیه السلام زیر بار ظلم نرفتند. از این زوایه، اباعبدالله علیه السلام بعنوان امام معصوم زمانه خود است که در کربلا حاضر شدند و بیعت یزید را نپذیرفتند و زیر بار ظلم نرفتند حتی با وجود بی وفایی کوفیان. این یک زاویه ی ماجراست...
زاویه ی دیگر، "نگاه توحیدی" به قضیه است. یعنی اباعبدالله علیه السلام نمیخواستند زیر بار کثرات بروند. اباعبدالله علیه السلام میخواستند در این روز [عاشورا] خداوند تبارک و تعالی را با تمام اسماء و صفاتش به تماشا بنشینند. یعنی روز لقای اباعبدالله علیه السلام با خدای تبارک و تعالی است!
چیزی که برای هر انسانی در دنیا قابل ترسیم است و اصلا هدف همین است که هر انسانی در زندگی اش طوری حرکت کند که منجر شود به دیدار خدا، در همین دنیا برسد به لقاءالله.
برای اینکه خدا دیدار شود باید هر اضافاتی غیر از توحید و هر تعلّقاتی غیر از توحید باید نابود و منهدم شود، باید بسوزد...
با شرایطی که خارج برای اباعبدالله علیه السلام ایجاد کرد و یک جور امتحان بود برای ایشان، حضرت به گونه ای حرکت کردند که به سمتی بروند که به تماشای خدای تبارک و تعالی منتهی شود.
بعضی از بزرگان اهل معرفت فرموده اند تمام عشق در روز عاشورا ظهور کرد و دیگر در طول تاریخ چنین طلوعی نخواهیم داشت.
یک مرد، ایستاد در میانه ی میدان و به تمام کثرات گفت؛ نه! به تمام غیر خدا گفت نه!
تا جایی که سپاه ملائکه آمدند و التماس کردند برای یاری حضرت ولی اباعبدالله علیهالسلام داغ به دل آنها نهاد که شما کی هستید وقتی خدا هست؟! حضرت به احد الناسی نظر نداشت و از همه چیز گذشت...
در زیارت ناحیه مقدسه فرموده اند:
وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِی الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ،قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَهُ السَّماواتِ،فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ...
تو بر نیزه ای تکیه زده بودی، دور تا دورت را نا نجیبان گرفته بودند و ملائکه آسمان از صبر تو در حیرت بودند...
چون تو کسی بودی که اگر اشاره میکردی کل عالم قلع و قمع میشد اما اباعبدالله علیه السلام صبر کرد و به همه گفت نه...
" صَبْراً عَلى قَضائِکَ یا رَبِّ لا إِلهَ سِواکَ" این مناجات حضرت است در گودی قتلگاه...
بزرگی میفرمود : هر موقع ، حال خوشی به شما دست داد و متوجه شدید که دعایتان مستجاب است ، بگویید : اللهم اقض حوائج مولانا المهدی ، پروردگارا ، حاجات مولای ما ، امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را روا بفرما ؛ در این صورت ، اگر حاجات شما ، جزو حاجات امام عصر باشد که مستجاب می گردد و اگر در بین حاجات ایشان نباشد ، متوجه می شوی که آن حاجت ، حاجت مطلوبی نبوده است. امام عصر ناظر است و می بیند که شما ، حال خوش ات را برای او ایثار نموده ای.
یـا حـسین! بــزرگی تـــو فــــراتر از آن بـــود
کــه در هــــزار و چــند صــد سـال قـــبل بــماند
یــا حســین! بــزرگی تـو گـــل زیـبایی شـــد که در کـــربلا رویــید
و عــــطر خـــوش آن هـــمه قـــرنها را فـــرا گـــرفت
و مـا عــاشـقـان تـو حــالا بـعد از قــرنها بـــزرگیات را پـاس مـیداریم
اربعین حسینی تسلیت باد
احسنت عالی
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست …
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
ای دل خسته! گرت عقده عالم به گلوست
آستان بوس حرم باش و بپرس از در دوست
کیست این مایه امّید که دل خانه اوست
دل عالم همه مشتاق حرمخانه اوست
دل هر کس که حسینی است ز خود بیخبر است
بس که آن جلوه توحید مرا در نظر است
هر خداجوی تمسک به ولایش دارد
هر دلی میل سوی کرببلایش دارد
من ندانم که چه سری است که در خانه اوست
داستان تو و غم، صحبت سنگ است و سبوست
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
کشته عشق حسین از همه کس زندهتر است
هر کجا می نگرم نور رخش جلوهگر است
هر کجا میگذرم جلوه مستانه اوست
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
تسلیت
خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام
گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام
اربعین حسینی تسلیت باد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه میگوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
فرا رسیدن اربعین حسینی را به همه عزیزان و ارادتمندان آن حضرت تسلیت میگویم
یکسره هیأت شده است
حرم یار مهیای
زیارت شده است
تو که حق به
مددش کرده نصیب
یاد ما باش، که دلم
یکسره ویران شده است ...
اجرک الله یا صاحب الزمان
*مطاف و کعبه دل ها همین است
*اگر خیل شهیدان حلقه باشند
*حسین بن علی، آن را نگین است
*فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد.*
در كتاب «إقبال»، سيّد بن طاووس با إسنادش به أبيجعفر طوسي، و او با إسنادش به امام حسن عسكري عليه السّلام فرمودند:
«نشانههاي مؤمن پنج چيز است:
اوّل: نماز پنجاه و يك ركعت (واجب و نافله در طول شبانه روز)
. دوّم: زيارة اربعين حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام.
سوّم: انگشتر در دست راست نمودن.
چهارم: پيشاني بر خاك گذاردن.
پنجم: بلند گفتن بسم الله الرّحمن الرّحيم در نمازهاي جهريّه (صبح، مغرب و عشاء)
ب:باز
ی:یک
ن:ندای عظیم
ا :از
ل:لبیک یا
ح:حسین ع
ر :رسید ولی
م:مهدی (عج)
ی:یار
ن:ندارد
اللهم عجل لولیک الفرج
ما رو که امسال نطلبید
امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان که در شهریور 1357 توسط صهیونیست ها ربوده و ناپدید شد، یکی از شیفتگان مراسم پیاده روی از نجف به کربلا بود. مرحوم آیت الله سید محمدعلی موحد ابطحی، یکی از عالمان بزرگ اصفهان که در نجف با امام موسی صدر هم بحث بود، می گوید:
وقتی که امام موسی صدر همراه ما با پای پیاده از نجف به کربلا می رفت، در این سفر، حضوری عاشقانه داشت و در وقت دعا و زیارت عاشورا، از همه باحال تر بود و هنگام گریه، چشمانش از شدت گریه سرخ می شد و وقتی نوبت ذکر مصیبت و خواندن اشعار و نوحه سرایی به او می رسید، با حال جان کاهی در مصیبت اهل بیت(ع) اشعار فارسی و عربی فصیحی می خواند و هنگام کار و حمل اثاثیه سفر، وی بیش از همه کار می کرد و هنگام شوخی و مزاح، مزاح هایی بیان می کرد که بعد علمی و اخلاقی جالبی داشت.
عبدالرحیم اباذری، امام موسی صدر امید محرمان،
ابا عبدالله علیه السلام کسی هستند که نسبت به پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و نسبت به حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و نسبت به امیرالمومنین علیه السلام و نسبت به امام حسن علیه السلام که امام ایشان هستند، فنای محض بودند یعنی از اراده ی آنها خارج نمی شدند. و وقتی یزید لعنه الله علیه جانشین معاویه ملعون شد، و خواست به هرطریقی شده از ایشان بیعت بگیرد، امام حسین علیه السلام زیر بار ظلم نرفتند. از این زوایه، اباعبدالله علیه السلام بعنوان امام معصوم زمانه خود است که در کربلا حاضر شدند و بیعت یزید را نپذیرفتند و زیر بار ظلم نرفتند حتی با وجود بی وفایی کوفیان. این یک زاویه ی ماجراست...
زاویه ی دیگر، "نگاه توحیدی" به قضیه است. یعنی اباعبدالله علیه السلام نمیخواستند زیر بار کثرات بروند. اباعبدالله علیه السلام میخواستند در این روز [عاشورا] خداوند تبارک و تعالی را با تمام اسماء و صفاتش به تماشا بنشینند. یعنی روز لقای اباعبدالله علیه السلام با خدای تبارک و تعالی است!
چیزی که برای هر انسانی در دنیا قابل ترسیم است و اصلا هدف همین است که هر انسانی در زندگی اش طوری حرکت کند که منجر شود به دیدار خدا، در همین دنیا برسد به لقاءالله.
برای اینکه خدا دیدار شود باید هر اضافاتی غیر از توحید و هر تعلّقاتی غیر از توحید باید نابود و منهدم شود، باید بسوزد...
با شرایطی که خارج برای اباعبدالله علیه السلام ایجاد کرد و یک جور امتحان بود برای ایشان، حضرت به گونه ای حرکت کردند که به سمتی بروند که به تماشای خدای تبارک و تعالی منتهی شود.
بعضی از بزرگان اهل معرفت فرموده اند تمام عشق در روز عاشورا ظهور کرد و دیگر در طول تاریخ چنین طلوعی نخواهیم داشت.
یک مرد، ایستاد در میانه ی میدان و به تمام کثرات گفت؛ نه! به تمام غیر خدا گفت نه!
تا جایی که سپاه ملائکه آمدند و التماس کردند برای یاری حضرت ولی اباعبدالله علیهالسلام داغ به دل آنها نهاد که شما کی هستید وقتی خدا هست؟! حضرت به احد الناسی نظر نداشت و از همه چیز گذشت...
در زیارت ناحیه مقدسه فرموده اند:
وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِی الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ،قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَهُ السَّماواتِ،فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ...
تو بر نیزه ای تکیه زده بودی، دور تا دورت را نا نجیبان گرفته بودند و ملائکه آسمان از صبر تو در حیرت بودند...
چون تو کسی بودی که اگر اشاره میکردی کل عالم قلع و قمع میشد اما اباعبدالله علیه السلام صبر کرد و به همه گفت نه...
" صَبْراً عَلى قَضائِکَ یا رَبِّ لا إِلهَ سِواکَ" این مناجات حضرت است در گودی قتلگاه...
جلسه پنجم معیّت با سیدالشهدا سلاماللهعلیه
(روز عاشورا، محرم الحرام ۱۴۳۸)
آنکه دستش شده از نخل تو کوتاه، منم
فرا رسیدن اربعین حسینی بر شما عزیزان تسلیت
الهی به حرمت این روز همگی حاجت روا و عاقبت بخیر باشید
کــه در هــــزار و چــند صــد سـال قـــبل بــماند
یــا حســین! بــزرگی تـو گـــل زیـبایی شـــد که در کـــربلا رویــید
و عــــطر خـــوش آن هـــمه قـــرنها را فـــرا گـــرفت
و مـا عــاشـقـان تـو حــالا بـعد از قــرنها بـــزرگیات را پـاس مـیداریم
اربعین حسینی تسلیت باد
روز #اربعین، چه کربلا باشیم؛ چه در
راهپیمایی جاماندگان، چه هرجای دیگه
حیفه
که ندونیم باید چی از امام حسین بخوایم!
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست …
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
ای دل خسته! گرت عقده عالم به گلوست
آستان بوس حرم باش و بپرس از در دوست
کیست این مایه امّید که دل خانه اوست
دل عالم همه مشتاق حرمخانه اوست
دل هر کس که حسینی است ز خود بیخبر است
بس که آن جلوه توحید مرا در نظر است
هر خداجوی تمسک به ولایش دارد
هر دلی میل سوی کرببلایش دارد
من ندانم که چه سری است که در خانه اوست
داستان تو و غم، صحبت سنگ است و سبوست
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
کشته عشق حسین از همه کس زندهتر است
هر کجا می نگرم نور رخش جلوهگر است
هر کجا میگذرم جلوه مستانه اوست
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
مراقب دهانت باش
آیت الله حسن زاده آملی می فرماید:
نمازگزار خیلی باید مواظب دهانش باشد تا آن را همیشه پاک نگه دارد.
او که در هنگام نماز می ایستد و «بسم الله الرّحمن الرّحیم» می گوید،این کلام او باید از کانال صحیحی عبور کند.
زیرا گاهی آب پاک است، امّا از آن جایی که آن مجرا و کانالی که آب از آن عبور می کند آلوده است، آب نیز آلوده می شود.
«بسم الله الرّحمن الرّحیم» پاک است، امّا از آن جا که دهان و زبان نمازگزار آلوده است،
این نیز از پاکی به در می آید و آلوده می شود، لذا نمازش نتیجه نمی دهد.
این جا است که معلوم می شود مجری آلوده بوده و طهارت نداشته.