حضرت عباس (ع)، نماد دانش و ولایت پذیری

به گزارش بولتن نیوز، حضرت عباس (ع) در خانه‌ای متولد شد که محل دانش و حکمت بود. ایشان از محضر امیرمومنین (ع)، امام حسن و امام حسین (ع) کسب فیض کرده اند. در روایتی دیگر از اهل بیت (ع) نقل است که فرموده اند: «همانا عباس علم را، چون غذا از پدرش وارد جان خویش نموده است.»

حضرت ابوالفضل عباس (ع) فقط به عنوان یک قهرمان رشید و علمدار شجاع مطرح نبودند، فضایل علمی و تقوایی ایشان و سطح رفیع دانش این حضرت که از خردسالی از سرچشمه علوم الهی سیراب و اشباع شده بودند درخور توجه است. اگر به زندگی و حالات حضرت ابوالفضل (ع) از این منظر نگریسته شود، مشخص می‌شود که آن حضرت نماد راستین عرفان است و مقامات سلوک را به بهترین شیوه طی کرده است. مخصوصا وقتی در حالات ایشان در روز عاشورا دقت می‌شود، برخی از مقامات عرفانی آن حضرت نمود پیدا می‌کند

حجت الاسلام و المسلمین احمد بصیری سخنران و پژوهشگر مذهبی ، به جایگاه علمی حضرت اباالفضل (ع) اشاره کرد و گفت: در هنگام به دنیا آمدن قمر بنی هاشم، امیرالمومنین (ع) درباره ایشان فرمودند: «ان ولدى العباس زق العلم زقا»؛ عباس (ع) مانند بچه کبوتری که از پدر و مادرش دانه می‌گیرد و پدر و مادر به این فرزند غذا می‌دهند من علم را اینگونه به عباس آموختم.

وی افزود: وجود مقدس حضرت ابوالفضل (ع) از همان ابتدا در دامن امیرالمومنین (ع) در کامل‌ترین شکل رشد کردند، تا جایی که هنگامی که ۱۴ سالشان بود، پدر به شهادت رسیدند. در لحظات آخر عمر امیر المومنین (ع) ایشان سفارش امام حسین (ع) را به حضرت ابوالفضل (ع) کردند و در تاریخ نقل شده است وقتی حضرت علی (ع) به حضرت عباس (ع) نگاه و گریه می‌کردند، ام البنین از ایشان علت گریه را جویا می‌شدند، حضرت فرمودند می‌بینم که دو دست عباس برای حمایت از حسینم قطع خواهد شد و خداوند در بهشت دو بال مانند بال‌های عمویم جعفر به عباس می‌دهد که می‌تواند با آن‌ها پرواز کند.

این کارشناس مذهبی در پایان گفت: حضرت ابوالفضل (ع) به عنوان نماد جوانمردی و ماندن در تعهدی که با امام و مولایش داشت مطرح هستند و در لحظات آخر عمر زیباترین شکل ایثار را از خود نشان می‌دهند و در حالی که می‌توانند جان خود را نجات دهد، اما سر قول و عهدش به امام می‌مانند و جان خود را در همین مسیر تقدیم امام و راه او می‌کنند.

حجت الاسلام سید احمد حسینی سخنران و کارشناس مذهبی ، درباره نحوه تولد حضرت ابوالفضل (ع) گفت: بعد از شهادت حضرت زهرا (س) حضرت علی (ع) به برادرشان خطاب کردند که من قصد انتخاب همسر دارم و ایشان از میان قبائل عرب طایفه بنی کلاب و در میان آن قبیله فاطمه کلابیه (ام البنین) را انتخاب کردند.

وی در ادامه اظهار کرد: قبل از اینکه امیرالمومنین (ع) برای خواستگاری به خانه آن‌ها بروند، ام البنین (س) خواب می‌بیند که در بهشت از نعمت‌های الهی بهره می‌برد و می‌فرماید در عالم رویا نگاه کردم آسمان به من نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. ناگهان ماهی در دامن من به همراه سه ستاره قرار گرفت به قدری خواب زیبا بود، هنگامی که از خواب بیدار شدم سراسیمه پیش مادرم رفتم و خطاب کردم در عالم رویا خوابی مثل بیداری دیدم. مادر ام البنین به او گفت: خواب تو تعبیر شد و خدای متعال امیرالمومنین (ع) را به خواستگاری تو فرستاده است و خداوند متعال به تو چهار فرزند می‌دهد که یکی همچون ماه درخشان می‌تابد.

این کارشناس مذهبی افزود: خواب حضرت ام البنین (س) در روز چهارم شعبان در خانه امیرالمومنین به وقوع پیوست و آن خانه فرزندی را به خودش دید که همچون ماه می‌درخشید، زمانی که کودک پس از تولد به دست امیرالمومنین (ع) داده شد، امام علی (ع) به کودک با کمی مکث نگاه کردند و چشم‌های مبارکشان خیس شد و شروع کردند این کودک را بوسیدن. حضرت ام البنین (س) با تعجب سوال کردند یا علی آیا کودک نقص در بدنش دارد؟ حضرت فرمودند خیر؛ این کودک بسیار با برکت است، در بدن این کودک دست‌هایی است که در راه خدا و فرزندم حسین (ع) و کمک به دین الهی بنا است این دست‌ها قطع شود.