دو جوان دسته‌گلی که خدمت سربازی را در مرزبانی می‌گذراندند، توسط تروریست‌های سازمان پژاک به قتل رسیدند

گروه اجتماعی -تیرداد بنکدار، دانش‌آموخته حقوق و علوم سیاسی، کنشگر مستقل ملی‌گرا و جمهور‌یخواه طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: ساسان امیرخانی و علی بیرامی دو جوان دسته‌گلی که خدمت سربازی را در مرزبانی می‌گذراندند، توسط تروریست‌های سازمان پژاک به قتل رسیدند.

به گزارش بولتن نیوز، چهره این دو جوان ناکام آنقدر در مقابل دیدگانم مانده است که احساس وظیفه کنم تا صراحتا دو نکته را بگویم، بدون واهمه و توجه به اینکه برای برخی ناخوشایند یا خوشایند باشد.

نکته نخست اینکه سربازی اجباری یک راهکار درست برای دوره رضاشاه بود و امروز راهکار درست برای کشور سربازی حرفه‌ای است، سربازی اجباری در دروه رضاشاه و تا دهه‌ها پس از آن از معدود امکانات جامعه‌پذیری مدرن از یکسو و افزایش قدرت نظامی کشور از سوی دیگر بود. امروز نه جامعه‌پذیری مدرن محدود به خدمت سربازی است و نه قدرت نظامی کشور را نفر سرباز -آن هم نفری که آموزش نظامی کافی ندیده است- افزایش می‌دهد. این مهم را سرباز آموزش دیده حرفه‌ای دست‌کم در زمان صلح بیشتر می‌تواند به انجام برساند.

نکته دوم شارلاتانیسم رسانه‌ای به اصطلاح حقوق بشری است. همانهایی که موج البته قطعا بر حق کولبر نکشید راه می‌اندازند، ولی مطالبه بر حق دیگری یعنی مرزبان نکشید را مسکوت می‌گذارند. چرا؟ چون در این دومی بر خلاف اولی تنها نمی‌توانند حکومت ایران را مورد خطاب قرار دهند، بلکه باید مشخصا سازمان‌های تروریست و تجزیه‌طلب مسلحی که مرزبان بی‌گناه را در نواحی مرزی به رگبار می‌بندند خطاب کنند. اما مسلما پس از چنین خطابی هم نمی‌توانند برای تروریستی که مرتکب جنایت بر علیه شخص حقیقی و خیانت به تمامیت کشور شده است، با عناوینی جعلی چون فعال فرهنگی و هویت‌طلب، کمپین کرده و مجرم امنیتی را مخالف سیاسی جا بزنند!

البته قطعا مجرم امنیتی هم حق بهره‌مندی از دادرسی عادلانه دارد. کنشگر شریف حقوق بشر باید ضمن دفاع از این حق، جنایت تروریستی را هم محکوم کند که البته جریان شارلاتان حقوق بگیران بشر، چنین نمی‌کنند.