در نبرد تحریم با پروژه نورد 2 فولاد مبارکه

به گزارش بولتن نیوز، بعد از حدود 15 سال انتظار، هفته گذشته آیین آغاز پروژه عظیم نورد گرم 2 فولاد مبارکه در محل این مجتمع صنعتی با حضور سرپرست وزارت صمت برگزار شد. خبر آغاز این پروژه از آن جهت حائز اهمیت است که به محض رسانه‌ای شدن هجمه های رسانه ای خاصی علیه آن شکل گرفت، که علت آن را نمی‌توان در یک مورد جز آشفته شدن خواب واسطه‌های بازار فولاد و کاسبان تحریم جستجو کرد.

اما به راستی چرا این پروژه از درجه اهمیت بالایی برخوردار است که چنین حساسیت‌هایی را به خود معطوف کرده است؟
در پاسخ به سوال فوق باید نگاهی به آمارهای موجود صنعت فولاد کشور بی‌اندازیم که طی آن متوجه می‌شویم نیاز حال حاضر ورق فولادی کشور 7.2 میلیون تن در سال است که اگرصنایع فولادی با تمام توان خود و به صورت مستمر فعالیت خود را ادامه دهند تنها قادر به تولید 5 میلیون تن خواهند بود در نتیجه آن، برای صنایع نیازمند به ورق های فولادی راهی نمیماند جز آنکه کسری دومیلیونی سالیانه خود را از طریق واردات مرتفع کنند. حال قرار است با افتتاح نورد گرم2 کسری دو میلیون تنی جبران، و ظرفیت سالانه تولید ورقه های فولادی به 8 میلیون تن در سال برسد تا دیگر مجبور به آن نشویم که برای رفع نیاز خود به ورقه های فولادی فولاد خام را چون نفت خام به خارج از کشور صادر کنیم و با صرف هزینه های بیشتر و فرآوری بر روی آن‌ها ورقه های فولادی و یا بنزین تحویل بگیریم.

در ابتدا و در طول 12 سال گذشته قرار بود پیمانکاری این پروژه را کشورهای غربی به عهده بگیرند که هربار به بهانه های مختلف از اجرای آن سرباز می‌زدند تا آنکه سرآخر و بدلیل تحریم های آمریکا این پروژه به طرف چینی واگذار شد تا عملیات اجرای آن را جلو ببرد و طبق قولی که داده شده است مقرر شده ظرف 30 ماه آینده با افتتاح کامل این فاز، کشور در حوزه تولید ورق های فولادی خودکفا شود.

فارغ از مباحث دیگر پیرامون این پروژه عظیم، آنچه بر درجه اهمیت و توجه مسئولان بدان افزوده است پیگیری مجد و مستمر سرپرست تازه وارد ولی با تجربه وزارت صمت است که با آنکه از عمر دولت فعلی کمتر از یک سال باقی مانده است ولی با راهبردهای کلان خود به اتخاذ سیاست های ضدتحریمی روی آورده است، تا هرچه زودتر کشور در تولید نیازهای صنعتی خود خودکفا شود که علاوه بر صرفه جویی ارزی حاصل از آن، از اهرم های فشار طرف آمریکایی بر ابزار تحریم نیز بکاهد و از این حیث باید به مدیری که تا این حد دغدغه های خود را به قطع نیازهای وابستگی معطوف کرده است خداقوت گفت.