ایستاده در غبار/ بدتر از ملتی که قهرمان‌ ندارد ملتی است که قهرمان‌هایش را فراموش می‌کند

حالا ۴۰ روزی می‌شود که ‎حسینعلی عظیمی دیگر در بین ما نیست. امثال او را همان‌قدر که بودن‌شان را نمی‌دانستیم نبودن‌شان را هم نمی دانیم. بدتر از ملتی که قهرمان‌ ندارد ملتی است که قهرمان‌هایش را فراموش می‌کند.

گروه اجتماعی: وحید اشتری، پژوهشگر، روزنامه نگار و فعال عدالتخواه، در یادداشت پیش رو یادی از حسینعلی عظیمی کرده و آورده است: امروز مستند «بر اثر زلزله» را دیدم. گریه‌ام‌ گرفت. ‎قهرمان من وسط زلزله منجیل بود. عجب مردهای نابی. یک عمر، رقصی چنین مردانه وسط همه روزهای تلخ و شیرین ملت. افسوس که رشیدپور و تتلو و گلزار رسانه‌ را بلعیده‌اند و مهمترین دارایی‌‌های ایران را کسی در محله‌‌های شان هم نمی‌شناسد.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:

سال ۶۳ از طراحان ‎خیبر بود. شرق هور را ۷۵ روزه به جزایر مجنون با پل شناوری به طول ۱۳ کیلومتر وصل کرد که در تاریخ جنگها بیسابقه بود. خبرگزاری فرانسه ۳ فروردین ۱۳۶۳ به نقل از آمریکاییها نوشت «دست یافتن به پل قایقی با چنین طولی در تاریخ نظامی مدرن بیسابقه است»

‏ ایستاده در غبار/ بدتر از ملتی که قهرمان‌ ندارد ملتی است که قهرمان‌هایش را فراموش می‌کند سال ۶۵ جزو طراحان ‎بعثت بود. والفجر ۸ باید از روی اروند خروشان می‌گذشت. طراحی‌اش فقط ۶ ماه زمان برد و با شروع عملیات، رونمایی از یک پل عجیب روی اروند، دنیا را غافلگیر کرد و لقب ‎شاهکار رزمی مهندسی جنگ ایران را به خود گرفت. من آخرین بار که دیدمش ۳۰ سال ازین طراحی‌ها گذشته بود. اسفند ۹۵ ریزگردها در خوزستان کولاک کرده بودند. برای ساخت مستند رفتم اهواز. شنیده بودم سالهاست گرفتار شیمی درمانی است و پزشکان، زندگی در هوای تهران را برایش مضر می‌دانند. در ریزگردی ترین روزهای خوزستان لای گرد و غبار دیدمش.

‏از دیدن مردی که در تهران هم به سختی نفس می‌کشید حیرت زده شده بودم. آقای ‎اسطوره داشت توضیح می‌داد که ماههاست در خوزستان زندگی می‌کند. کانون‌های ریزگرد را شناسایی کرده و به جای مالچ پاشی و کارهای زمان‌بر مثل کاشت نهال، می‌خواهد برای احیای بخشی از دشت، سیلاب مصنوعی راه بیندازد.

‏امروز مستند «بر اثر زلزله» را دیدم. گریه‌ام‌ گرفت. ‎قهرمان من وسط زلزله منجیل بود. عجب مردهای نابی. یک عمر، رقصی چنین مردانه وسط همه روزهای تلخ و شیرین ملت. افسوس که رشیدپور و تتلو و گلزار رسانه‌ را بلعیده‌اند و مهمترین دارایی‌‌های ایران را کسی در محله‌‌های شان هم نمی‌شناسد.

‏حالا ۴۰ روزی می‌شود که ‎حسینعلی عظیمی دیگر در بین ما نیست. امثال او را همان‌قدر که بودن‌شان را نمی‌دانستیم نبودن‌شان را هم نمی دانیم. بدتر از ملتی که قهرمان‌ ندارد ملتی است که قهرمان‌هایش را فراموش می‌کند.

بر اثر زلزله را هم از در ادامه می‌توانید ببینید: