دوگانه جنگ و صلح؛ مروری بر فیلم تاریک ترین لحظات

گروه فرهنگی- محسن محمدی: فیلم "تاریک ترین لحظات" روایتی تمام انگلیسی از عاقبت مذاکره با دشمن و البته راه درست حفظ عزت و اقتدار ملی در برابر فشار، تهدید، تحریم و محاصره است. چرچیل که پس از زیرپا گذاشته شدن توافق نامه مونیخ و حمله المان نازی به بلژیک، هلند و فرانسه، به سمت نخست وزیری انگلستان برگزیده شد، با اصرار رهبران حزب محافظه کار برای مذاکره با هیتلر مواجه شد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مرکز پژوهشی متن، چمبرلن و وود بر این باور بودند که تنها چیزی که می تواند جلوی هیتلر را بگیرد، گفت و گو است. پاسخ چرچیل به این اصرار، کوتاه و گویا بود: " فقط وقتی با هیتلر مذاکره می کنم که یک حمله شکست خورده به انگلستان داشته باشد. دلیل اتخاذ این استراتژی نیز مشخص بود؛ هیتلر به مذاکره یا گفتگوی استراتژیک که در اصطلاح از ان به عنوان " چانه زنی بزرگ" نیز یاد می شود، پایبند نبود".

می توان گفت مذاکره ای که رسانه های زنجیره ای اصلاحات ان را فریاد می زنند، همان است که چرچیل از انجام ان با هیتلر بر حذر بود (فارغ از تجویز این الگو برای ایران). حال باید پرسید بر اساس چه منطقی بایستی به مذاکره مجدد با کشوری پرداخت که با وقاحت و برخلاف تمام موازین بین المللی، برجام را بی فرجام کرد؟

برجامی که محصول دوگانه سازی (هسته ای / معیشت) سیاسی و غیر واقعی همین رسانه های زنجیره ای بود. این دوگانه سازی سیاسی، هنگامی ساخته و پرداخته شد که ایران در حال افزایش تاب اوری و گذر از مرحله سخت تحریم های سال های ۹۰ و ۹۱ بود. به گونه ای که امکان حفظ اجماع جهانی برای ادامه تحریم ها علیه ایران ممکن نبود و این امر به صراحت مورد اشاره باراک واما و وزیر خارجه اش قرار گرفت. اما در شرایطی که ایران هنوز ثبات نسبی و ابتکار عمل را در برابر تحریم ها (برای مذاکره در موضع قدرت) پیدا نکرده بود، دوگانه سازی نخبگان و رسانه های اصلاحات کشور را به برزخ برجام برد و عایدی ما از مذاکره، "تقریبا هیچ" شد.

جالب ان است که نخبگان و رسانه های نامبرده، به جای پند گرفتن از برجام، در حال دوگانه سازی سیاسی و غیر واقعی دیگری تحت عنوان "جنگ و صلح" (بخوانید فریب بزرگ ) برای افکار عمومی هستند تا ضمن فرار از پاسخگویی، با ایجاد ترس از جنگ ، رای مردم را مجددا در انتخابات اسفند به سبد خود ریخته و همچنین، زمینه اجتماعی سازش و عقب نشینی در برابر امریکا را در بلندمدت فراهم اورند.

در حالی که شبکه داخلی همکار غرب، از درک این مطلب عاجز است که افکار عمومی و جامعه ایرانی، دیگر فریب این بازی سیاسی عده ای منفعت طلب و "کاسب جنگ" را نخواهد خورد. چرا که امروز و پس از برجام ، جامعه ایرانی بیش از هر زمانی به ماهیت زیادخواه و غیرقابل اعتماد دولت امریکا و همچنین فریبکاری شبکه همکاران داخلی ان پی برده است