چرا هزینه زندگی در مازندران اینقدر گران است؟

به گزارش گروه اجتماعی بولتن نیوز- علیرضا حسینی ،  بازنشسته های زیادی از نقاط مختلف کشور مخصوصا تهران برای دوری از آلودگی شهرهای بزرگ و زندگی در محیطی آرام و استفاده از هوایی پاک عازم نقاط شمالی کشور خصوصا مازندران شده اند و در شهرها و روستاهای این استان زندگی می کنند و متقابلا بسیاری از مردم استانهای شمالی برای استفاده  از بازار کار و استفاده از امکانات بهتر به تهران و شهرهای بزرگ کشور مهاجرت کرده اند و در واقع این اصل را که ایران سرای من است به نمایش گذاشته اند .

زندگی در مازندران در عین مواهب و حسنهای خوبی که دارد مشکلات خاص خودش را برای غیربومیان و حتی بومیان دارد و از همه آنها مهمتر گرانی لجام گسیخته در این مناطق است خصوصا شهرهای توریستی که از هیچ قانونی تبعیت نمی کنند  بعنوان مثال ، یک کالای مشابه احتمال دارد در محمود آباد و یا بابلسر قیمتی بیش از جویبار و یا بهنمیر داشته باشد یا اجاره منازل و یا قیمتهای زمین و ویلایی برای زندگی در نقاط مختلف بسیار متفاوت باشد به عنوان مثال قیمت زمین و ویلا در یک منطقه روستایی مانند کرفون از روستاهای توابع بابلسر  در کنار دریا با ساحلی به مراتب زیباتر از خزرشهر تنها با فاصله 20 کیلومتر از همدیگر یک سوم و شاید کمتر از خزر شهر و یا مناطق غرب استان مازندران باشد و به همین نسبت هرچه به سمت غرب استان مازندران می رویم هزینه زندگی بالاتر می رود .

قیمتهای بالای حاملهای انرژی ،برق و گاز

اما یکی از علل گرانی هزینه زندگی در کل استان مازندران و برای مردم بومی و غیر بومی هزینه خدمات دولتی  و حاملهای انرژی همچون برق و گاز می باشد  و بنزین هم هرچند قیمتش با کل کشور برابر است اما به علت کیفیت بسیار پایین در استان مازندران موجب بالا رفتن مصرف سوخت خودروها و بوجود آمدن ایرادات فنی می شود که برای مازنی ها هزینه بالایی را ایجاد می کند .

 هزینه مصرفی برق و گاز دو معضل بزرگ مازنی هاست ، در زمستان هزینه مصرفی گاز بالا می رود و در تابستان هزینه مصرفی برق ،  ظاهرا علتش هم طبقه بندی کردن مناطق مختلف کشور با توجه نوع آب و هوایی که دارند می باشد  و استدلال دولت برای گرانی برق و گاز در این مناطق این است که این مناطق در زمستان سرمای کمتر و در تابستان گرمای کمتری نسبت به استانهای جنوبی کشور دارند برای همین اگر هزینه مصرف گاز در تهران برای یک خانواده مثلا در یک خانه 200 متری ماهی بیست هزار تومان است در استان مازندران بیش از هفت برابر می باشد و حتی خیلی بیشتر از آنچه که تصورش را بکنید و در خصوص برق هم همینطور است در تابستان که مصرف برق بخاطر مصرف وسایل خنک کننده افزایش می یابد به صورت تصاعدی هزینه برق به شدت بالا می رود حتی به ماهی چندصدهزار تومان هم می رسد .و به همین جهت هزینه زندگی برای  همه اعم از بومی و غیر بومی بشدت بالاست  اعتراضات زیادی هم شده است اما متاسفانه به علت اینکه نماینده های این استان فقط در هنگامه انتخابات در میان مردم هستند و وعده پیگیری رفع مشکل را می دهند و همراه با این اعتراضات نمی شوند ،اعتراضات مردمی به جایی نمی رسد .

یکی از دوستان تعریف می کرد چند سال پیش به اتفاق خانواده تصمیم گرفتیم به خاطر بیماری فرزندم برای زندگی به شمال کشور برویم  به همین علت با اجاره داده منزلم به بهنمیر آمدیم وآپارتمانی را در یکی از شهرکهای مسکن مهر اجاره کردیم می گفت در تابستان یکماهی از کولر گازی به خاطر گرما استفاده کردیم اما وقتی سر ماه هزینه برق را که سیصد و خورده ای بود به دستمان رسید همسرم به گریه افتاد و گفت مگر چقدر حقوق می گیریم که اینهمه باید هزینه گاز بدهیم و اتفاقا همین موضوع در زمستان با مصرف گاز برایمان پیش آمد به همین علت سر سال نشده دوباره به شهر خودمان برای زندگی برگشتیم.

شب عید یعنی سرگردنه

متاسفانه رسیدن شب عید و ایام تعطیلات یکی دیگر از معضلات مردم مازندران است ادارات برق و گاز و ... با اخطار قطع برق و گاز منازل به علت بدهی فشار روانی زیادی را به خانواده ها ایجاد می کنند و حتی شده است دقیقا شب عید برق خیلی از ویلاها و منازل مسکونی را به علت ندادن هزینه برق و گاز آنهم به خاطر بالا بودن هزینه ها قطع و معضلات زیادی را برای خانواده ها ایجاد کنند . ظاهرا رحم و مروت در این زمانها معنایی ندارد و چون می دانند در ایام عید مردم مهمان دارند و برای حفظ آبرو مجبورند قرض کنند تا بدهی خود را بدهند این فشارها را تشدید می کنند .

مورد دیگر در خصوص بالا بودن هزینه زندگی در استان مازندران

تقریبا  در خصوص بسیاری از خدماتی که در همه دنیا رایگان به مردم ارائه می شود و دولتها موظف به تامین آن برای آجاد مردم هستند و در قانون اساسی ما هم آمده است ،در این استان معمولا بدان توجه نمی شود .

گرفتن عوارضهای زیاد و هزینه های خودیاری برای گاز کشی و یا تامین برق برای منازل و یا ویلاها  یک نمونه می باشد یعنی اگر اشتراک برق N تومان باشد بیش از ده برابرش را باید برای تهیه تیر چراغ برق و کابل کشی و ترانس که  قانونا دولت موظف به تامین آن است باید تقاضا کننده بپردازد ، اینهم  یعنی یک فشار مضاعف و همیشگی برای مردم و کسانی که به علل مختلف می خواهند در این استان زندگی کنند .

مرغداریها و دامداریها و یک بخشنامه ظالمانه

یکی دیگر از معضلات بی ارزش کردن زمینهای مردم بر اساس یک بخشنامه توسط وزارت جهاد کشاورزی است

بسیاری از کشاورزان بخشی از زمینهایی که اطراف دامداریها و یا مرغداریها دارند به علت یک بخشنامه ظالمانه که توسط وزارت جهاد کشاورزی بنفع دامداران و مرغداریها صادر شده ، عملا بی ارزش شده است و متاسفانه درخصوص همین موضوع با اینکه اعتراضات بسیار زیادی هم در فضای مجازی و  هم غیر مجازی صورت گرفته اما متاسفانه به علت اینکه  نماینده های استان مازندران هیچ حرکت و  تلاشی برای رفع این ظلم نکردند راه به جایی برده نشده است.

موضوع چیست؟ یک بخشنامه از طرف وزارت جهاد کشاورزی  چند سال  قبل به وزارت کشور داده شده است برای  تعیین  حریم  دامداریها  و مرغداریها  ، این بخشنامه بر خلاف اصل احترام به  مالکیت شخضی در اسلام ، حریمی را برای دامداران و مرغداریها  قائل شده است که این حریم در واقع در مالکیت مرغداریها نیست  و این  تعیین حریم در زمینهای شخصی مردم و کشاورزان است ، یعنی یک دامدار و یا مرغدار یک زمین ده هزارمتری می خرد اما عملا صدهزار متر زمین را در اطرافش را در اختیار می گیرد!!!   به چه صورت؟  یعنی تا شعاع سیصد متر حتی تا پانصد متر هم گفته اند می شود حریم دامداریها و مرغداریها ، و کشاورزان فقط می توانند از زمینهایشان برای کشاورزی استفاده کنند و اگر خانواده اشان گسترش پیدا کرد و یا به صدهها دلیل نیاز به ساختن منزلی داشته باشند، جهاد کشاورزی با اعتراض مرغداریها این اجازه را به صاحبان زمینها نمی دهد ، در حالیکه عقلا و شرعا دامداریهاو مرغداریها  می بایست بجای ده هزار متر مثلا صدهزار متر زمین می خریدند و تاسیسات خود را در مرکز آن قرار می دادند و دیوارهایشان حریمشان بود اما متاسفانه با این قانون ظلم بزرگی به کشاورزان و صاحبان این زمینها در کل کشور وخصوصا در استان مازندران شده است.

یعنی به انحا مختلف هم گرانی و هم مشکلات اینچنینی فشارهای زیادی را به مردم وارد می کند که نیاز است نماینده های این استان که تعدادشان هم کم نیست ، همت کنند و کمیسیونهایی را تشکیل دهند و سعی کنند مشکلات مردم را از طریق اصلاح قوانین و یا حتی ارائه طرح به مجلس و یا استیضاح وزیر مربوطه حل کنند .

متاسفانه موارد بسیار زیادی وجود دارد که نیاز است گروههای مختلف بنشینند و آسیب شناسی کنند و تلاش کنند مشکلات را حل کنند  و در این میان متاسفانه در کنار گرانی،  معضلات اخلاقی خصوصا در شهرکهای اقماری در این استان وجود دارد که در گزارشهای بعدی به آن خواهیم پرداخت