فراموشی اولویت‌ها

گروه اقتصادی: دولت یازدهم در حالی به پایان رسید که از وزارت علوم آن میراثی پر از کارهای نیمه‌تمام و بعضا بیهوده باقی ماند.

به گزارش بولتن نیوز، شاخص‌ترین فعالیت این وزارت به گفته خود وزارت‌نشینان، تعاملات بین‌المللی گسترده‌ای بود که نهایتا منجر به انعقاد تعداد زیادی تفاهم‌نامه گردید. روزی بر وزارت علوم نگذشت مگر اینکه تعدادی هیئت‌ دانشگاهی خارجی از دانشگاه‌های کشور دیدن کردند و یا اساتید دانشگاه‌های کشورمان به بازدید آنها رفتند. عدد این رفت‌و‌آمدها آنقدر زیاد است که حالتی کاریکاتوری به خود گرفته و بیشتر از اینکه شبیه به فرآیند "بین‌المللی‌سازی آموزش عالی" باشد تداعی‌کننده یک جوگیری پسابرجامی است.

دیپلماسی علم و فناوری وزارت علوم برشی از دیپلماسی دولت است که بهای اصلی را به کشورهای غربی می‌دهد و وقتی که حرف از کشورهای حوزه نفوذ و همسایه می‌آید، دستش خالیست. این فهم ناقص از دیپلماسی علم وفناوری در سایه نبود سند جامع مراودات بین‌المللی و هماهنگی کم با سایر بازیگران، کم‌اثر بودن این فرایند را تشدید کرده است.

حال سوال این است که این حجم از توجه و تعداد زیاد تفاهم‌نامه و رفت‌وآمد، دقیقا ناظر به حل کدام مشکل از مشکلات اساسی آموزش عالی بوده است؟ این رویکرد وزارت علوم در حالی است که کارهای اساسی این دستگاه مانند طرح آمایش آموزش عالی که ناظر به یکی از مهمترین چالش‌های این نظام یعنی تنظیم ظرفیت دانشگاه‌ها و بیکاری فارغ‌التحصیلان است، پیشرفت حداقلی داشته و همچنین شعارهای زیبای دانشگاه کارآفرین، کاربردی کردن پژوهش‌ها، ارتباط صنعت و دانشگاه و...که مرتبا از زبان مسئولین وزارت علوم خارج می‌شددر حد شعار باقی مانده است.

در آستانه معرفی گزینه پیشنهادی وزارت علوم و با نگاهی به لیست افراد صاحب‌شانس تصدی وزارت، باید پرسید که آیا این روند نامناسب وزارت علوم ادامه خواهد داشت و همچنان مسائل فرعی بر مسائل اصلی خواهد چربید؟ و آموزش عالی که شدیدا نیازمند تحول و پیدا کردن جایگاه خود در حل مسائل کشور است همچنان با محافظه‌کاری و بدون تغییر عمده در مدل حکمرانی، اداره خواهد شد؟

منبع: کانال تلگرامی آینده روشن