متهم ردیف اول کیست؟ شبکه‌های اجتماعی یا شیطان‌پرستی؟

گروه اجتماعی: انسان، بعد از سقوط از بهشت و حضور در زمین، تاکنون نتوانسته است خود را از شر وسوسه‌های شیطانی حفظ کند. در میان دو فرزند حضرت آدم نیز همین رویه بود. قابیل، هابیل را کشت تا اولین قتل عالم را مرتکب شود و ننگ و نفرین تاریخ دامانش را بگیرد.

به گزارش بولتن نیوز، امروزه اما بشر سرگشته و حیران و راه گم کرده با وضعیتی نابسامان‌تر از همیشه روبروست. قرون‌وسطی به پایان رسیده و اسباب و آلات و شیوه‌های شکنجه در این دوران به موزه‌ها سپرده شده است اما واقعیت این است که در عصر به‌اصطلاح مدرن، انسان با پدیده افراطی‌گری در جرم و جنایت روبروست.

 اخبار حوادث در سالیانی پیش حکایت از قتل و دزدی و ... داشت، امروز اما هرازگاهی خبری دل‌خراش از قتل‌های نامتعارف به گوش می‌رسد. مثله شدن قربانی، آتش زدن جنازه، قتل با ضربات مکرر چاقو و ...

 این بار اما هر چه از بدی‌ها شنیده‌اید در کنار یکدیگر جمع شده‌اند.

 دشمنان دوست‌نما، در اقدامی هماهنگ، یکی از صمیم‌ترین دوستانشان را به بیهوش می‌کنند، با ضربات متعدد ساطور و چاقو مورد حمله قرار می‌دهند و در بیابان رها می‌کنند. صبح روز بعد برای اطمینان از مرگ وی، دوباره به صحنه جنایت باز می‌گردند و وقتی ناله‌های وی را می‌شنوند با ریختن بنزین، وی را به زنده‌زنده در آتش می‌سوزانند. این اتفاق هر چند خود به‌شدت ناراحت‌کننده است اما آنچه وضعیت را بحرانی‌تر از قبل می‌کند سلفی انداختن به جنازه در حال سوختن و تصویربرداری از تمامی این مراحل است. تصاویری از جنازه در حال سوختن، صورت بیهوش وی پیش از مرگ و ... در شبکه‌های مجازی منتشر شده است و بی‌تردید هر چند می‌تواند مسبب ناراحتی و نگرانی در میان جمع کثیری از افراد شود، اما ممکن است زمینه قبح زدایی را نیز از چنین جنایاتی فراهم نماید.

 اختلاف شخصی یا شیطان‌پرستی

 اخبار ضدونقیض فراوانی در خصوص دلایل عاملان این جنایت منتشر می‌شود. برخی از شیطان‌پرستی عاملان جنایت خبر می‌دهند و حضور چهار جوان، در قتل جوان مهابادی این شائبه را تقویت می‌کند. برخی نیز انگیزه‌های ناموسی را عامل بروز این جنایت می‌دانند. به‌هرروی فرمانده نیروی انتظامی آذربایجان غربی رسماً اعلام کرده است: با بررسی‌های انجام شده علت قتل اختلافات شخصی بین این 5 نفر بوده که مسئله شیطان‌پرستی و امنیتی بودن این قتل شایعه بوده و تکذیب می‌شود. رسیدگی به این پرونده در حالی ادامه دارد که وجدان‌های آگاه و بیدار از سقوط انسان به چنین ورطه‌ای هولناک احساس ناراحتی و نارضایتی می‌کنند.

هر چند قتل نفس و ارتکاب هر جنایتی، جنایت علیه بشریت تلقی می‌شود. قتل نفس نکوهیده‌ترین جنایت محسوب می‌شود اما سویه افراطی این جنایت خود مسئله‌ای قابل بررسی است و می‌طلبد روانشناسان و جامعه شناسان در حرکتی ملی ریشه‌های این چنین رفتارهای افراط گونه بشری را واکاوی نمایند.

فیلم‌ها را دست‌به‌دست نکنیم

از سوی دیگر باید توجه داشت که ارسال عکس‌های و فیلم‌های فجیع در تلگرام و سایر شبکه‌های اجتماعی، خود اتفاق تکان‌دهنده و مضری است که قبح این‌گونه جنایات را از میان می‌برد. برای اثبات این مدعا کافی است بار دیگر اعترافات  عامل تجاوز و قتل چندین کودک در پاکدشت را مرور کنیم وقتی اعلام کرد که صفحات حوادث روزنامه‌ها را مطالعه می‌کرد و از قبل آنچه می‌خواند، شیوه‌های جدیدی برای جنایاتش بر می‌گزیند. این مسئله نشان می‌دهد رسانه‌ها شمشیرهای دو لبه‌ای هستند که از یک‌سو برای اطلاع‌رسانی در این حوزه فعالیت می‌کنند و از سوی دیگر با ظهور شبکه‌های اجتماعی عملیات قبح زدایی از جنایات، در اثر انتشار جزییات، در آن‌ها دو چندان شده است.

 در این مسیر امتناع از ارسال مجدد پست‌ها خود عاملی بازدارنده محسوب می‌شود و لازم است کارشناسان در خصوص این مسئله هشدارهای لازم را به جامعه بدهند.

نه فقط این جنایت در ایران که جنایات تروریستی در جهان نیز از این سویه افراطی در رنج و عذاب است. صحنه‌هایی از سربریدن انسان، زنده‌زنده در آتش سوزاندن آدم‌ها توسط جانیان داعش و ... مدت‌هاست که در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود و حالا تأثیرات مخرب این تصاویر خود را نشان می‌دهد.

خانواده را در یابیم متأسفانه گرایش بخشی از جوانان به جذابیت‌های کاذب و ام‌الفسادهایی چون مسکرات و مواد روان‌گردان، امروزه تهدید جدی برای این جمعیت جوان تلقی می‌شود. به نظر می‌رسد خانواده‌ها نیز ضرورت دارد نظارت بیشتری را بر فرزندان خود داشته و حتی جوانان نیز حریم‌هایی را در تعریف دوستی، رفتارها خارج از خانه و ... برای خود تعریف نمایند تا از تکرار چنین حوادثی در کشور پیشگیری شود. فراموش نکنیم بعد از آنچه بر آتنا و بنیتا گذشت و با حضور پررنگ اخبارشان در شبکه‌های اجتماعی، انتظار می‌رفت چنین اتفاقاتی تکرار نشود، شاهد قتل ملیکای هفت‌ساله در هفتگل، آن‌هم به دست نوجوانی چهارده‌ساله بودیم. این مسائل خود کارکرد نگران‌کننده شبکه‌های اجتماعی در این حوزه را آشکار می‌کند، نگرانی که باید سیاست‌گذاران و مسئولان نیز اهمیت آن را درک کرده و چاره‌ای برایش بی اندیشند.