گروه فرهنگ و هنر: در یادداشت پیش رو که جواد طوسی پیرامون حال خوب، سیری چند نگاشته، نگارنده معتقد است:تجربههای تلخ سالیان دور و نزدیک نشان میدهد که در صورت مثبتبودن پاسخ نباید برخوردی انفعالی و روبنایی با این قضیه شود.
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که در روزنامه شرق نیز منتشر شده به شرح زیر می باشد:
با وضعیت بغرنج سینمای ایران در شرایط کنونی که اقبال عمومی عمدتا شامل حال فیلمهای کمدی میشود، مجبوری طوری صحبت کنی که سوءتفاهم ایجاد نشود. شکی نیست که موجودیت حرفهای سینما ارتباط تنگاتنگ با مخاطب و بازگشت سرمایه دارد، اما نکته مهم اینکه در کشوری مثل ایران که هنوز سینمایش با استانداردها و قواعد حرفهای فاصله زیادی دارد، چگونه میتوان برای وجه صنعتی سینما برنامهریزی و بسترسازی کرد و اساسا «مخاطب» و «سرمایه» در چنین وضعیت مبهم و نامطمئن و پرآزمونوخطا، از چه ظرفیتها و قابلیتهایی برخوردارند؟
با محدودشدن فروش اکران سینماهای کشور در شش ماه اول سال به چند فیلم کمدی همچون «گشت ٢»، «خوب، بد، جلف»، «نهنگ عنبر٢» و «اکسیدان» و فروش ضعیف اکثر قریببهاتفاق فیلمهای غیرکمدی بهنمایشدرآمده (بهاستثنای «رگ خواب» حمید نعمتالله)، این سؤال به ذهن خطور میکند که آیا سلیقه تماشاگر فعلی و روانشناسی عمومی جامعه معاصر، فیلم کمدی را میطلبد؟
تجربههای تلخ سالیان دور و نزدیک نشان میدهد که در صورت مثبتبودن پاسخ نباید برخوردی انفعالی و روبنایی با این قضیه شود. درعینحال که «کمدی» یکی از ژانرهای ماندگار و پرطرفدار سینماست که در هر دوره تاریخی، اجتماعی و فرهنگی جواب میدهد، ولی توجه داشته باشیم که همه سینما در این ژانر خلاصه نمیشود و حیات و رشد طبیعی آن نیاز به تنوع موضوعی و بهادادن به سلایق طیفهای مختلف جامعه دارد.
وانگهی، اصول و قواعد زیربنایی ژانرهای سینمایی ما را ملزم میکند تا نگاه سطحی و دمدستی به کلیت یک ژانر نداشته باشیم. استقبال تماشاچی عام و طبقه متوسط از مضامین کمدی باعث نمیشود که ما هر بُنجلی را به خوردش بدهیم و هرگاه با نگاه و موضع نقادانهای مواجه شدیم، از مردم مایه بگذاریم و فروش بالای فیلممان را عامل حقانیت خود بدانیم. برای پیشرفت سینمای یک کشور باید دریچههای نو گشود و از کلیشههای نخنماشده و ترویج نگاه سهلپسندانه پرهیز کرد.
باایناوصاف، قرار نیست در سالهای ٩٥ و ٩٦ بیاییم نوارهای متحرکی بسازیم که دستکمی از «مامانجونم عاشق شده» و «شمسالله ظفر» و «یکی خوشصدا، یکی خوشدست» و «شوهر کرایهای» و... دوران ماضی ندارند.اخیرا آقای حامد محمدی، کارگردان «اُکسیدان»، در اکران مردمی فیلمشان در اهواز گفتهاند بعضیها مخالف خنده و حالِ خوب مردم هستند (نقل به مضمون)، اگر ایشان فیلمشان را الگوی «حالِ خوب» میدانند، مجبورم پ
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com