افراد افسرده بیشتر تلویزیون تماشا می‌کنند

به گزارش بولتن نیوز، شواهد تحقیقى نشان داده است افرادى که استرس هاى مهمى دارند به احتمال بیشترى افسرده می‌شوند مخصوصاً اگر آنها مهارت هاى مقابله‌اى کافى نداشته باشند یا آن را در زندگی به کار نبرند.

 وی در ادامه به عامل کاهش رفتار پاداش دهنده اشاره و بیان کرد: افسردگى با عدم فعالیت و کناره گیرى مشخص می‌شود. براى مثال، افراد افسرده گزارش مى‌دهند زمان بیشترى را صرف رفتارهاى غیرپاداش دهنده و منفعل مانند تماشاى تلویزیون، دراز کشیدن در رختخواب، فکر کردن به مشکلات، و شکایت کردن به دوستان می‌کنند همچنین آنها زمان کمترى را صرف رفتارهاى چالش برانگیز و پاداش دهنده مانند تعاملات اجتماعى مثبت، ورزش، مطالعه و کار سازنده می‌کنند.

دبیر کمیته دانشجویی سلامت روان و رسانه انستیتو روانپزشکی تهران در شبکه رادیویی سلامت با اشاره به فقدان خودپاداش‌دهى، ادامه داد: اکثر بیماران افسرده به خودشان براى رفتار مثبت پاداش نمى‌دهند. براى مثال، آنها به ندرت خودشان را تحسین می‌کنند. در اکثر اوقات افراد افسرده فکر می‌کنند آنقدر بی‌ارزش هستند که نباید خودشان را تحسین کنند یا برخى افراد افسرده فکر می‌کنند اگر آنها خود را تحسین کنند، تنبل خواهند شد.

وی به عدم کاربرد مهارت ها اشاره کرد و گفت: افراد افسرده مشکلاتى در بیان کردن خودشان، حفظ دوستى یا حل مشکلات با همسر، دوستان و همکارانشان دارند؛ لذا هم به علت فقدان این مهارتها و هم عدم کاربرد مهارت هایى که دارند،  تعارض میان‌فردى بیشتر دارند.

انتقال به شهر جدید، آغاز کار جدید، والدشدن، یا پایان دادن به یک ارتباط و تلاش براى یافتن دوستان جدید مى تواند استرس مهمى براى برخى افراد ایجاد کند.

افسردگى ممکن است ناشى از ماندن در موقعیتى باشد که شما نمی‌توانید پاداش و تنبیه را کنترل کنید. شما احساس غمگینى یا خستگى، از دست دادن علاقه و احساس ناامیدى می‌کنید زیرا معتقد هستید فرقى ندارد چه کارى انجام دهید زیرا نمى‌توانید چیزى را بهتر کنید. همچنین مشاغل غیرتقویت کننده یا روابط نامناسب مى‌تواند منجر به این احساسات شود.

این روان شناس بالینی با اشاره به اینکه ماندن در موقعیت تنبیه مکرر، نوعی درماندگی است، بیان کرد: نه تنها شما نمی‌توانید پاداش به دست آورید بلکه توسط دیگران مورد انتقاد قرار می‌گیرید و طرد مى‌شوید. براى مثال، بسیارى از افراد افسرده ممکن است با افرادى که آنها را انتقاد می‌کنند یا به آنها به شیوه هاى مختلف آسیب می‌زنند زندگی کنند.

وی اجتناب و منفعل بودن را آخرین عامل معرفی و اظهار داشت: ممکن است تمایل داشته باشید از تجارب یا احساسات ناخوشایند اجتناب کنید. این منجر به پاداش‌هاى کمتر و احساس ناامیدى بیشتر می‌شود.

اگر چه هر یک از عوامل استرس و فقدان توصیف شده در بالا می‌تواند شما را مستعد افسردگى کند اما آنها ضرورتا منجر به افسردگى نمی‌شوند، براى نمونه شخصى ممکن است فقدانى را تجربه کند اما با این فقدان توسط افزایش رفتارهاى پاداش دهنده، یادگیرى مهارتهاى جدید، جهت دهى مجدد توجه و ایجاد اهداف جدید روبرو شود.

وی با تاکید بر اینکه شیوه‌هاى مختلف تفکر می‌تواند شانس شما را براى افسرده شدن افزایش دهد، گفت: شما به احتمال بیشترى افسرده می‌شوید اگر فکر کنید مقصر هستید و یا چیزى نمى‌تواند تغییر کند و یا شما باید در هر چیزى کامل باشید.

دبیر کمیته دانشجویی سلامت روان و رسانه انستیتو روانپزشکی تهران خاطرنشان کرد: درمان شناختى به طور خاص به شناسایى، آزمودن، چالش و تغییر دیدگاه‌هاى بیش از حد منفى تمرکز دارد.