تاملي بر فقر و بيكاري در مناطق مرزي؛
محرومیت مناطق مرزی نتیجه ای جز آسیب به اقتصاد کشور نخواهد داشت
متاسفانه زندگی ساکنان مرزی به دلیل کم توجهی برخی از مسئولان، چنگی به دل نمی زند به این معنی که هنوز کمترین سرمایه گذاری صنعتی در این مناطق صورت نگرفته و این مهم شاید خود بستری برای مبادرت به قاچاق فراهم آورد...
گروه اجتماعی: جرائم بسیاری مرتبط با فقر مطرح است اما در میان جرائم، قاچاق یکی از تلخ ترین و پر ضررترین جرائمی است که جبران خسارت های ناشی از آن سال ها طول کشیده و در برخی از موارد شاید هیچ گاه هم قابل جبران نباشد.
به گزارش بولتن نیوز، بسیاری از افراد به دلیل بیکاری و معضلات ناشی از آن در گرداب قاچاق می افتند که باندهای قاچاق مواد مخدر یکی از منحوس ترین انواع قاچاق ها است که خسارت های بیشماری برای کشور به همراه دارد. زندگی در مرز همیشه برای مرزنشینان و ضابطان قانون، دارای پیچ و خم خاصی است چرا که به دلیل هم مرز بودن با کشورهای دیگر و امکان ترددهای غیر قانونی؛ مسئولین کشوری و لشگری باید بر اساس اصول خاصی با این مردم برخورد کرده تا همچون شهروندی درجه یک برای حفظ و آبادانی این آب و خاک تلاش کنند.
متاسفانه زندگی ساکنان مرزی به دلیل کم توجهی برخی از مسئولان، چنگی به دل نمی زند به این معنی که هنوز کمترین سرمایه گذاری صنعتی در این مناطق صورت نگرفته و این مهم شاید خود بستری برای مبادرت به قاچاق فراهم آورد.
بزرگ ترین علت این ناهنجاری بزرگ ضعف در مدیریت مسئولین رده بالای کشور است. هنگامی که تمام سرمایه گذاری ها در مناطق مرکزی صورت می گیرد و غالبا به مناطق مرزی اهمیتی داده نمی شود, قطعا توسعه و در نتیجه گشایش اقتصادی نیز امکان پذیر نخواهد شد. راه اندازی مناطق آزاد و برقراری پایانه های مرزی نیز دوای درد مردم فقیر این مناطق از کشور نشده است زیرا با سوء مدیریت ایشان, سودجویان از تسهیلات پیش بینی شده برای مردم این مناطق در واردات کالا استفاده می کنند و بسیار اتفاق افتاده است که از این مردم در جهت سودجویی استفاده شده باشد.
دیگر دلیل این ناهمگونی در توسعه مناطق مختلف کشور, وجود باندهای مدیریتی و استانی است. به این شکل که اگر مدیرانی از یک استان در سازمانی جمع شوند, تنها برای استان خود فعالیت می کنند و متاسفانه چون انحصار مدیریت در مورد صنایع و اقتصاد در دست افرادی از مکان هایی مشخص بوده است, آن مناطق پیشرفت بسیاری کرده اند.
الگوی توسعه پایدار و از آن مهم تر آرمان عدالت طلبی انقلاب اسلامی باعث می شود که از مدیران امر بپرسیم آیا واقعا به این انقلاب و آرمان های آن پایبند هستید؟! در ابتدای انقلاب شهید آوینی مستندی با عنوان خان گزیده ها در رابطه با مشکلات فراوان مردم روستایی در زمان طاغوت ساختند که به بی عدالتی و فقر مفرط مردم این مناطق اشاره داشت و امیدواری یاران انقلاب به رفع این مشکلات. اما متاسفانه پس از گذشت این زمان طولانی هم چنان قشر آسیپ پذیر در کشور ایران, روستاییان و مرزنشینان هستند.
ذکر همه این صحبت ها از آن جهت است که مشخص شود چرا این وضع در کشور به وجود آمده است. زیرا تنها فقر و قاچاق ارتباطشان دو سویه نیست و موارد بسیاری را تحت تاثیر خود قرار می دهند. مردم مرزنشین از آن جهت که شغلی ندارند و هیچ زمینه صنعتی و اقتصادی مناسبی در این مناطق برقرار نیست, و از سوی دیگر ضعف در سازمان دهی و مدیریت گمرکی در این مناطق که قاچاق را امری سهل الوصول در این مناطق کرده است و باز شدن دست سودجویان برای استفاده از این مردم دردمند, وضعی چنین اسفناک را به وجود آورده است. و بدتر این که تمام طرح هایی که برای مقابله با این مشکل تصویب می شود تنها کاری که انجام می گیرد, محدود کردن هر چه بیشتر مردم مرزنشین است و با سودجویان دانه درشت کمترین برخوردی صورت نمی گیرد. این تناقض نه تنها اقتصاد کشور,بلکه امنیت کشور را آن هم در این برهه زمانی حساس با خطری جدی مواجه خواهد کرد.
به طور کلی در رابطه با کمک به چرخه قاچاق چه در سطح کلی یعنی در قالب عضویت در باندهای قاچاق و چه استفاده از کالاهای قاچاق در کشور، می توان رد پای فقر و آسیب های مرتبط با آن را دید که این مسئله نیاز به توجه و دقت هرچه بیشتر مسئولان و راهکارهای کاربردی تر آنها دارد. از سویی دیگر بر اساس تحقیقات انجام شده به ازای هر ۱۵ تا ۳۰ هزار دلار قاچاق کالا یک فرصت شغلی از بین می رود، در حالی که برای ایجاد هر شغل در حدود ۲ هزار دلار سرمایه گذاری مورد نیاز است و سرمایه درگیر در بخش قاچاق کالا هر ساله ۳۰۰ هزار فرصت شغلی را از میان می برد.
در نتیجه قاچاق کالا باعث کاهش رفاه جامعه و فرصت های شغلی افراد و در نتیجه افزایش احتمال وقوع جرم می شود که به این ترتیب شاهد یک دور باطل در راستای مبارزه با فقر، بیکاری و قاچاق خواهیم بود. در حال حاضر از بین 31 استان کشور 16 استان، استان‌های مرزی محسوب می‌شوند که براساس آخرین سرشماری در سال 1390 بیش از 45 درصد جمعیت کشور را در خود جای داده‌اند. طبق این سرشماری جمعیت 16 استان مرزی کشور، 36 میلیون و 241 هزار و 855 نفر تخمین زده شده است که خود نشانی از اهمیت بالای این مناطق است اما با این وجود مناطق مرزی بیشترین محرومیت، بیکاری و پایین ترین سطح کیفیت زندگی در کشور را به خود اختصاص داده است.
دور از واقعیت نیست اگر بگوییم همین آمار بالای نرخ بیکاری در مناطق مرزی موجب شده است تا ورود غیر قانونی انواع کالاها و مواد ممنوع و غیر ممنوع به شغل اصلی بسیاری از ساکنان شهرهای مرزی کشور تبدیل شود. شغلی که تحت عنوان «کول بری» هر ساله آسیب بسیار زیادی به اقتصاد کشور وارد می‌کند.
به گزارش بولتن نیوز، بسیاری از افراد به دلیل بیکاری و معضلات ناشی از آن در گرداب قاچاق می افتند که باندهای قاچاق مواد مخدر یکی از منحوس ترین انواع قاچاق ها است که خسارت های بیشماری برای کشور به همراه دارد. زندگی در مرز همیشه برای مرزنشینان و ضابطان قانون، دارای پیچ و خم خاصی است چرا که به دلیل هم مرز بودن با کشورهای دیگر و امکان ترددهای غیر قانونی؛ مسئولین کشوری و لشگری باید بر اساس اصول خاصی با این مردم برخورد کرده تا همچون شهروندی درجه یک برای حفظ و آبادانی این آب و خاک تلاش کنند.
متاسفانه زندگی ساکنان مرزی به دلیل کم توجهی برخی از مسئولان، چنگی به دل نمی زند به این معنی که هنوز کمترین سرمایه گذاری صنعتی در این مناطق صورت نگرفته و این مهم شاید خود بستری برای مبادرت به قاچاق فراهم آورد.
بزرگ ترین علت این ناهنجاری بزرگ ضعف در مدیریت مسئولین رده بالای کشور است. هنگامی که تمام سرمایه گذاری ها در مناطق مرکزی صورت می گیرد و غالبا به مناطق مرزی اهمیتی داده نمی شود, قطعا توسعه و در نتیجه گشایش اقتصادی نیز امکان پذیر نخواهد شد. راه اندازی مناطق آزاد و برقراری پایانه های مرزی نیز دوای درد مردم فقیر این مناطق از کشور نشده است زیرا با سوء مدیریت ایشان, سودجویان از تسهیلات پیش بینی شده برای مردم این مناطق در واردات کالا استفاده می کنند و بسیار اتفاق افتاده است که از این مردم در جهت سودجویی استفاده شده باشد.
دیگر دلیل این ناهمگونی در توسعه مناطق مختلف کشور, وجود باندهای مدیریتی و استانی است. به این شکل که اگر مدیرانی از یک استان در سازمانی جمع شوند, تنها برای استان خود فعالیت می کنند و متاسفانه چون انحصار مدیریت در مورد صنایع و اقتصاد در دست افرادی از مکان هایی مشخص بوده است, آن مناطق پیشرفت بسیاری کرده اند.
الگوی توسعه پایدار و از آن مهم تر آرمان عدالت طلبی انقلاب اسلامی باعث می شود که از مدیران امر بپرسیم آیا واقعا به این انقلاب و آرمان های آن پایبند هستید؟! در ابتدای انقلاب شهید آوینی مستندی با عنوان خان گزیده ها در رابطه با مشکلات فراوان مردم روستایی در زمان طاغوت ساختند که به بی عدالتی و فقر مفرط مردم این مناطق اشاره داشت و امیدواری یاران انقلاب به رفع این مشکلات. اما متاسفانه پس از گذشت این زمان طولانی هم چنان قشر آسیپ پذیر در کشور ایران, روستاییان و مرزنشینان هستند.
به طور کلی در رابطه با کمک به چرخه قاچاق چه در سطح کلی یعنی در قالب عضویت در باندهای قاچاق و چه استفاده از کالاهای قاچاق در کشور، می توان رد پای فقر و آسیب های مرتبط با آن را دید که این مسئله نیاز به توجه و دقت هرچه بیشتر مسئولان و راهکارهای کاربردی تر آنها دارد. از سویی دیگر بر اساس تحقیقات انجام شده به ازای هر ۱۵ تا ۳۰ هزار دلار قاچاق کالا یک فرصت شغلی از بین می رود، در حالی که برای ایجاد هر شغل در حدود ۲ هزار دلار سرمایه گذاری مورد نیاز است و سرمایه درگیر در بخش قاچاق کالا هر ساله ۳۰۰ هزار فرصت شغلی را از میان می برد.
در نتیجه قاچاق کالا باعث کاهش رفاه جامعه و فرصت های شغلی افراد و در نتیجه افزایش احتمال وقوع جرم می شود که به این ترتیب شاهد یک دور باطل در راستای مبارزه با فقر، بیکاری و قاچاق خواهیم بود. در حال حاضر از بین 31 استان کشور 16 استان، استان‌های مرزی محسوب می‌شوند که براساس آخرین سرشماری در سال 1390 بیش از 45 درصد جمعیت کشور را در خود جای داده‌اند. طبق این سرشماری جمعیت 16 استان مرزی کشور، 36 میلیون و 241 هزار و 855 نفر تخمین زده شده است که خود نشانی از اهمیت بالای این مناطق است اما با این وجود مناطق مرزی بیشترین محرومیت، بیکاری و پایین ترین سطح کیفیت زندگی در کشور را به خود اختصاص داده است.
منبع: بولتن نیوز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
