نایب رییس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: رتبه ایران در فضای کسبوکار با دو پله افت به 120 در میان 190 کشور رسیده است که علت اصلی آن نبود فضای مناسب کسبوکار در کشور و سلب اعتماد از سرمایهگذاران است.
گروه اقتصادی:مجیدرضا حریری با بیان اینکه جدی نشدن مذاکرات سرمایهگذاران خارجی به دلیل نبود فضای مناسب کسبوکار و فراهم نبودن زیرساختهای مناسب در کشور است،اظهارداشت: چگونه است که افغانستان با وضعیت نابسامانی که دارد توانسته سرمایهگذاران خارجی را به سوی خود جلب کند،اما ما نتوانسته ایم.علت این است که برای بهبود وضعیت برنامهریزی جدی نشده است.
حریری در گفت وگو با بولتن نیوز در واکنش به اظهارات ترامپ بعد از انتخاب به عنوان رییس جمهور آمریکا عنوان کرد: آمریکا نمیتواند برجام را زیر سوال ببرد چون معاهدهای ششجانبه است و از طرفی شواهد حاکی از آن است که اتحادیه اروپا با برخی سیاستهای ترامپ مشکل دارد از اینرو این موضوع فرصت مناسبی را برای ایران به وجود میآورد که میتواند به نفع برخی سیاستهای ایران باشد.
او شوک اتفاق افتاده در بازارهای مالی کشورها و البته بازارهای ایران را موقتی خواند و گفت: این موضوع شوک مقطعی است و به زودی بازار سرمایه روند رونق خود در دنیا را در پیش خواهد گرفت و از سویی قرار نیست با انتخاب ترامپ تغییر خاصی در وضعیت اقتصادی ایران و میزان تمایل خارجیها به سرمایهگذاری در ایران ایجاد شود، چرا که موضوع تاثیرگذار بر اقتصاد ایران، بهبود زیرساختهای کشور برای جذب سرمایهگذاران خارجی است.
جناب نایب رییس اتاق بازرگانی ایران !
اگر واقعا فضای کسب و کار در کشور همسایه افغانستان را نسبت به فضای کسب و کار در ایران برای انجام سرمایه گذاری های خارجی مرجح ارزیابی می کنید حال به جنابعالی بعنوان "نایب رییس اتاق بازرگانی ایران" که بی تردید از شم تجاری بالاتر برخوردار هستید باید عرض کرد : بسم ... شروع به صدور "سرمایه" !؟ بفرمائید تا کور شود هر که در او غش باشد !
آقای حریری عزیز !
اگر این عبارت " ... نبود فضای مناسب کسبوکار و فراهم نبودن زیرساختهای مناسب در کشور" را ، اندکی بیشتر تبیین و تفسیر می فرمودید مطمئنا فرمایشات آن مقام محترم که در موقعیت نایب رییس "ی" اتاق بازرگانی ایران و چین شرف حضور دارند موثرتر واقع می افتاد.
دانی کف دست از چه بی موست؟
زیرا کف دست مو ندارد!
مشخص است که کلا تا در زیرساخت ها سرمایه گذاری نشود مشکل اقتصاد حل نمیشود.برجام فروش تولیدات مصرفی و اکثرا غیر زیر بنایی کشورها به ایران را کمی میسر کرد نه سرمایه گذاری در زیرساخت ها را.فقط با تکیه بر نیروهای بومی واقتصاد مقاومتی ملت نجات پیدا خواهند نمود نه با امید بستن به کدخدا.دولت ها موقتند و اکثرا به فکر خودشان و دوستانشان و طرح های راحت الحلقوم.مجلس بایستی طرحهای درازمدت و اولویت و اجرای زیر ساخت ها را به دولت و دولتی ها دیکته و وظیفه نماید.