خیانت در روابط زناشویی چیزی نیست که در خلأ اتفاق بیفتد و در یک لحظه شکل بگیرد؛ اگر امروزه در فضاهای مجازی ارتباط موازی بین افراد شکل میگیرد باید بدانیم که این فضاها تنها ارتباطات را تسهیل میکنند و این بدین معنا نیست که ایجادکننده ارتباط و عامل اصلی خیانت باشند.
گروه اجتماعی: مهرداد ناضری ـ جامعه شناس در یادداشتی خبر داد که طبق یک پژوهش که در هفت کلانشهر ایران صورت گرفته است، شبکههای اجتماعی، ماهواره و تبلیغات رسانهای، 80 درصد در زندگی افراد مؤثر بوده است و چون این فضاها در جامعه ما وارداتی است، آسیبهای آن بیشتر است.
به گزارش بولتن نیوز، نگارنده در ادامه این یادداشت معتقد است که به شدت متنگرا شدهایم و سعی میکنیم ارتباط با یکدیگر را محدود به پیام و تکست کنیم؛ در خانوادهها صحبت کردن، کاهش یافته و ارتباط محدود میشود که این یک آسیب بزرگ است.
دروغگویی از طریق این بسترها، رواج بیشتری پیدا کرده است؛ بسیاری از افراد شخصیت اصلی خود را در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی پنهان میکنند و خود کاذب را معرفی میکنند.
از دیگر پیامدهای فضای مجازی و شبکههای اجتماعی در جامعه ایرانی میتوان به این مسئله اشاره داشت که جامعه ما به شدت مصرفگرا شده است؛ قدرت تفکر و تحلیل و نیروی تولید و خلاقیت کاهش یافته است.
باید دانش لازم برای تحلیل را داشته باشیم تا هر خبر یا پیامی را کورکورانه نپذیریم و مطالعه یکی از بهترین راهها برای دانشاندوزی است؛ هنگامی که سخن یا ایدهای را میشنویم به دنبال منبع آن باشیم و حتما منابع را هم ذکر کنیم و در نظر داشته باشیم که عامل رشد جامعه، خرد جمعی است.
یکی از مهمترین مواردی که در شبکههای اجتماعی وجود دارد، گسترش فضاهای ارتباطی و دوستیابی است؛ بسیاری از شبکهها نظیر فیسبوک هم به همین علت ایجاد شدند اما فضایی که به وجود آمده، روابط سطحی و ناکارآمد و دوستیهای صرفأ مجازی و تصنعی است.
طبق تحقیقیات صورت گرفته، جامعه ما به دلیل گرسنگی جنسی، بیشترین جست و جو و استفاده از شبکههای مجازی را پیرامون مسائل و فضاهای جنسی داشته است.
متنگرایی و رد و بدل شدن تکستهای پیاپی باعث بروز احساسات واهی، تپش قلب و ترشحات هورمون میشود که اینها ناشی از ضعف ارتباطی ماست چرا که عشق حقیقی به این سادگی رخ نخواهد داد.
ازدواج آنقدر پیچیده و مهم است که روابط مجازی نمیتواند به سادگی منجر به عشق و ازدواج شود؛ بسیاری از افراد در عالم واقع پس از چندین ملاقات و مراجعه به مشاور، به این نتیجه میرسند که مناسب هم نیستند؛ حال چطور میتوانیم توقع داشته باشیم در یک جامعه مجازی که ارتباطات از طریق رد و بدل شدن متن و عکس و فایل صوتی است، افراد به شناخت دقیق از هم برسند.
خیانت در روابط زناشویی چیزی نیست که در خلأ اتفاق بیفتد و در یک لحظه شکل بگیرد؛ اگر امروزه در فضاهای مجازی ارتباط موازی بین افراد شکل میگیرد باید بدانیم که این فضاها تنها ارتباطات را تسهیل میکنند و این بدین معنا نیست که ایجادکننده ارتباط و عامل اصلی خیانت باشند.
ریشههای خیانت و روابط موازی به زندگی حقیقی انسانها باز میگردد؛گاهی شکافها و کمبودهایی در زندگی زناشویی رخ میدهد که افراد از شبکههای اجتماعی برای پر کردن این شکافها و جبران کمبودها استفاده میکنند مثلا فرد متأهل در فضای مجازی با جنس مخالف ارتباط میگیرد و خیال میکند که این ارتباطها میتواند شکافهای ایجاد شده در رابطه با همسرش را پر کند.
فضای مجازی به نوعی تمرین دیالوگ است؛ باید بدانیم که میتوانیم در این فضا با یکدیگر صحبت کنیم و تعامل سالم داشته باشیم؛ باید آگاهی جوانان را در خصوص رابطه و هنر عشقورزی سالم بالا ببریم، باید مفهوم درست و تعریف صحیحی از عشق به جوانان بیاموزیم تا در هنگام رویارویی با چنین رابطهای، بدانند که این ارتباط همان عشق خلاق و سالم است یا خیر.