چرا بوکس به جاده خاکی زد؟

گروه ورزش؛ تیم ملی بوکس ایران که یکی از ناکامان اصلی ورزش کشور در این روزهاست آخرین فرصت کسب سهیمه المپیک خود در بخش رقابتهای آماتور را هم در باکو از دست داد.

به گزارش بولتن نیوز؛ هشت بوکسور تیم ملی که با ۴ مربی به رقابتهای جهانی آذربایجان اعزام شده بودند بدون کسب هیچ عنوانی و تنها با بردهای برخی در دور نخست خود مقابل حریفان بی عنوان به کار خود پایان دادند. تمرین های مقطعی تیم ملی و دخالتهای تعداد زیادی از مسئولان و حتی برخی عوامل خارجی، انتخاب هر روزه ی یک مربی جدید برای اضافه شدن به کادر فنی بدون حذف مهره‌های قبلی، عدم اعزام بوکسورها به رقابتهای برون مرزی و در مجموع عدم آمادگی نمایندگان کشورمان تا حدی زیاد بود که به سادگی می‌شد پیش بینی کرد که تیم ملی در باکو نیز همچون چین شانسی برای کسب سهمیه ندارد!

فشارهای عده ای برای تغییر ترکیب تیم ملی بوکس و عدم توجه به برخی دیدارهای انتخابی اگرچه خیلی سروصدا نکرد اما برای کادر فنی هم نتیجه مثبتی به بار نداشت. ضمن اینکه دو مهره تیم حرفه ای (سجاد محمدپور و امین قاسمی پور) در حالی که می بایست دوازدهم تیرماه در رینگ حرفه ای برای کسب جواز المپیک با حریفان سرسخت خود در ونزوئلا مسابقه دهند تا امروز در باکو بودند. آنها در رقابتهای جهانی نیز نمایش ضعیفی داشتند و تنها در دیدارهای اول خود موفق به پیروزی شدند. با این حساب کار سختی برای کسب سهمیه در ونزوئلا دارند.

اما سجاد محرابی بوکسور وزن ۷۵ کیلوگرم تیم ملی که یکی از شانسهای کسب سهیمه المپیک این رشته در رقابتهای جهانی بود نیز با شرکت در رقابتهای غیر آماتور خود را از مسابقات باکو محروم کرد اما در عوض به رقاتبتهای ونزوئلا دعوت شد. دعوتی که البته به گفته ی اکبر احدی سرمربی تیم حرفه ای هنوز به صورت رسمی انجام نشده است. محرابی در حالی در ونزوئلا به روی رینگ می رود که تا به امروز شرایط حضور در این مسابقات را نداشته و به نظر نمی رسد با توجه به ویژگی های خاص این رقابت ها آمادگی چندان مطلوبی برای آن داشته باشد.

به هر حال تیم ملی بوکس با سه بوکسور آخرین فرصت سخت و بسیار دشوار خود را برای کسب سهمیه المپیک امتحان می کند. این در حالی است که این رشته تنها یک سهمیه المپیک توسط احسان روزبهانی بدست آورده است و فراموش نکنیم که در المپیک لندن با ۴ نماینده در رقابتها ظاهر شدیم و در المپیک ریو کاهش 75 درصدی سهمیه المپیک را داشته ایم، مگر اینکه در این آخرین شانس، بتوانیم به سهمیه های بعدی برسیم. به راستی علت افت و افول بوکس ایران چیزی به جز جای خالی یک برنامه ریزی است؟!