همه چیز درباره اسکیزوفرنی
با وجود پیشرفت هایی که در زمینه درک علل، سیر بیماری و درمان آن صورت گرفته، اسکیزوفرنی همچنان افراد حرفه ای در زمینه سلامت و عامه مردم را گیج می کند. یک فرد عادی سرطان را بیشتر از رفتارها و ایده های عجیب و غریب و یا توهمات فرد مبتلا به اسکیزوفرنی می فهمد.
مانند بسیاری از اختلالات روانی، درباره علل ایجاد کننده اسکیزوفرنی هم درک چندانی وجود ندارد. دوستان و خانواده فرد بیمار زمانی که بیماری او تشخیص داده می شود معمولاً شوکه می شوند، می ترسند و یا عصبانی می شوند. مردم اغلب تصور می کنند فرد مبتلا به اسکیزوفرنی خشن تر و یا خارج از کنترل تر از کسی است که دچار نوع دیگری از بیماری های جدی روانی است. اما این نوع از تعصبات و برداشت های نادرست را می توان به آسانی اصلاح کرد.
اگر اسکیزوفرنی بهتر فهمیده شود، این بیماری به عنوان اختلالی که مبتلایان به آن نیاز به درک دارند بهتر فهمیده می شود. رفع ابهام از بیماری، همراه با بینش هایی که اخیراً در زمینه علوم اعصاب و روان به وجود آمده، امید تازه ای را در زمینه یافتن درمان های مؤثر برای بیماری به وجود آورده.
اختلال اسکیزوفرنی خودش را با طیف گسترده ای از رفتارهای غیر معمول نشان می دهد. این رفتارهای غیر معمول باعث ایجاد اختلالات عمیق در زندگی بیماران مبتلا و نیز در زندگی مردم اطرافشان می شود. حملات اسکیزوفرنی بدون توجه به جنسیت، نژاد، طبقه و فرهنگ اجتماعی در افراد رخ می دهد.
به گفته دکتر هاشمی وزیر بهداشت «دو درصد مردم جامعه زمینه ابتلا به اسکیزوفرنی را دارند.»
یکی از بارزترین اختلالات ناشی از اسکیزوفرنی مربوط به این است که فرد چگونه فکر می کند. بیمار ممکن است بسیاری از توانایی هایش در زمینه ارزیابی منطقی محیط اطراف و نیز تعاملات خود با دیگران را از دست بدهد.
ممکن است فرد دچار کابوس ها و
توهماتی باشد که منعکس کننده اشتباه در ادراک و برداشت او از واقعیت باشد.
در نتیجه رفتارهای این فرد ممکن است برای یک مشاهده کننده گاه گاهی عجیب
به نظر برسد.
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب بر این باورند چیزهایی غیر واقعی وجود دارند و ممکن است در پذیرش واقعیت واقعی مشکل داشته باشند.
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از داشتن هذیان رنج می برند که منعکس کننده اشتباه در درک و تفسیر واقعیت به وسیله آنها است.
کسی که مبتلا به اسکیزوفرنی است ممکن است به شیوه ای بسیار پارانوئید عمل کند -قفل های متعدد برای درهای خانه خود بخرد، هنگامی که در انظار عمومی راه می رود پشتش را بپاید و از صحبت کردن با تلفن امتناع کند. این رفتارها ممکن است به نظر غیر منطقی یا نامعقول به نظر برسد، اما برای کسی که مبتلا به اسکیزوفرنی است، این رفتارها ممکن است واکنشی منطقی به باورهای غلط خودشان باشد که دیگران قادر به دریافت آنها نیستند.
شروع بیماری اسکیزوفرنی در بسیاری از افراد تدریجی است و در اوایل دوران بزرگسالی، معمولاً در اوایل سن 20 سالگی فرد رخ می دهد. عزیزان و دوستان فرد ممکن است نشانه های هشدار دهنده را مدتی طولانی قبل از بروز علایم اولیه اسکیزوفرنی کشف کنند. در طول مرحله قبل از شروع بیماری، فرد ممکن است در زندگیش بدون هدف به نظر برسد و به طور فزاینده ای به فردی غیر عادی و بی انگیزه تبدیل شود. چنین افرادی ممکن است خودشان را منزوی کنند و از موقعیتشان در میان خانواده و دوستانشان کناره گیری کنند. آنها ممکن است شرکت در فعالیت های دیگر از جمله سرگرمی ها و یا کارهای داوطلبانه را متوقف کنند.
علایم هشدار دهنده ای که ممکن است نشان دهد کسی به سوی بیماری اسکیزوفرنی پیش می رود عبارتند از:
-انزوا و کناره گیری از اجتماع
-اظهارات یا باورهای غیرمنطقی، عجیب و غریب و یا وهم آلود
-افزایش پارانویا یا سؤال کردن از انگیزه های دیگران
-بی احساس تر شدن
-خصومت و یا بدگمانی و داشتن سوء ظن
-افزایش اتکا به مواد مخدر و الکل (در تلاش برای خود درمانی)
-فقدان انگیزه
-صحبت به شیوه ای عجیب و غریب و بی شباهت به خودشان
-خنده نامناسب و نابجا
-بی خوابی و یا خوابیدن بیش از حد
-بدتر شدن ظاهر فرد و وضعیت بهداشتی او
در حالی که هیچ تضمینی وجود ندارد که یک یا چند تا از این علایم به اسکیزوفرنی منجر شود، اما تعدادی ازآنها هم که با هم اتفاق می افتند باید باعث نگرانی شوند، به خصوص اگر به نظر برسد که فرد در طول زمان در حال بدتر شدن است. این زمان برای کمک به فرد ایده آل است (حتی اگر به اسکیزوفرنی منجر نشود).
منبع: http://psychcentral.com/lib/all-about-schizophrenia
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
