انتفاضه سوم، پایان سراب امنیت رژیم صهیونیستی در آشوب منطقه ای

گروه بین الملل-انتفاضه سوم در صورتی چون مقاومت در غزه پیروز خواهد شد که ضمن همراهی عنصر باور ایمانی و جهادی خود، کرانه باختری را به سلاح و مقاومت تجهیز نماید تا از نقطه ضعف "انتفاضه مسجدالاقصی" در سال 2000 در امان باشد

محسن فائضی

به گزارش بولتن نیوز، می توان اول اکتبر را به عنوان آغازی بر پرده ای جدید در وقایع اخیر دانست. در شب پنج شنبه یک فلسطینی در نابلس بر دو اسرائیلی اسلحه گشود و به کشته شدن آن ها منجر شد. پس از آن ارتش رژیم صهیونیستی در واکنش به کشته شدن افسر خود، آن منطقه را نظامی اعلام نمود[1] و سپس ما شاهد درگیری هایی بودیم که تاکنون ادامه پیداکرده است. رژیم صهیونیستی همواره بر امنیت خود در میان جنگ و افراطی گرایی تأکید داشت و خود را نماد امنیت و دموکراسی در محاصره ی رادیکالیسم معرفی می کرد.[2] ادعایی که کمی در حال رنگ باختن است. در این نوشتار ما به دنبال پاسخی بر ویژگی این درگیری ها، حجم و گستردگی آن و تأثیر و واکنش آن بر رژیم صهیونیستی هستیم.

1- نگاهی به آمار درگیری میان فلسطینیان و رژیم صهیونیستی:

تا ده اکتبر و نزدیک به ده روز از آغاز انتفاضه ما شاهد شهادت 16 فلسطینی در درگیری ها و انجام 13 عملیات شهادت طلبانه از سوی مجاهدین فلسطینی بودیم.(این ارقام قطعاً افزایش خواهد یافت). شهدای فلسطینی مهند حلبی (اهل البیره و 19 ساله)، فادی علون (19 ساله) ساکن قدس، امجد حاتم جندی (17 ساله) اهل یطا، ثائر ابو غزاله (19 ساله) ساکن کفر عقب، عبد الرحمن عبید الله (کودک 11 ساله) اهل بیت لحم، حذیفه سلیمان (18 ساله) ساکن طولکرم، وسام جمال (20 ساله) ساکن اردوگاه شعفاط، محمد جعبری (19 ساله) اهل الخلیل و احمد جمال صلاح ساکن اردوگاه شعفاط قدس اشغالی بودند. هم چنین در اصلی ترین روز درگیری طی ده روز گذشته، جمعه 9 اکتبر بود که منجر به شهادت 7 فلسطینی شد، شادی حسام دوله (20 ساله)، احمد عبدالرحیم هرباوی (20 ساله)، عبد وحیدی (20 ساله)، محمد هشام رقب (15 ساله)، عدنان موسی ابوعلیان (22 ساله)، زیاد نبیل شرف (20 ساله) و جهاد زاید عبید (21 ساله) جزو شهدای این روز خونین بودند. نکته قابل توجه جوان بودن تمامی شهیدان و مجریان عملیات شهادت طلبانه است که این موضوع جای پردازش و تحلیل دارد.[3]

بنا به گزارش خبرگزاری حماس، در 10 اکتبر، در 89 نقطه ما شاهد درگیری میان فلسطینیان و صهیونیست ها بوده ایم. از نقاط جالب توجه این گزارش وقوع 12 درگیری در رام الله پایتخت سیاسی تشکیلات خودگردان محمود عباس است که نشان از کاهش سطح اقتدار حتی در مرکز سیاسی خود است. 9 مکان درگیری در شهر قدس، 16 درگیری در الخلیل (حبرون) شهر فلسطینی نشین تحت کنترل نیروهای امنیتی اسرائیل و هم چنین 14 درگیری در مناطق 1948 رخ داده است. گسترش درگیری ها به مناطق مختلف سرزمین های فلسطین اشغالی موضوعی است که توجه صهیونیست ها را به خود جلب کرده است و تهدیدی بسیار جدی از آغاز انتفاضه ای جدید را در پیش روی خود می دانند. این گستردگی باعث شد روزنامه یدیعوت احرونوت با تیتری سخن از آغاز انتفاضه سوم را مطرح کند.[4] هدف ما از اشاره به برخی شهدا و محل شهادت آن ها اثبات فراگیری انتفاضه است. انتفاضه ای که شاید بتوان ادعا کرد به این زودی ها متوقف نخواهد شد. ابتدا به بررسی نقش و جایگاه گروه های فلسطینی در اتفاق های اخیر و سپس به رفتار و تهدیدهای پیش روی رژیم صهیونیستی خواهیم پرداخت.

2- واکنش و عکس العمل های گروه های فلسطینی:

شاید بتوان اولین واکنش ها را به طورجدی متعلق به جهاد اسلامی در دانست که در 4 اکتبر با بر عهده گرفتن مسئولیت عملیات شهادت طلبانه قدس جوان فلسطینی مهند حلبی از آغاز انتفاضه سخن گفت. این عملیات موفق آمیز منجر به هلاکت دو خاخام ارتش صهیونیستی شد. سرایا القدس در همان روز با پخش کلیپی با عنوان "رسالة رقم (1)" رژیم صهیونیستی را به دور جدید از عملیات شهادت طلبانه تهدید نمود.[5] با ادامه پیدا کردن درگیری ها و گسترده شدن آن حماس نیز در یک یوتیوب کاملاً جهادی با عنوان " نحن جندالله"، تمامی صهیونیست ها و نظامیان آنان را تهدید به مرگ و مستحق مرگ نمود. این یوتیوب با واکنشی بسیار شدید مواجه شد و طی سه روز با نیم میلیون بازدید از سوی یوتیوب ذیل فشار رژیم صهیونیستی حذف شد.[6] رهبران حماس با اعلام جمعه 9 اکتبر به عنوان روز خشم و حمایت شدید از درگیری ها رسماً از آغاز انتفاضه ی سوم خبر داند و نقش خود در انتفاضه را محکم تر نمودند.[7] واکنش گروه های مقاومت غزه، می تواند نشان از درک آنان در این فرصت برای ورود و تسلیح کرانه ی باختری برای مقاومت و نبرد مسلحانه و سخت با رژیم صهیونیستی باشد.

اما آنچه چون گذشته مانع تداوم فراگیری انتفاضه ای فراگیر مطرح است شخص محمود عباس و تشکیلات خودگردان است. محمود عباس با شکست طرح خود مبنی برای حل مسئله ی فلسطین از طریق گفتگو و سازش و عدم تحقق حقوق فلسطینیان پس از سال ها گذشت از پیمان اسلو، امروزه در سراشیبی کاهش محبوبیت و کارآمدی قرار دارد. شعله ور شدن انتفاضه در کرانه ی باختری مخصوصاً مناطق تحت کنترل او نشان از کاهش قدرت و تسلط امنیتی او در فلسطین دارد. محمود عباس لذا به دنبال کنترل انتفاضه و یافتن راه حل سیاسی برای حل این موضوع است. تلاش های او حول تقویت همکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی را در این چارچوب باید دید. پس از اعلام تشکیل کمیته ی فرماندهی انتفاضه از سوی گروه های فلسطینی جنبش فتح با اعلام بیانیه ای هرگونه نقش و حضور خود در ایجاد و پذیرش این کمیته را شدیداً رد کرد.[8]

3- رژیم صهیونیستی و انتفاضه ی سوم:

3-1. تلاش برای کنترل فلسطینی- فلسطینی و مردمی- مردمی در کنار برخورد نظامی

وجود دو میلیون و چهارصد هزار نفر جمعیت فلسطینی ساکن در کرانه باختری و قدس شرقی امکان کنترل نظامی و امنیتی را بسیار دشوار خواهد کرد. لذا به نظر می رسد رژیم صهیونیستی برای کاهش حساسیت ها و تنش ها راهکار تقابل صهیونیست های افراطی و شبه نظامیان با مردم قدس را در پیش گرفته است و با حمایت از این گروه ها سعی دارد تداوم انتفاضه را برای فلسطینیان پرهزینه نماید و در رسانه های جهانی انتفاضه را تنش مردمی-مردمی جلوه دهد.

درخواست مسئولین صهیونیستی برای حمل سلاح توسط هر صهیونیست در قدس و کرانه باختری[9] و دادن حق تیر در برخورد با هر فلسطینی مظنون به عملیات شهادت طلبانه، می تواند نشان دهنده ی تلاش رژیم صهیونیستی برای کنترل انتفاضه از این روش باشد. رژیم صهیونیستی و کابینه ی نتانیاهو سعی دارد با تهدید و بالا بردن هزینه ی انتفاضه، این درک در جامعه بین الملل ایجاد شود که روش انتفاضه تنها منجر به کینه و خون ریزی خواهد شد. دستگیری های فراوان که برخی رسانه ها تعداد دستگیری ها در اتفاقات اخیر حدود 300 فلسطینی اعلام نموده اند. هم چنین تعداد بالای مجروحان که نزدیک به 1300 نفر در ده روز نخست انتفاضه گزارش شده است، همگی نشان از تلاش رژیم صهیونیستی و کابینه ی نتانیاهو برای بالا بردن هزینه ی انتفاضه و تغییر ادراک در نوع مبارزه در مردم کرانه ی باختری و قدس است.

راه دیگری که به نظر می رسد رژیم اشغالگر در حال پیگیری است، تلاش برای فشار بر محمود عباس است تا کنترل کرانه باختری از سوی پلیس فلسطینی فتح همانند ناآرامی های پس از جنگ 51 روزه انجام شود[10] تا ضمن سرکوب و کنترل امنیتی انتفاضه از کشیده شدن انتفاضه به شرایط بحرانی تر جلوگیری شود. تماس جان کری و محمود عباس پس از درخواست نتانیاهو از جان کری برای فشار بر محمود عباس[11] و همچنین درخواست "ریاض منصور" ناظر تشکیلات خودگردان در سازمان ملل برای جلوگیری از فرورفتن در ناامیدی در آینده در پی آنچه شرایط بحرانی در فلسطین نامیده است،[12] نشان از این سناریو دارد. تشکیلات سعی دارد ضمن بازی کردن نقش بازوی رژیم صهیونیستی، امتیاز و فرصت بازگشت به راه حل سیاسی را فراهم کند تا شاید کمی از نارضایتی های اجتماعی به دلیل ناکامی در اجرای طرح سیاسی خود طی ده سال گذشته بکاهد.

 رژیم صهیونیستی با درک نیت محمود عباس و تشکیلات خودگردان، سعی می کند نقش تشکیلات را در کنترل و دستگیری مجاهدان انتفاضه بیش از پیش جلوه دهد تا با فلسطینی- فلسطینی نمودن انتفاضه، این بحران را برای خودکنترل نماید. در صورت موفق شدن طرح کنترل فلسطینی-فلسطینی با خیانت تشکیلات خودگردان، نه تنها سرعت انتفاضه کند خواهد شد بلکه طرح آشتی ملی گروه های فلسطینی که یکی از ملزومات شرایط فعلی فلسطین است، به شکست خود نزدیک تر شده و پیروزی بزرگی برای رژیم اشغالگر قدس رقم خواهد خورد.

3-2. تهدیدات امنیتی و اجتماعی انتفاضه برای رژیم صهیونیستی:

تضعیف تشکیلات خودگردان و محمود عباس، برای اسرائیل همواره زنگ خطری بوده است؛ زیرا همواره در تضعیف گروه های معتقد به راه حل سیاسی، گفتمان مقاومت و انتفاضه بیشتر خودنمایی کرده است. در شرایط کنونی تضعیف تشکیلات ضمن آنکه کنترل فلسطینی- فلسطینی انتفاضه را دچار مشکل می کند، فرصت حضور و قدرت یابی گروه های دیگری چون حماس و جهاد اسلامی در قدس و کرانه ی باختری را فراهم می کند. نظرسنجی خلیل شکاکی که توسط سازمان مرکز فلسطینی سیاست و پژوهش های مطالعاتی تحت مدیریتش انجام شده است، نشان می دهد که پس از جنگ 51 روزه، حمایت فلسطینی ها از اقدامات نظامی و سخت، علیه اسرائیل با رشدی دو برابری، به ۸۰ درصد رسیده است. درصد حمایت از انتفاضه مسلحانه نیز با ۱۵ درصد رشد به ۵۶ درصد رسیده است. هم چنین حمایت از اقدامات غیر دیپلماتیک حماس از ۴۲ درصد از ماه ژوئن یعنی قبل از جنگ ۵۱ روزه، به نزدیک ۸۰ درصد در ماه دسامبر پس از جنگ رسیده است.

محبوبیت محمود عباس در این نظرسنجی به زیر ۲۰ درصد کاهش یافته است و پیوستن فلسطین به لاهه و سازمان ملل هم به محبوبیت او کمکی چندان نکرده است. نتیجه ی این افت محبوبیت محمود عباس را می توان در برگزاری انتخابات دانشگاهی بیرزیت، مشاهده نمود. اهمیت انتخابات دانشجویی بیرزیت به حدی زیاد بود که خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی حماس، پیروزی در این انتخابات را نخستین گام درروند ملی فلسطین دانست. دانشگاه بیرزیت با ده هزار دانشجو، بزرگ‏ترین دانشگاه فلسطینی محسوب می ‏شود. لذا این دانشگاه را می توان یک جامعه آماری از تفکر جامعه علمی درراه حل فلسطین دانست.[13] لذا تشدید درگیری هایی که در پاییز سال گذشته رخ داد دور از انتظار تحلیل گران نبود و بسیاری از کارشناسان اسرائیلی نیز از ماه ها قبل از انتفاضه ای جدید سخن می گفتند.

از دیگر تهدیدات رژیم صهیونیستی در انتفاضه، تشدید ناامنی داخلی جامعه ی صهیونیستی و کاهش مقبولیت نتانیاهوست. طبق نظرسنجی شبکه ده تلویزیون اسرائیل، 69 درصد صهیونیست ها از عملکرد نتانیاهو در قبال اتفاقات اخیر ناراضی اند و تنها 17 درصد رضایت دارند. در شرایط امنیتی یکی از مهم ترین مؤلفه های کنترل شرایط، اعتماد متقابل جامعه و حاکمیت است که در شرایط فعلی نتانیاهو در بحران مشروعیت سیاسی و مقبولیت اجتماعی است.
 
نتیجه گیری:

انتفاضه ی اخیر ناشی از تداوم عملیات ضد صهیونیستی در کرانه باختری و قدس پس از جنگ 51 روزه است که با ورود صهیونیست ها به مسجدالاقصی و مطرح شدن طرح تقسیم زمانی- مکانی این مکان مقدس، جرقه نهایی آن شعله ورشد. رژیم صهیونیستی به دنبال کنترل انتفاضه از طریق مردمی- مردمی و فلسطینی- فلسطینی کردن درگیری هاست تا هزینه انتفاضه افزایش یابد و ادراک در روش مقاومت را دچار تغییر نماید؛ اما جوان بودن شهدا، انجام عملیات شهادت طلبانه با چاقو، حضور پررنگ دختران و پراکندگی درگیری ها در کل کرانه باختری و حتی مناطق 1948 در کنار کاهش مقبولیت اجتماعی و مشروعیت سیاسی تشکیلات خودگردان و نتانیاهو از ویژگی های این انتفاضه است. انتفاضه سوم در صورتی چون مقاومت در غزه پیروز خواهد شد که ضمن همراهی عنصر باور ایمانی و جهادی خود، کرانه باختری را به سلاح و مقاومت تجهیز نماید تا از نقطه ضعف "انتفاضه مسجدالاقصی" در سال 2000 در امان باشد.
منبع:اخوت