فوتبال ایران هر 55 دقیقه یک گل دارد!

به گزارش بولتن نیوز؛اين آمار و ارقام نشان مي‌دهند در فوتبال باشگاهي ايران دفاع در اولويت است. تيم‌ها اول به گل نخوردن فكر مي‌كنند و بعد گل زدن. شايد از كروش تأثير گرفته‌ايم يا بهتر است بگوييم از تيم ملي. تيم ملي چند سالي است تدافعي فوتبال مي‌كند؛ چه در بازي با آرژانتين در جام جهاني و چه برابر امارات در جام ملت‌هاي آسيا.

شايد هم سيستم 1-3-2-4 در فوتبال باشگاهي ما خوب پياده نمي‌شود. اين سيستم ابداع شده براي تهاجمي‌تر كردن فوتبال. بعد از مطالعه و پژوهش به اين نتيجه رسيدند، منظورمان مبدعين سيستم در فوتبال هستند كه استفاده از 2 بازيكن در خط حمله اشتباه است چون حريف با استفاده از 4 مدافع، برتري عددي خواهد داشت و همه توپ‌ها را برمي‌گرداند و با دفع توپ هم فرار مي‌كند كه منجر به ضدحمله مي‌شود. بنابراين بهتر است يك بازيكن در نوك خط حمله مدافعان حريف را به خود مشغول كند و ديگر بازيكنان از گوش‌ها و ميانه ميدان با حركات پيش‌بيني نشده به عمق خط دفاعي حريف بزنند.

اين كار به خوبي در فوتبال باشگاهي ما پياده نمي‌شود. گاه فاصله بين هافبك‌ها و بال‌ها با مهاجم نوك آن‌قدر زياد است كه انگار تيم 10 نفره است و يك نفر از بازي خارج شده! از سويي اين سيستم به معني بازي با دو هافبك تدافعي نيست. يك هافبك تدافعي و يك هافبك تهاجمي كه پلي‌ميكر را پوشش مي‌دهد و راه‌انداز بال‌هاست. دو بازيكن عرضي جلوي خط دفاعي را بهتر پوشش مي‌دهند. اين فقط براي دفاع كردن است. موقع حمله، هافبك تهاجمي از جلوي خط دفاعي بايد جدا شود و پشت توپ طراحي حمله كند.

در فوتبال باشگاهي ايران هر 55 دقيقه يك گل به ثمر مي‌رسد. اين آمار مايه تأسف است! بي‌دليل نيست كه تماشاگر فوتبالمان كم شده است. در فوتبال روز دنيا اين عدد در حال كاهش به دقيقه 30 است. يعني هر 30 دقيقه يك گل.

تفكر دفاعي بر فوتبالمان حاكم است. تعداد پاس‌هاي رد و بدل شده بين اعضاي تيم كم است و فوتبال منطقه‌اي را كمتر بازي مي‌كنيم و اصرار داريم زود پاس آخر دهيم! فوتبال خوب فوتبالي است كه تيم در 90 دقيقه بازي دست‌كم 9 حمله خطرناك روي دروازه حريف خلق كند. يعني هر 10 دقيقه يك حمله. اين خواسته زيادي نيست. امروز بيشتر تيم‌هاي ما پيروزي را در ضد حمله جست‌وجو مي‌كنند.

اين معضل به سرعت قابل حل نيست و بخشي از آن برمي‌گردد به عدم ثبات مديريت و مربيان در باشگاه‌ها. اگر مربي اطمينان خاطر پيدا كند دست‌كم دو، سه فصلي براي القاي تفكرات خود زمان دارد، با فراغ بال فوتبال تهاجمي را در سرلوحه كار قرار مي‌دهد. ترس از باخت، مربيان ما را ترسو كرده و ترس از اخراج، فوتبال ما را محتاط كرده است. با اين فوتبال شايد موفق شويم از آرژانتين يك گل بخوريم اما هيچ‌گاه نمايش ما تماشاگرپسند نخواهد بود. يادمان باشد سقف فوتبال تدافعي محدود است.

منبع:خبرورزشی