به گزارش بولتن نیوز،مسعود فاتح * - دعوای وزارت ارتباطات با شرکت مخابرات ایران در ماهها و خصوصا هفتههای اخیر به اوج خود رسیده است و اخیرا بدهکاری شرکتهای مخابرات استانی به شرکت ارتباطات زیرساخت ابزاری دیگر برای علنی شدن این دعوا و کشاندن موضوع به سطح رسانهها و جامعه شده است.
اگرچه نخستین جرقههای این دعوا با انتصاب دکتر واعظی در راس هرم فاوای کشور و اظهارات مقامات ارشد وزارت ارتباطات مبنی بر وجود ایرادات قانونی در واگذاری شرکت مخابرات و وعده برای بازگشت کابل مسی و داکتها به دولت زده شد، ولی اختلافاتی که شاید با کمی چانه زنی پای میز مذاکره قابل حل بود، نهایتا به اختلافاتی گسترده بین طرفین بدل شد که دیگر پای میز مذاکرهی دو طرفه قابل حل نیست و انتظار میرود با پادرمیانی سایر نهادهای حاکمیتی و قانونگذاری رفع رجوع شود.
اما سوالی که ماههاست در اذهان برخی فعالین حوزهی ارتباطات کشور نقش بسته و به دنبال پاسخی مستدل برای سوالشان میگردند این است که دولتی که با پشتوانهی مردمی توانست در سطح بین الملل قدرتهای مطرح جهانی را پای میز مذاکره کشانده و نهایتا آنان را به پذیرش حقوق حقهی مردم ایران متقاعد کند، چرا نتوانسته اختلافاتی در این سطح را با یک شرکت داخلی که نهایتا به ضرر مردم تمام خواهد شد را حل نماید و اینچنین مواردی را به سطح رسانهها و جامعه منتقل کرده و توان بخش ارتباطات کشور را که باید معطوف به ارائهی خدمات مطلوب به کاربران شود را بدین گونه درگیر موضوعی درون بخشی کرده است؟ آیا اختلاف در سطحی است که پس از دو سال دعوا، دیگر وزارت ارتباطات از حل موضوع عاجز است و یا قرار است فعلا اختلاف وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات در صدر اخبار رسانهها باشد و خبرنگاران آنچنان که باید و شاید به سراغ سایر موضوعات زیرساختی حوزهی ارتباطات کشور از جمله شبکهی ملی اطلاعات نروند؟
پپدر نهایت باز هم به نظر میرسد موارد اختلافی بین دولت و شرکت مخابرات با کمی تعقل و متانت قابل رفع است و نیازی به کشاندن دعواهای داخلی به سطح جامعه نیست.* مدیرمسوول پایگاه خبری سیتنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com