باغ چگونه موجودیت یافت؟

گروه میراث فرهنگی: رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، در نشست علمی'باغ سمن زار نوشاب، تصویر باغ در مثنوی همای و همایون خواجوی کرمانی' گفت:روزی که انسان تصمیم گرفت طبیعت را به محضر خود بیاورد، باغ موجودیت یافت.

 
به گزارش بولتن نیوز، سیدمحمد بهشتی در این نشست که با حضور جمعی از پژوهشگران و اندیشمندان برگزار شد، با اشاره به وجود ساحت های مادی و معنوی افزود: ساحت ها را باید بتوان به درستی ترجمه کرد، برای نمونه خیلی چیزها در ساحت روایی وجود دارد که نمی توان واقعیت خارجی برای آنها پیدا کرد.
 
براساس گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری وی اضافه کرد: خیلی چیزها هم در ساحت طبیعی وجود دارد که نشانی از آنها در ساحت روایی دیده نمی شود.
 
بهشتی گفت: طبیعت هم طبیعی و هم مصنوعی است، یعنی اینکه مصنوعا طبیعت را بازسازی کرده اند به گونه ای که انسان می خواهد طبیعت را به محضر خود بیاورد و به آن اشراف داشته باشد که در اینجا صاحب محضر انسان است.
 
وی گفت: باغ ایرانی طبیعتی است که انسان به آن تشرف پیدا کرده و با باغ چینی و باغ اروپایی تفاوت ماهوی دارد.
 
بهشتی تاکید کرد: ما باید به معانی فکری که در تفکر ایرانی بوده نزدیک شویم تا بتوانیم نسبت به باغ ایرانی معرفت بیشتری پیدا کنیم.
 
حمیدرضا جیحانی پژوهشگر پژوهشکده ابنیه و بافت نیز در سخنانی به ارایه پژوهش های خود بر روی متون و نسخه های باغ ' سمنزار نوشاب' پرداخت.
 
وی علاوه بر ارایه تصاویر و بیان نقش باغ در ساحت تصویرهای درون متون داستانی منظوم و نگاره های جلایری، ابعاد و تصاویری از باغ موردنظر خواجوی کرمانی و جنید سلطانی را معرفی کرد.
 
جیحانی گفت: باغ ها بازتابی وسیع در متون ادبی و نگارگری ایرانی داشته اند از این رو متون یاد شده و نسخه های مصور آنها از جمله منابع شناخت باغ در سده های میانه محسوب می شوند.
 
او افزود: ازجمله متون یاد شده می توان به مثنوی های داستانی اشاره کرد که در پیروی از نظامی سروده شده اند و به لحاظ نوع بیان ادبی و توجه به فضا، امکان استخراج تصویرهای مورد نظر شاعر در آنها میسر است. علاوه بر این بسیاری از این داستان ها مصور شده اند و این موضوع به فهم فضای درون داستان ها کمک می کند.
 
این پژوهشگر افزود: سمنزار نام مکانی در مثنوی همای و همایون خواجوی کرمانی است که در نیمه اول سده هشتم هجری قمری سروده شده و نسخه ارزشمندی از آن نیز در دست است.
 
وی گفت: نسخه یاد شده در سال 798 هجری قمری توسط جنید سلطانی در بغداد و برای سلطان احمد جلایر مصور شده است و هم اکنون در کتابخانه بریتانیا نگهداری می شود.