فرزند مگر نداشت صیاد!
برای آخرین بار او را در آغوش می گیرد و بوسه ای بر پیشانی اش می زند ، سعی می کند بهتر و دقیق تر از قاب هر دوربینی چهره معصومانه کودکش را در خاطر بسپارد . حتی خاک و خون نشسته بر روی چهر ه اش مانع از دیدن زیبایی دو صد چندان او نمی شود . به عمق جراحت روی بال های کوچکش نگاه می کند و اینکه پرواز نکرده چه زود به آسمان ها پرگشود .
گروه اجتماعی بولتن نیوز، برای آخرین بار او را در آغوش می گیرد و بوسه ای بر پیشانی اش می زند ، سعی می کند بهتر و دقیق تر از قاب هر دوربینی چهره معصومانه کودکش را در خاطر بسپارد . حتی خاک و خون نشسته بر روی چهر ه اش مانع از دیدن زیبایی دو صد چندان او نمی شود . به عمق جراحت روی بال های کوچکش نگاه می کند و اینکه پرواز نکرده چه زود به آسمان ها پرگشود .
اینجا غزه است . نوار غزه یا باریکه غزه ، چه فرق می کند که اینجا کجاست ؟ خاورمیانه یا هر جای دیگر ! . اینجا قتلگاه کودکان فلسطینی است . متراکم ترین مناطق مسکونی جهان در اینجا قرار دارند . ساکنین غزه در ساختمان های بلند و نزدیک به هم زندگی می کنند . با شروع هر درگیری این ساختمان های بلند توسط موشک و خمپاره مورد هدف قرار می گیرد . تنها در یک لحظه دود و آتش شهر را فرا می گیرد و دیگر خبری از آسمان آبی و نسیم خنک مدیترانه ای نیست .
بسیاری از مردم غزه زیر خروارها خاک به شهادت می رسند که بیشتر آنها کودکان بی گناه هستند . سالهاست که کودکان این دیار با حملات اشغالگران صهیونیست به شهادت می رسند و مادران در سوگ از دست دان کودکانشان خون میگریند.
اشغالگران حتی به بیمارستان ها هم رحم نمی کنند بیمارستان های که حالا سرد خانه هایشان مملو از پیکر های شهدا است و مجروحانی که به دلیل نبودن تخت های خالی بر کف بیمارستان مداوا می شوند. عمده مجروحان ،کودکان رنگ پریده ای هستند که بی خبر از همه جا، مات و مبهوت اطرافشان را نظاره می کنند.
کودکان غزه ترس و دلهره را بهتر از هر درسی در زندگی آموخته اند و تمرین نفس های مرگ را بهتر از هر تکلیف درسی در مدرسه انجام داده اند . مدرسه ای که با وجود درخواست های بی ثمر مدافعان حقوق بشر از اشغالگران مبنی بر" نگه داشتن قداست و حرمت مدارس " به ویرانه ای مبدل شد.
با اینکه ریس سازمان ملل بان کی مون می گوید که " کودکان باید از خشونت دور نگاه داشته شوند و نباید قربانی درگیری‌هایی شوند که هیچ مسئولیتی در قبال آنها ندارند " اما این سخنان دهان پر کن مجامع حقوق بشری از آلام و رنج های کودکان غزه نکاسته است و با هر حمله وحشیانه غاصبان باز هم کودکی بیگناه در خون می غلطد.
گریه های کودکان غزه امروزه بیش از هر چیز دل بشر دوستان را به در آورده است و همه با دیدن تصاویر ترس و وحشت کودکان مظلوم غزه و چهر ه های پردرد و رنجشان شان متاثر می شوند. حتی آنهایی که روزی با اغماض شعار" نه غزه نه لبنان" را سر می دادند سعی دارند حرف های گذشته خود را حاشا کنند .
مجامع بشری از کشتار وحشیانه کودکان به خشم آمده است اما هیچ چیز جلودار حملات قصیانه اشغالگران صهیونیست به مردم بی دفاع غزه نیست . برخی از مدعیان مبارزه با تروریست دست یاری به رژیم اشغالگر داده اند و به هر نحوی سعی بر موجه دانستن حملات وحشیانه آنها را دارند.
مرکل صدر اعظم آلمان که هنوز سرمست قهرمانی تیم ملی کشورش در جام جهانی می باشد،
در حالی که معتقد به پذیرش" صلح و آشتی دردناک" است و در سوی دیگر " در کنار اسرایل بودن " را نیز به منافع خود می داند. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا با از حمایت از رژیم اشغال گر تنها " آتش بس کوتاه مدت" را پیشنهاد می دهد .
شاید بعد از هر جنگ خانه مان سوزی آتش بس لازم است ! در این فرصت کوتاه که صیادان سیه دل از کمین بیرون می آیند و به دنبال طعمه برای صید دیگری هستند ، مادر داغدیده ای فرصت کند و سری به آشیان ویران شده اش بزند . در میان ویرانه ها ، عروسک سوخته کودکش را بیابد و در حالی که روی خرابه ها زانوی غم بغل کرده است ، به این بیندیشد ، فرزند مگر نداشت صیاد !
اینجا غزه است . نوار غزه یا باریکه غزه ، چه فرق می کند که اینجا کجاست ؟ خاورمیانه یا هر جای دیگر ! . اینجا قتلگاه کودکان فلسطینی است . متراکم ترین مناطق مسکونی جهان در اینجا قرار دارند . ساکنین غزه در ساختمان های بلند و نزدیک به هم زندگی می کنند . با شروع هر درگیری این ساختمان های بلند توسط موشک و خمپاره مورد هدف قرار می گیرد . تنها در یک لحظه دود و آتش شهر را فرا می گیرد و دیگر خبری از آسمان آبی و نسیم خنک مدیترانه ای نیست .
بسیاری از مردم غزه زیر خروارها خاک به شهادت می رسند که بیشتر آنها کودکان بی گناه هستند . سالهاست که کودکان این دیار با حملات اشغالگران صهیونیست به شهادت می رسند و مادران در سوگ از دست دان کودکانشان خون میگریند.
اشغالگران حتی به بیمارستان ها هم رحم نمی کنند بیمارستان های که حالا سرد خانه هایشان مملو از پیکر های شهدا است و مجروحانی که به دلیل نبودن تخت های خالی بر کف بیمارستان مداوا می شوند. عمده مجروحان ،کودکان رنگ پریده ای هستند که بی خبر از همه جا، مات و مبهوت اطرافشان را نظاره می کنند.
کودکان غزه ترس و دلهره را بهتر از هر درسی در زندگی آموخته اند و تمرین نفس های مرگ را بهتر از هر تکلیف درسی در مدرسه انجام داده اند . مدرسه ای که با وجود درخواست های بی ثمر مدافعان حقوق بشر از اشغالگران مبنی بر" نگه داشتن قداست و حرمت مدارس " به ویرانه ای مبدل شد.
با اینکه ریس سازمان ملل بان کی مون می گوید که " کودکان باید از خشونت دور نگاه داشته شوند و نباید قربانی درگیری‌هایی شوند که هیچ مسئولیتی در قبال آنها ندارند " اما این سخنان دهان پر کن مجامع حقوق بشری از آلام و رنج های کودکان غزه نکاسته است و با هر حمله وحشیانه غاصبان باز هم کودکی بیگناه در خون می غلطد.
گریه های کودکان غزه امروزه بیش از هر چیز دل بشر دوستان را به در آورده است و همه با دیدن تصاویر ترس و وحشت کودکان مظلوم غزه و چهر ه های پردرد و رنجشان شان متاثر می شوند. حتی آنهایی که روزی با اغماض شعار" نه غزه نه لبنان" را سر می دادند سعی دارند حرف های گذشته خود را حاشا کنند .
مجامع بشری از کشتار وحشیانه کودکان به خشم آمده است اما هیچ چیز جلودار حملات قصیانه اشغالگران صهیونیست به مردم بی دفاع غزه نیست . برخی از مدعیان مبارزه با تروریست دست یاری به رژیم اشغالگر داده اند و به هر نحوی سعی بر موجه دانستن حملات وحشیانه آنها را دارند.
مرکل صدر اعظم آلمان که هنوز سرمست قهرمانی تیم ملی کشورش در جام جهانی می باشد،
در حالی که معتقد به پذیرش" صلح و آشتی دردناک" است و در سوی دیگر " در کنار اسرایل بودن " را نیز به منافع خود می داند. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا با از حمایت از رژیم اشغال گر تنها " آتش بس کوتاه مدت" را پیشنهاد می دهد .
شاید بعد از هر جنگ خانه مان سوزی آتش بس لازم است ! در این فرصت کوتاه که صیادان سیه دل از کمین بیرون می آیند و به دنبال طعمه برای صید دیگری هستند ، مادر داغدیده ای فرصت کند و سری به آشیان ویران شده اش بزند . در میان ویرانه ها ، عروسک سوخته کودکش را بیابد و در حالی که روی خرابه ها زانوی غم بغل کرده است ، به این بیندیشد ، فرزند مگر نداشت صیاد !
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
جز سخنرانی و سوت و کف زدن واسه همدیگه کاری بلد نیستن؟