استاد محمد رضا لطفی درسال 90 در گفت وگویی با آمن خادمی درروزنامه آرمان روایت جالبی از همراهی خود با مردم در انقلاب و جنگ را باز گو کرده است.
گروه تئاتر و موسیقی، استاد محمد رضا لطفی درسال 90 در گفت وگویی با آمن خادمی درروزنامه آرمان
روایت جالبی از همراهی خود با مردم در انقلاب و جنگ را باز گو کرده است.
به
گزارش بولتن نیوز به نقل از پارس توریسم، استاد لطفی گفته: اصلاً فعالیتی كه هر گروه هنری انجام م
یدهد مگر می تواند بعد فرهنگی نداشته باشد. اما بعد سیاسی دو نوع است. یك
زمان شما درحركت اجتماعی قرار می گیرید و یك زمان حركت سیاسی-اجتماعی در
كار هنرمند پنهان است.
شما از سمفونی پنجم بتهون چه چیز سیاسی دستگیر می
کنید؟ اما همه می گویند كه بتهون یك آدم اجتماعی-سیاسی هم بوده است استادلطفی بااشاره به فعالیت های گروه چاووش همزمان با حرکتهای مردمی گفته: به
این دلیل كه ما قطعات انقلابی نوشتیم و همگام با مردم بودیم وآن زمان دوباره
از چاووش ما استعفا كردیم و به خیابان ها آمدیم.
هركدام از ما در
راهپیمایی ها بودیم. من در تحصن ها شركت می كردم، درهمه راهپیمایی های كه آقای
طالقانی در تهران بودند، اول صف بودم. به خاطر سابقه ای كه داشتیم در آن
زمان باید در محافل مختلف اجتماعی سیاسی شرکت می کردیم. همچنین من کارهای
زیادی در رابطه با مسائل
اجتماعی ساختم و معلوم است هر کدام برای چه واقعه
ساخته شده است. مثلاً معلوم است که «ایران ای سرای امید»، آزادی و ... برای
چه ساخته شده است.
یا در زمانی كه جنگ رخ داد من بیش از همه بچه هایی كه در
«چاووش» بودند برای جنگ كار ساختم و طبیعی است كه علت آن سیاسی است. انقلاب
شده بود و می خواستم كه انقلاب پیروز شود و مملكتم آزاد شود. طبیعی است كه
ایرانی هستم و مسئولم.
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ آرام نشیند به موجی
رود گوشه ای دور تنها بمیرد
استاد لطفی چقدر بی سروصدا رفت!
حالا فکر کنین فلان بازیگر یا فلان خواننده خاص فوت کنه رسانه ملی و غیر ملی و مسولین انقدر پیام میدن که بیا و ببین.
یا ایرانی های سیاست زده به هنر هم از منظر سیاست نگاه میکنن یا فقط سینما را هنر میدونن! در دوحالت باعث تاسف است.