هنرمندان و فرهنگیان اعتبارشان را خرج طرح‌ از پیش شکست خورده‌ی دولت نکنند

گروه سیاسی - همان‌طور که می‌دانید، دولت اعلام کرده آنهایی که تمایل به دریافت مجدد یارانه در فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها دارند، باید از بیستم تا بیست‌و‌نهم فروردین، با مراجعه به سایت رفاهی، اقدام به ثبت نام کنند. البته دولت می‌خواهد تا در حد امکان، از تعداد یارانه بگیر‌ها کم کند و برای رسیدن به این هدف، تلاش بسیاری انجام می‌دهد. اما گزارش‌های میدانی مختلف نشان‌دهنده‌ی آن است که بسیاری از مردم همچنان تمایل دارند که در لیست یارانه بگیرها باقی بمانند و پیش‌بینی‌ها از ثبت‌نام بالای 90 درصد خبر می‌دهد.

به گزارش بولتن نیوز، در این نوشته اصلا نمی‌خواهیم به این مسئله بپردازیم که آیا واقعا باید از دریافت یارانه انصراف داد یا نه؟ اینکه آیا ادعای دولت در خصوص لزوم خرج‌کرد مبلغ یارانه‌ها در مسیرهای دیگر درست است یا نه؟ آیا دولت مرد انجام ادعاهای اقتصادی‌اش هست یا نه؟ و سوالات و تردیدهای دیگری که در این میان وجود دارد. زیرا آنچه که مشاهده می‌شود آن است که بسیاری از مردم، چون به آینده‌ی اقتصادی پس از اجرای فاز دوم هدفمندی‌ یارانه‌ها با تردید نگاه می‌کنند، در نتیجه از سر عقل معاش تصمیم دارند که در این چرخه باقی بمانند. حال چه این تصمیم درست باشد چه اشتباه. (هرچند درست به نظر می‌رسد)

اما نکته‌ای که در این میان وجود دارد آن است که اخیرا مشاهده شده برخی از چهره‌های هنری و فرهنگی، در خدمت دولت قرار گرفته‌اند تا هدف دولت محقق شود. همان‌طور که گفتیم، در بحث یارانه‌ها آنچه که مدنظر دولت است با تصمیم عمومی مردم متضاد است. در نتیجه، آنچه که از خرج شدن هنرمندان و فرهنگیان برای ثبت‌نام نکردن مردم عاید ما می‌شود این است که این چهره‌های مردمی، اعتبار خودشان را از دست می‌دهند و دیگر آن جایگاه سابق را در قلوب مردم نخواهند داشت. در حالی که اولا هرکدام از این شخصیت‌ها، برای رسیدن به این اعتبار زحمات زیادی کشیده‌اند و ثانیا به نظر می‌رسد با توجه به مسائل جدی‌تر کشور، هدفمندی یارانه‌ها آنهم با رویکرد نه چندان مردمی دولت، ارزش این را ندارد که این همه اعتبار فرهنگی و هنری، خرج آن شود.

جالب است این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که از یکسو، دولت یازدهم چه در عمل چه در سخن بارها نشان داده‌ که تمایلی به حضور در عرصه‌ی فرهنگ ندارد. (و این بکارگیری هنرمندان تداعی کننده‌ی رابطه‌ی یکسویه‌ی دولت و فرهنگ یا باج‌گیری دولت از بخش فرهنگ است) و از سوی دیگر، بسیاری از هنرمندان رویت شده در خیمه شب بازی دولت از گفتمانی هستند که در آن و پیش از این دولت، کار سیاسی کردن و دخالت در فعالیت‌های آن امری ناپسند تلقی می‌شد.

علی ایحال، با همه‌ی ناهمگنی‌هایی که بین برخی از بخش فرهنگی-هنری کشور با نظام سیاسی و جامعه وجود دارد، باید بدانیم که هنرمندان ما بخشی از ذخیره‌ی فرهنگی ما هستند. این ذخایر فرهنگی، کارکرد مخصوص به خود را دارند و از آن مهمتر اینکه زمان استفاده از این ذخیره‌ی فرهنگی بسیار مهم است. به نظر می‌رسد این زمان و موضوعی که آنها به آن وارد شده‌اند، چندان تناسبی با کارکرد ذخایر فرهنگی ندارد. ای‌کاش هنرمندان ما قدر خود را بیشتر از این‌ها بدانند و خود را خرج سیاست‌های خرد دولت‌ها نکنند. آنهم سیاست‌هایی که شکست‌شان پیش از اجرا شدن، پیش‌بینی می‌شود.

پ.ن: هرچند هدفمندی یارانه‌ها که خود بخشی از طرح عظیم تحول اقتصادی‌ست، یک مقوله‌ی فرادولتی و مربوط به نظام است، اما روش اجرای هدفمندی یارانه‌ها و یا روش‌های تحقق‌سازی طرح تحول اقتصادی مربوط به دولت‌ها می‌شود که لزوما طرح‌های قابل تأییدی نیست. دقیقا عین استراتژی نظام در سیاست‌های خارجی که دولت‌ها با روش‌های خودشان به آن ورود می‌کنند.