نان‌خوری به نام دین در کشوری فقیر!

به گزارش بولتن نیوز،واعظان جوان و دارای کاریزما در زیمبابوه، مدعی قدرت های معنوی و «پیامبر گونه» هستند. آنها به این وسیله مردم را فریب داده و به بهانه درمان بیماری‌های جسمی یا پولدار شدن برای خود مشتریان تازه‌ای کسب می کنند و از همین راه ثروت‌های کلانی به دست می‌آورند.

به گزارش ایسنا، شفقنا در ادامه نوشت: فقر و محرومیت حاکم بر کشور نیز مردم را مجبور می‌کند تا به سوی این «انجیل به دستان مبشر رفاه» رفته و از آنها طلب کمک کنند. افرادی که به دلیل نشان دادن برخی «معجزات»، ثروتمندان و مشاهیر را هم به خانه‌هایشان می‌کشانند. به گونه‌ای که حتی وزرا و مسوولان دولتی نیز گاه جزو مشتری‌های پر و پا قرص آنها می‌شوند.

به گزارش شفقنا به نقل از الحیات، «انجیل رفاه» عنوان جنبشی بود که در دهه پنجاه قرن گذشته خود را در آمریکا نشان داد. پیروان این جریان معتقد بودند پیروی مردم از کلیسا موجب رفاه اقتصادی و مادی آنها شده و بیماران را شفا می‌دهد. به باور آنها عبادت خداوند موجب ثروتمندی فقرا می‌شود.

ایمانوئل ماکاندیوا، بنیانگذار «کلیسای بین المللی خانواده متحد» یکی از همین واعظان جوان و دارای کاریزماست که طی سال های اخیر به شهرت زیادی دست یافته است. در مورد ادعاهای او مبنی بر داشتن «قدرت های پیامبرگونه» اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد. چندی پیش و در آستانه سال جدید میلادی او مدعی شد که پیش از زنده کردن مردگان «منتظر آموزه هایی از سوی خداوند» می شود.

وی تاکنون موفق شده است گروهی مومن درحدود 60 هزار نفر را برای اجرای مراسم مذهبی در روزهای یکشنبه گرد آورد. سال 2012 او توانسته بود برای برگزاری «روز قیامت» در هراره پایتخت زیمبابوه 100 هزار نفر را گرد آورد. این مراسم که هرگز تا به این حد انسان آنهم سیاه پوست در آن گرد نیامده بودند به «شب قیامت» معروف شد! در آن جا سیاستمداران مشهوری مانند ویبستر شامو وزیر رسانه‌ها و نماینده حزب حاکم «زانو – جبهه ملی» به رهبری رابرت موگابه رییس جمهور نیز شرکت داشت.

در این مراسم بود که وزیر شامو به گروهی هنرمند موسیقی به نام «ماهیندیری براذر» ملحق شد که در یک استادیوم ورزشی داشتند برنامه‌ای را اجرا می‌کردند. گودوین ویری، تحلیل گر مسایل اجتماعی اما به خبرگزاری آناتولی می گوید « رواج این جریان زیر سر دولت است». وی با اشاره به این نکته که کلیساها یکی از مراکز مهم قدرت است درمورد ادعاهای این واعظان انجیل رفاه تردید می کند. گودوین می گوید: « هیچ تعجبی ندارد که سیاستمداران با این ها رفت و آمد داشته باشند زیرا می‌خواهند از آنها و حزب شان حمایت بیشتری صورت گیرد».

ماکاندیوا یک بار در صفحه مخصوص خود در فیسبوک نوشت: «بعضی تا آنجا گستاخی به خرج می‌دهند که در مورد پیامبر ماکاندیوا می‌گویند او حیله‌گر است یا اینکه درباره منبع قدرت او تردید می‌کنند، این روشی غیر قابل قبول است».

وی افزود: «بعد از اینکه من قدرت مسیح را از طریق شفای فوری و معجزات شگفت‌انگیز دیدم می‌توانم حال با اطمینان بگویم که پیامبر ماکاندیوا یک مردخدا و یک روحانی واقعی است بنابراین باید از سوی هر موجود بشری جدی گرفته شود. نه فقط به خاطر نیروهایش که معجزه آفرین و غیر عادی است بلکه به دلیل قدرت وعظ و سخندانی او که از جانب آسمان حرف می زند و همه را قانع می سازد».

در مقابل، منتقدان می‌گویند امثال این پیامبران خود خواسته و دروغین به اعتقادات مردم لطمه می‌زنند. کما اینکه رسانه‌ها نیز به منظور جلب مخاطبان خود داستان‌های شگفت‌انگیزی را با جزییات از اعمال و رفتار اینها روایت می‌کنند.

برخی از دوستان ماکاندیوا، که او را از سال‌ها پیش می‌شناسند وی را متهم می‌کنند که به این وسیله در پی غارت و چپاول مردم است و می‌خواهد اموال آنها را تصاحب کند. یکی از کشیشان کلیسایی در هراره چندی پیش این واعظان مدعی نبوت را تهدید کرد که در مقابل مردم آنها را رسوا خواهد کرد. وی گفته بود «دلیل رشد این پیامبران دروغین آن است که برخی از مردم برای کسب مال وارد دین می شوند یا به دنبال شهرت و ثروت هستند. این پیامبران دروغین شماره تلفن های مردم را می گیرند و بعد از آن ها سوءاستفاده می کنند. وی از رسانه ها خواست به جای داستان سازی پیرامون این پیامبران دروغین تحقیق کنند که چگونه مردم فریب این ها را می خورند یا اینها چه شیوه هایی را به کار می برند تا به شکلی عجیب به حساب های بانکی مردم دسترسی پیدا کنند.

صرف نظر از ماکاندیوا، چندی پیش رسانه‌ها از شخصی موسوم به رابرت گومبورا نام بردند که مدعی «رسالت آخر الزمان» شده بود و هم اکنون در انتظار محاکمه به خاطر تجاوز به شش راهبه است. به محض دستگیری این واعظ جوان، داستان‌های عاشقانه بسیاری نقل شد که بیشتر به رمان‌های پورنو شباهت داشت. در بعضی گزارش‌ها حرف‌های زنی نقل شد که درباره او گفته بود: «او حق دارد چنین کند زیرا از ویژگی‌هایی برخوردار است که حتی زنان متاهل هم از آن خوششان می‌آید».

به هرحال، روشن نیست نهایت این داستان چه خواهد بود. آیا کلیسای زیمبابوه قادر خواهد بود با این پیامبران دروغین برخورد کرده یا اینکه به دلیل بازار پررونقی که دارند روز به روز بر تعداد این واعظان جوان افزوده خواهد شد. تنها نکته ای که روشن است اینکه تا زمانی که مردم از دین به دنبال اشباع اهداف آنی خود باشند یا بخواهند از طریق آن به پاداش های مادی دست یابند زمینه برای کسب و کار این گونه واعظان فراهم خواهد بود.