امریکایی‌ها حق ندارند درباره‌ی حقوق بشر حرف بزنند چون ...

گروه سیاسی- سید مجتبی نعیمی:قسمتی از سخنان رهبر انقلاب در دیدار امسال با مردم قم معطوف به این مسئله شد که بعد از بهانه‌تراشی‌های غربی‌ها بر سر قضیه‌ی هسته‌ای، حالا نوبت به حقوق بشر و ایرادات بنی‌اسرائیلی جدید ا‌ست. اما گذشته از صحت و سقم این ایرادات (که بدیهی‌ست هیچ حقانیتی در آن‌ها نهفته نیست) نکته‌ی اساسی اینجاست که اگر نقض حقوق بشری هم در ایران صورت پذیرفته شده باشد، این امریکا نیست که باید در مقام مدعی‌العموم ظاهر شده و دادخواهی کند. چون بزرگترین نقایض حقوق بشر در امریکا انجام شده و اگر بنا به محاکمه شدن است، این امریکایی‌ها هستند که باید در دادگاه حاضر شده و پاسخگوی جنایت‌های بین‌المللی‌شان باشند.

به گزارش بولتن نیوز، «بنده عرض ميكنم هر كس ديگرى [هم‌] درباره‌ى حقوق بشر حرف بزند، آمريكايى‌ها حق ندارند درباره‌ى حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون‌] دولت آمريكا بزرگ‌ترين نقض‌كننده‌ى حقوق بشر در دنيا است؛ نه [فقط] ديروز، [بلكه] همين امروز، همين حالا؛ اينها كسانى هستند كه رژيم غاصب صهيونيستى به پشتوانه‌ى اينها و پشت‌گرمى اينها است كه دارد اين همه شرارت در اين منطقه ميكند. فلسطين در چه وضعى است؟ فلسطينى‌ها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالى است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنيا نميدانند؟ بيمارِ محتاج درمان اضطرارى در آن قطعه‌ى مظلومِ زمين، روى زمين مانده است، داروهاى ابتدايى در اختيار او قرار نميگيرد! چرا؟ چون آمريكا پشت سر رژيم صهيونيستى غاصب است. يك كشورى را، يك مردم مظلومى را از اطراف محاصره كنند، راهى به بيرون نداشته باشند، هيچ امكانى نداشته باشند، مريضشان هم روى زمين ميماند، گرسنه‌شان هم گرسنه ميماند، اوّليّات زندگى هم از آنها دريغ داشته ميشود؛ اينها ظلم نيست؟ اينها تخلّف از حقوق بشر نيست؟ آن‌وقت اينها شرم نميكنند اسم حقوق بشر بر زبان مى‌آورند؟ اين آقا اوّلى كه ميخواست بيايد، در تبليغات انتخاباتى پنج شش سال قبل، يكى از وعده‌هايى كه به مردم آمريكا داد، اين بود كه زندان گوانتانامو را تعطيل ميكند؛ [الان] شش هفت سال گذشته، آيا زندان گوانتانامو تعطيل شد؟ اينها اين‌جورى‌اند. ظلم به مردم، حمله‌ى به مردم، [آوردن] هواپيماهاى بى‌سر نشين در افغانستان و پاكستان، كشتار مردم بى‌گناه، هزاران گونه جنايت عليه غير نظاميان در مناطق مختلف، و شيوه‌هاى جنايت ناشناخته - كه حالا خيلى از جنايات اينها شيوه‌هايى است كه براى مردم دنيا ناشناخته است، بعدها معلوم خواهد شد - آن‌وقت اينها اسم حقوق بشر را مى‌آورند؟ ما مدّعى نظام ايالات متّحده‌ى آمريكا و بسيارى از دولتهاى غربى هستيم، به‌خاطر نقض حقوق بشرى كه آنها انجام ميدهند. ما مدّعى هستيم، ما از آنها سؤال ميكنيم، ما گريبان آنها را ميگيريم در پيشگاه دادگاه افكار عمومى دنيا؛ و آنها جوابى ندارند.» (رهبر انقلاب در دیدار با مردم قم – 19 دی 92)

اما چه خوب است بیاییم و نگاهی اجمالی به لیست جنایت‌های امریکایی‌ها بیاندازیم تا ببینیم دلایل موجود در پی این ادعا چیست و چرا گفته می‌شود امریکا بزرگترین جنایت‌کار معاصر است. البته می‌خواهیم این لیست را از زبان "رابرت الیاس" یکی از اساتید علوم سیاسی امریکایی بیان کنیم تا گفته نشود که ما از خودمان مطالب ساختگی درآورده‌ایم:

استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی:

استفاده‌ی آمریکا از بمب‌ها، معمولاً خارج از شرایط جنگی اعلام شده، برای تخریب بی‌دلیل و بدون هدف نظامی، که اهداف و قربانیان آن افراد غیرنظامی هستند، یا آنچه که امروزه «خسارت جنبی» نامیده می‌شود:

ژاپن (1945)/ چین (46-1945)/ کره و چین(53-1950)/ گواتمالا(69-1967،1960،1954)/ اندونزی(1958)/ کوبا(61-1959)/ کنگو (1964)/ پرو(1965)/ لائوس(70-1964)/ ویتنام(73-1961)/ کامبوج(70-1969)/ گرانادا(1983)/ لبنان(84-1983)/ لیبی (1986)/ ال سالوادور(دهه 1980)/ نیکاراگوئه(دهه 1980)/ ایران (1987)/ پاناما (1989)/ عراق(2000-1991)/ کویت(1991) / سومالی(1993)/ بوسنی(95-1994)/ سودان(1998)/ افغانستان(1998)/ پاکستان(1998)/ یوگسلاوی(1999)/ بلغارستان(1999)/ مقدونیه(1999)

استفاده‌ی آمریکا از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی: آمریکا از امضاء کنوانسیون‌ها علیه گسترش و استفاده از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی سر باز زده و این سلاح‌ها را کشورهای ذیل (بدون اطلاع رسانی به جمعیت غیرنظامی) استفاده یا آزمایش کرده است:

باهاما(اواخر دهه¬ی 1940 و اواسط دهه¬ی 1950)/ کانادا (1953)/ چین و کره(53-1950)/ کره(69-1967)/ ویتنام، لائوس، کامبوج(70-1961)/ پاناما(دهه¬ی1940– دهه¬ی 1990)/ کوبا(96،81،71،70،69،1962)

آمریکا این سلاح‌ها را برروی غیرنظامیان آمریکا، بدون اطلاع آن‌ها، در این مکان‌ها نیز آزمایش کرده است:

«واترتن»، نیویورک و جزایر«ویرجین»آمریکا(1950)/ ناحیه خلیج«سانفرانسیسکو»(67-1957،1950)/ «میناپولیس» (1953)، «سنت لوئیس» (1953) / منطقه واشنگتن (1967، 1953) - فلوریدا (1955) / «ساوانا» در ایالت «جورجیا» / «آون پارک» در فلوریدا (58-1956) / نیویورک (1966، 1956) / شیکاگو (1960)

آمریکا کشورهای زیادی از جمله کشورهای ذیل را به استفاده از این سلاح‌ها ترغیب نموده و فن‌آوری لازم برای گسترش این سلاح‌ها را در اختیار آن‌ها قرار داده است: مصر – آفریقای جنوبی – عراق

مداخله‌های نظامی و سیاسی آمریکا از سال 1945

آمریکا از سال 1945، اغلب برای روی کار آوردن رژیم‌های دست نشانده، یا شرکت در فعالیت‌های سیاسی مانند کمپین‌هایی برای بدنام کردن دولت‌ها، حمایت مالی یا هدف قراردادن گروه‌های سیاسی مخالف (بسته به چگونگی خدمت آن‌ها به منافع آمریکا)، تضعیف جناح‌های سیاسی، کمپین‌های خرابکاری و ایجاد وحشت و غیره، دست به یک سری مداخلات نظامی و سیاسی زده است. فهرست ذیل برخی از کشورها و مناطقی هستند که آمریکا در آن دست به این اقدامات زده است:

چین (51-1945) / آفریقای جنوبی (دهه‌ی 1960 – دهه¬ی 1980) / فرانسه (1947) / بولیوی (75-1964) / جزایر مارشال (58-1946) / استرالیا (75-1972) / ایتالیا (75-1947) / عراق (75-1972؛ ۱۹۹۱؛ ۲۰۰۱) / یونان (49-1947) / پرتغال (76-1974) / فیلیپین (53-1945) / تیمور شرقی (99-1975) / کره (53-1945) / اکوادر (1975) / آلبانی (53-1949) / آرژانتین (1976) / اروپای شرقی (56-1948) / پاکستان (1977) / آلمان (دهه‌ی 1950) / آنگولا (دهه-ی 1980 – 1975) / ایران (1953) / جامائیکا (1976) / گواتمالا (دهه¬ی 1990 – 1953) / هندوراس (دهه‌ی 1980) / کاستاریکا (اواسطه دهه‌ی 1950، 71-1970) / نیکاراگوئه (دهه‌ی 1980) / خاور میانه (58-1956) / فیلیپین (دهه‌ی 1990 – دهه‌ی 1970) اندونزی (58-1957) - «سیشل» (81-1979) / هائیتی (1959) / جنوب یمن (84-1979) / اروپای غربی (دهه‌ی 1960 – دهه‌ی 1950) / کره جنوبی (1980) - «گیانا» (64-1953) / چاد (82-1981) / عراق (63-1958) - «گرنادا» (83-1979) / ویتنام (53-1945) - «سورینام» (84-1982) / کامبوج (73-1955) / لیبی (89-1981) / لائوس (73-1957) / فیجی (1987) / تایلند (73-1965) / پاناما (1989) / اکوادر (63-1960) / افغانستان (92-1979) / کنگو (78-1977، 65-1960) / ال سالوادر (92-1980) / الجزایر (دهه‌ی 1960) / هائیتی (94-1987) / برزیل (64-1961) / بلغارستان (91-1990) / پرو (1965) / آلبانی (92-1991) / جمهوری دومینیکن (65-1963) / سومالی (1993) / کوبا (1959 تا کنون) / عراق (دهه‌ی 1990) / اندونزی (1965) / پرو (1990 تا کنون) / غنا (1966) / مکزیک (1990 تا کنون) / اروگوئه (72-1969) / کلمبیا (1990 تا کنون) / شیلی (73-1964) / یوگسلاوی (99-1995) / یونان (74-1967)/ افغانستان (۲۰۰۱)

تحریف نتایج انتخابات دیگر کشورها توسط آمریکا:

آمریکا بطور خاص جهت اصلاح یا تحریف نتایج انتخابات در دیگر کشورها دخالت کرده و گاهی نیز تظاهرات انتخاباتی ساختگی را برای خنثی سازی اتهام سرکوبگری‌های دولت در کشورهای متحد در حوزه نفوذ آمریکا طرح ریزی می‌کند. این انتخابات جعلی اغلب در میان دیکتاتوری‌های زورگو و سرکوبگری که مردم خود را قربانی می‌کنند بکار گرفته شده یا حفظ می‌شود. در ذیل به برخی از کشورها که این گونه اعمال در آن‌ها بکار گرفته شده است اشاره می‌شود:

فیلیپین (دهه‌ی 1950) / ایتالیا (دهه‌ی 1970-1948) / لبنان (دهه‌ی 1950) / اندونزی (1955) / ویتنام (1955) / «گیانا» (64-1953) / ژاپن (دهه‌ی 1970-1958) / نپال (1959) / لائوس (1960) / برزیل (1962) / جمهوری دومینیکن (1962) / گواتمالا (1963) / بولیوی (1966) / شیلی (70-1964) / پرتغال (75-1974) / استرالیا (75-1974) / جامائیکا (1976) / ال سالوادر (1984) / پاناما (89-1984) / نیکاراگوئه (90-1984) / هائیتی (88-1987) / بلغارستان (91-1990) / آلبانی (92-1991) / روسیه (1996) / مغولستان (1996) / بوسنی (1998)

آمریکا در مقابل دیگر کشورها در سازمان ملل:

آمریکا مکرراً به دنبال تضعیف صلح و پیشنهادات ارائه شده در زمینه حقوق بشر در سازمان ملل است و مدام علیه صدها قطعنامه و معاهده‌ی سازمان ملل در این خصوص رأی می‌دهد. آمریکا بدترین سابقه در عدم حمایت از معاهدات سازمان ملل در میان تمام کشورها را دارا می‌باشد. آمریکا تقریباً در تمام مواردی که رأی منفی داده است، تنها کشوری بوده است که این رأی را داده (در بین 100 الی 103 کشوری که معمولاً رأی می‌دهند)، و در بقیه موارد 1 یا 2 کشور دیگر رأی منفی داشته‌اند. در ذیل به نمونه‌ای از آراء آمریکا طی تنها ۱۰ سال، از سال 1978 تا سال 1987 اشاره می‌کنیم:

قطع‌نامه‌ها و معاهداتی که تنها رأی منفی آن مربوط به آمریکا بوده است:

ـ کمک به کشورهای توسعه نیافته

ـ افزایش صادرات کشورهای در حال توسعه

ـ ترویج حقوق بشر توسط سازمان ملل

ـ حمایت از کشورهای در حال توسعه در توافقات تجاری

ـ ایجاد نظم اقتصادی نوین جهانی برای کشورهای توسعه نیافته

ـ گسترش حقوق بشر

ـ جلوگیری عملکرد شرکت‌های چندملیتی در آفریقای جنوبی

ـ مدل‌های همیاری در کشورهای در حالی توسعه

ـ حق کشورها برای انتخاب سیستم اقتصادی خود

ـ جلوگیری از استفاده سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی (حداقل 3 بار)

ـ مخالفت با نظام آپارتاید در نامیبیا

ـ مخالفت با تهاجم آفریقای جنوبی آپارتاید به کشورهای همسایه (2 بار)

ـ مخالفت با سرمایه‌گذاری خارجی در آفریقای جنوبی آپارتاید

ـ منشور جهانی برای حمایت از محیط زیست

ـ کنوانسیون‌های ضد آپارتاید

ـ کنوانسیون‌های ضد آپارتاید در رقابت‌های ورزشی بین‌المللی

ـ پیمان منع آزمایش سلاح‌های هسته‌ای (حداقل 2 بار)

ـ منع تلاش برای دستیابی به سلاح و تجهیزات نظامی در فضا

ـ نظم اطلاعاتی جدید جهان که توسط یونسکو حمایت می‌شود (حداقل 2 بار)

ـ قوانین بین‌المللی برای حمایت از حقوق اقتصادی

ـ نام‌گذاری دهه‌ی ترابری و ارتباطات در آفریقا

ـ منع تولید سلاح‌های جدید کشتار جمعی

ـ مخالفت با تلاش نیروی دریایی برای دستیابی به سلاح

ـ کمیسیون مستقل خلع سلاح و مسائل امنیتی

ـ ساز و کار رویارویی سازمان ملل با بلایای طبیعی

ـ گزارش کمیته در مورد حذف تبعیض نژادی

ـ مطالعه‌ی سازمان ملل در مورد پیشرفت نظامی

ـ بزرگداشت بیست و پنجمین سالگرد استقلال کشورهای استعماری

ـ نام‌گذاری دهه‌ی رشد صنعتی در آفریقا

ـ وابستگی متقابل حقوق سیاسی و اقتصادی

ـ عکس‌العمل جدی‌تر سازمان ملل به سوء استفاده از حقوق بشر

ـ حمایت از حقوق کارگران مهاجر

ـ حفاظت در برابر محصولات مضر برای سلامتی و محیط زیست

ـ تصویب کنوانسیون حقوق کودکان

ـ تعلیم روزنامه نگاران در کشورهای در حال توسعه

ـ همکاری بین‌المللی در مورد دیون کشورهای جهان سوم

ـ برگزاری کنفرانس سازمان ملل در مورد تجارت و توسعه

یکی از دو رأی منفی در این قطع‌نامه‌ها یا معاهدات مربوط به آمریکا بوده است:

ـ بررسی شرایط زندگی فلسطینیان و حقوق آنان (حداقل 8 بار)

ـ مخالفت با دخالت کشورها در امور کشورهای دیگر

ـ برگزاری کنفرانس سازمان ملل در مورد زنان

ـ مخالفت با انفجار آزمایشی سلاح‌های هسته‌ای (حداقل 2 بار)

ـ منع استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در مقابل کشورهای فاقد سلاح هسته‌ای

ـ ایجاد منطقه آزاد هسته‌ای در خاور میانه

ـ منع اسرائیل از در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای (حداقل 2 بار)

ـ ایجاد نظم جدید اقتصادی بین‌المللی

ـ برگزاری کنفرانس اتحادیه کارگری در مورد تحریم‌ها علیه آفریقای جنوبی

ـ تصویب قانون معاهده‌ی دریایی

ـ کمک اقتصادی به فلسطینیان

ـ اقدام سازمان ملل علیه گروه‌ها و اقدامات فاشیستی

ـ همکاری بین‌المللی در مورد پول، مسائل مالی، دیون، تجارت و توسعه

ـ ایجاد منطقه صلح در آتلانتیک جنوبی

ـ پیروی از تصمیم دیوان بین‌المللی لاهه در مورد مسئله نیکاراگوئه و آمریکا

ـ برگزاری کنفرانس و اقدام جهت جلوگیری از تروریسم بین‌المللی (شامل علل و عوامل آن)

ـ پایان تحریم تجاری نیکاراگوئه

یکی از سه رأی منفی در این قطع‌نامه‌ها یا معاهدات مربوط به آمریکا بوده است:

ـ جلوگیری از سوء استفاده از حقوق بشر توسط اسرائیل (حداقل 6 بار)

ـ جلوگیری از آپارتاید آفریقای جنوبی (حداقل 4 بار)

ـ جلوگیری از بازگشت پناهندگان به اسرائیل

ـ پایان تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای (حداقل 2 بار)

ـ تحریم آفریقای جنوبی آپارتاید

ـ رهایی آفریقای جنوبی از نظام آپارتاید (حداقل 3 بار)

ـ استقلال کشورهای استعماری

ـ نام‌گذاری دهه‌ی زنان در سازمان ملل

ـ جلوگیری از داد و ستدهای زیان بار در سرزمین‌های استعماری

ـ برگزاری کنفرانس صلح خاور میانه

ـ پایان تحریم‌ها علیه کوبا (حداقل 10 بار)

علاوه بر این موارد، آمریکا:

ـ مدام از پرداخت حق عضویت خود به سازمان ملل خودداری می‌کند.

ـ دو بار یونسکو را به خاطر اقدام در جهت حقوق بشر ترک کرده است.

ـ دو بار سازمان بین‌المللی کار را برای اقدام در مورد حقوق کارگران ترک کرده است.

ـ از تمدید پیمان ضد موشک‌های بالستیک امتناع کرده است.

ـ از امضاء پیمان کیوتو در مورد گرم شدن زمین خودداری کرده است.

ـ از تصمیم سازمان بهداشت جهانی در ممنوعیت سوء استفاده از فرمول تغذیه نوزادان حمایت نکرده است.

ـ کنوانسیون ضد سلاح‌های بیولوژیکی را امضاء نکرده است.

ـ از امضاء کنوانسیون ممنوعیت استفاده از مین‌های زمینی امتناع کرده است.

ـ در کنفرانس سازمان ملل در «دربان» علیه نژادپرستی شرکت نکرده است.

ـ یکی از آخرین کشورهایی بوده که پیمان سازمان ملل در مورد حقوق سیاسی و شهروندی را امضاء کرده است (30 سال بعد از تصویب آن)

ـ پیمان سازمان ملل در مورد حقوق اقتصادی و سیاسی را امضاء نکرده است.

ـ با پیمان در حال تکوین سازمان ملل مبنی بر حق صلح، توسعه و حفاظت از محیط زیست مخالفت کرده است.

تخمین تعداد کشته شدگان بر اثر مداخلات نظامی آمریکا و حمایت از دیکتاتورهای کشورهای دیگر (طبق محافظه‌کارانه‌ترین تخمین‌ها):

نیکاراگوئه : 30000 نفر/ برزیل: 100000 نفر/ کره: 4 میلیون نفر/ گواتمالا: 200000 نفر/ هندوراس: 20000 نفر/ ال سالوادر: 63000 نفر/ آرژانتین: 40000 نفر/ بولیوی: 10000 نفر/ اروگوئه: 10000 نفر/ اکوادر: 10000 نفر/ پرو: 10000 نفر/ عراق:3/ میلیون نفر/ ایران: 30000 نفر/ سودان: 8000 الی 10000 نفر/ کلمبیا: 50000 نفر/ پاناما: 5000 نفر/ ژاپن: 140000 نفر/ افغانستان: 10000 نفر/ سومالی: 5000 نفر/ فیلیپین: 150000 نفر/ هائیتی: 100000 نفر/ جمهوری دومینیکن: 10000 نفر/ لیبی: 500 نفر/ مقدونیه: 1000 نفر/ آفریقای جنوبی: 10000 نفر/ پاکستان: 10000 نفر/ فلسطین: 40000 نفر/ اندونزی:1میلیون نفر/ تیمور شرقی:یک سوم الی یک دوم کل جمعیت/ یونان: 10000 نفر/ لائوس: 600000 نفر/ کامبوج:1میلیون نفر/ آنگولا: 300000 نفر/ گرنادا: 500 نفر/ کنگو:2میلیون نفر/ مصر: 10000 نفر/ ویتنام:5/1 میلیون نفر/ شیلی: 50000 نفر

دیگر مداخلات مرگبار آمریکا

ـ کتاب‌های آموزش ترور سازمان سیا

ساخت و توزیع جزوات آموزشی برای نیروهای نظامی یا مردم دیگر کشورها، شامل آموزش قتل، براندازی، خرابکاری، کنترل جمعیت، شکنجه، سرکوب، شکنجه روحی، جوخه‌های مرگ و غیره

ـ کمپین‌های شکنجه‌ی خاص

ساخت و راه‌اندازی کمپین‌های مستقیم آمریکا برای حمایت از شکنجه به عنوان ابزار ایجاد وحشت و کنترل اجتماعی برای دولت‌های یونان، ویتنام، بولیوی، اروگوئه، برزیل، گواتمالا، السالوادر، هندوراس و پاناما

ـ حمایت و پناه دادن به تروریست‌ها

کمک به رشد، حمایت، دادن اسلحه و تجهیز کردن تروریست‌هایی مانند:

• «کلاوس باربی» و دیگر نازی‌های آلمان، و فاشیست‌های ایتالیایی و ژاپنی بعد از جنگ جهانی دوم

• «مانوئل نوریگا» (پاناما)، صدام حسین (عراق)، «رافائل تروجیلو» (جمهوری دومینیکن)، اسامه بن لادن (افغانستان) و دیگرانی که تروریسم آن‌ها به شکار خود ما (آمریکا) آمده است.

• ایجاد کالج عالی جنگ (برزیل) و اولین «دانشکده قاره‌های آمریکا» که آمریکایی‌ها در آن به سرکوب گران، اعضای جوخه‌های مرگ و شکنجه گران آموزش می‌دادند (دومین«مدرسه‌ی آمریکا» هنوز در پادگان «بنینگ» در ایالت جورجیا دایر می‌باشد و اکنون تحت عنوان «مرکز همکاری‌های امنیتی در نیمکره غربی» فعالیت می‌کند).

• ایجاد پناهگاه برای تروریست‌ها، دیکتاتورها و شکنجه گران کوبا، السالوادر، گواتمالا، هائیتی، شیلی، آرژانتین، ایران، جنوب ویتنام و دیگر کشورها

ـ ترور رهبران جهان

استفاده از ترور به عنوان ابزار سیاست خارجی، که طی آن سازمان سیا در 50 سال گذشته تلاش کرده است حداقل 40 نفر از سران کشورها را به قتل برساند، و در قتل تعدادی از آن‌ها مانند «پاتریس لومومبا» (کنگو)، «رافائل تروجیلو» (جمهوری دومینیکن)، «نگو دین دیم» (ویتنام) و «سالوادر آلنده» (شیلی) موفق بوده است.

ـ تجارت سلاح و حضور نیروهای نظامی آمریکا:

• آمریکا بزرگ‌ترین فروشنده‌ی اسلحه در دنیا است که دیکتاتورها، ارتش‌ها و تروریست‌هایی را که مردم را سرکوب یا قربانی می‌کنند مسلح نموده و آتش درگیری‌های خشونت بار در سراسر جهان را شعله‌ور می‌سازد.

• آمریکا بزرگ‌ترین سازنده مین‌های کشنده زمینی است که حتی در زمان صلح، هرروز چندین نفر را در سراسر دنیا کشته یا حداقل مجروح می‌کند.

• آمریکا در حداقل 50 کشور جهان دارای پایگاه نظامی است، که این امر باعث قربانی شدن مکرر مردم محلی می‌شود.

• آمریکا از سال 1983، تقریباً به طور مداوم مشغول هجمه علیه کشورهای مسلمان یا خاور میانه‌ای، از جمله لبنان، لیبی، سوریه، ایران، سودان، افغانستان و عراق بوده است.

این‌ها نمونه‌ای از سیاست‌های خارجی آمریکا در طول 50 سال گذشته است. حالا خودتان قضاوت کنید، این ایران است که باید در دادگاه‌های بین‌المللی در خصوص عدم رعایت حقوق بشر محاکمه شود یا امریکا؟ جالب اینجاست که پلیس فدرال آمریکا تروریسم را این‌گونه تعریف می‌کند: «استفاده‌ی غیرقانونی از قدرت یا خشونت توسط شخص یا گروهی که با یک قدرت خارجی ارتباط داشته یا فعالیت‌های او از مرزهای ملی فراتر می‌رود، علیه اشخاص یا اموال با هدف مرعوب کردن یا مجبور کردن یک دولت، مردم غیرنظامی یا هر مجموعه‌ای از آنان به منظور پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی.» این تعریف شباهت خیلی زیادی به اعمال و سیاست‌های آمریکا از سال 1945 به بعد دارد که بخشی از آن در بالا گفته شد.