تنها شرکت فولادی ایرانی دارای برند بین‌المللی منحل می‌شود

گروه اقتصادی ـ در روز صنعت و معدن 10 تیرماه، که هرسال همایش هایی برای تقدیر از صنعتگران و مهندسان وکارگران صنعتی، برگزار می شود و لوح تقدیر به صنعتگران نمونه داده می شود، وانتظار این است که سازمان های صنعتی و توسعه ای کشور با حمایت بیشتر دولت و مسوولان همراه شوند، و شاهد احیا و تقویت این سازمان های توسعه ای و صنعتی باشیم، جای تعجب است که هیات واگذاری، تصمیم گرفته تنها شرکت فولادی ایرانی دارای برند بین المللی را منحل کند.

به گزارش بولتن نیوز، در نامه ای که در تاریخ 10 تیرماه 1392 یعنی یک ماه قبل از پایان دولت دهم، توسط وزارت امور اقتصادی ودارایی و با امضای وزیر و تعدادی از اعضای هیات واگذاری منتشر شده و رونوشت آن برای سازمان خصوصی سازی و دبیرخانه هیات واگذاری ارسال شده، موضوع انحلال شرکت ملی فولاد ایران که مسوول اجرای طرح های توسعه ای فولاد ایران است در دستور کار قرار گرفته است. 

در بند 4 نامه وزارت امور اقتصادی ودارایی و هیات واگذاری، آمده است:
موضوع پیشنهاد انحلال شرکت ملی فولاد ایران مطرح شد و پس از بحث و بررسی به استناد جزء (2) بند (ب) ماده (40) و بند (و) ماده (19) قانون اجرای سیاست های کلی اصل (44) قانون اساسی با انحلال شرکت مذکور به شرح زیر موافقت شد:

الف)سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران ظرف مدت حداکثر دو ماه طرحهای فولادی در حال انجام توسط شرکت ملی فولاد ایران به همراه نیروهای انسانی شاغل در طرحهای استانی فولادی را به سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران منتقل نموده، ضمن اینکه مابقی نیروهای انسانی را ساماندهی و سپس شرکت ملی فولاد ایران را منحل نماید.

ب) هئیت تصفیه یا پیشنهاد وزارت صنعت، معدن و تجارت انتخاب شود. هیئت مذکور مکلف است نسبت به فروش دارایی های ثابت شرکت بجز ساختمان مرکزی شرکت با ارزش کارشناسی و با رعایت قوانین و مقررات اقدام و پس از پرداخت بدهیهای شرکت مازاد دارائیها و بدهیها در راستای اجرایی شدن بند (6) ماده (29) قانون اجرای سیاست های کلی اصل (44) قانون اساسی مبنی بر تکمیل طرحهای نیمه تمام دولتی با ساز و کار خزانه در اختیار ایمیدرو قرار گیرد.

بند ب نشان می دهد که ساختمان مرکزی شرکت قرار نیست به ایمیدرو داده شود و تکلیف آن نیز مشخص نشده و معلوم نیست که چه برنامه ای برای آن دارند و به این معنی است که کارکنان این شرکت باید به محل دیگری که ایمیدور تشخیص می دهد منتقل شوند و تعدادی از کارکنان و متخصصان نیزساماندهی می شوند و ...
سوال این است که دولت و هیات واگذاری، چه هدفی را در ماه پایانی کار خود دنبال می کند، آیا بهتر نیست که در مورد این شرکت بین المللی فولادی و مهم کشور، دولت جدید تصمیم بگیرد؟ آیا مبنای کارشناسی انحلال چنین شرکتی مشخص است و اطلاع رسانی شده تا رسانه ها و کارشناسان بدانند که به چه دلیل تصمیم به انحلال آن گرفته اند؟
ایا منظور از سیاست های اصل 44 و خصوصی سازی، موضوع اموال ودارایی های شرکت های دولتی است و به اهداف و برنامه ها و نقش وجایگاه چنین شرکت های مهم و تخصصی نباید توجه شود؟

شرکتی با برند بین المللی national iranian steel company nisco که سال هاست اعتبار ویژه ای در ایران و دنیا دارد، با چه هدفی منحل می شود؟ آیا به ارزش واقعی این برند در دنیای امروز توجه شده است؟
در شرایطی که اقتصاد ایران و منطقه خاورمیانه و غرب آسیا، سال ها با کار عمرانی و نیاز به تولید و ظرفیت سازی فولاد مواجه است، و باید طرح های فولاد سازی با سرعت و ظرفیت سازی قابل توجهی به پیش برود، آیا انحلال یک برند بین المللی به صلاح اقتصاد وصنعت فولاد کشور است؟
سوال این است که آیا موضوع ساختمان واموال این شرکت از اهمیت بیشتری برخوردار بوده یا نقش و جایگاه آن؟
که در آن صورت سوال دیگری که مطرح است این است که آیا سازمان ایمیدرو قادر است وظایف این شرکت را انجام دهد؟ آیا متخصصان و کارشناسان این شرکت حاضرند در ساختار جدید ایمیدرو به کار توسعه ای و ظرفیت سازی و اجرای طرح های فولادی ادامه دهند؟
شرکت ملی فولاد ایران بیش از 50 سال سابقه فعالیت، تحقیق و پژوهش، کارهای اجرایی و نظارت بر طرح های توسعه ای را دارد و تیم تخصصی وکارشناسی این شرکت، در سال های اخیر، برکات زیادی برای صنعت فولاد کشور داشته است و اگر چه برخی طرح های فولادی وتوسعه ای فولاد به خاطر سوء مدیریت و افزایش هزینه ها از برنامه عقب است اما نمی توان نقش و جایگاه این شرکت را در صنعت فولاد منکر شد و آن چه باید تغییر کند، احیای مدیریت و نقش اساسی این شرکت است نه انحلال آن.
براین اساس، در صورت اجرای این تصمیم، کار اجرایی طرح های توسعه ای و نظارت و مدیریت آنها به سازمان توسعه ای ایمیدرو، توسعه معادن و صنایع معدنی وابسته به وزارت صنعت، معدن و تجارت واگذار می شود. اما با توجه به این که این سازمان، به اندازه شرکت ملی فولاد ایران از نیروهای با تجربه و سابقه و تخصص بالا برخوردار نیست، سوال این است که سرنوشت طرح های توسعه فولادی کشور و به خصوص 8 طرح فولادی چه خواهد شد؟
آیا سازمان ایمیدرو قرار است به وظایف حاکمیتی و نظارتی بپردازد یا می خواهد به کارهای اجرایی و نظارت بر اجرای طرح های توسعه ای فولاد و8 طرح فولادی مشغول شود؟
نکته دیگر این است که با وجود انتقال وظایف فعلی شرکت ملی فولاد ایران به سازمان ایمیدرو، قرار نیست که ساختمان واموال شرکت ملی فولاد ایران به ایمیدرو منتقل شود و ظاهرا قرار است که ساختمان مرغوب آن در خیابان ولی عصر نزدیک به میدان ولی عصر به نهاد وسازمان دیگری داده شود.
این درحالیست که طبق قانون، باید پس از سه مرحله مزایده، شرکت منحل شود و دارایی ها واموال آن به بخش خصوصی واگذار شود، و اگر مشتری برای خرید اموال آن وجود نداشت، ساختمان واموال را از روش دیگری واگذار کنند و ظاهرا قرار است که ساختمان شرکت ملی فولاد ایران به نحو دیگری واگذار شود.