گروه فرهنگی - یکی از مخاطبان
بولتن نیوز برداشت جالب توجهی از یک عکس منتشر شده در این پایگاه خبری داشته است که پیرو آن متن و تصاویری دلنشین فرستاده اند که در ادامه می آید:
بسم الله...
اخبار مهم رو یکی یکی توی یه صفحه ی جدید باز می کردم و می رفتم سراغ بعدی تا بعد سر حوصله بشینم و مطالعه منم.
همینطور که میومدم پائین یه عنوان خیلی برام جالب بود و همون جا بازش کردم که بخونمش
عنوانی که با یه متن و یه عکس همراه بود این بود:
در روزگار ما، جای سفرههای ساده و بیآلایشی مانند سفرههای شهدا خالی است.
عکسی که می بینید، در جاده اهواز- آبادان (موقعیت شهید قربانعلی
عرب) گرفته شده است و جمعی از نیروهای لشکر 14 امام حسین گرد سفره ای ساده
نشان می دهد.
سفره ای که بدون شک، حلال ترین طعام را به بهترین
بنده گان خدا عرضه می کند. سفره امام حسینی ها. همانان که با خون خود، شکر
این غذای طیب و طاهر را به جا آوردند و نامشان را در ردیف شاکران به ثبت
رساندند.در روزگار ما، جای این سفره های بی آلایش بسیار خالی است.
شادی ارواح مطهر شهدای لشکر 14 امام حسین(ع) صلوات به محض دیدن عکس ذهنم بدون درنگ رفت به یه صحنه ای مشابه همین صحنه،البته با اندکی تفاوت،
سفره ای دیگر از رزمندگان عرصه ی نبرد
ذهنم رفت سر سفره ی حضرت زهرا سلام الله علیها
سفره ای که همه ی خادمان حضرت اومده بودن سر سفره و مثل همین سفره ی امام حسین علیه السلام یه صحنه ی موندگار خلق کرده بودند
فرقی که این دوتا سفره با هم داشتند این بود که سفره ی امام حسین علیه السلام حدود دهه ی 60 پهن شده بود و سفره ی حضرت زهرا سلام الله علیها توی دهه ی 80 .
دهه ی هشتادی ها آمده بودند تا هم ندای" تا مبارزه هست ماهستیم" پیر جماران را لبیک بگویند و هم بیعت خود را با رهبر خود تجدید کنند.
آری دهه ی هشتادی ها افسران جنگ نرم بودند که برای مبارزه با تهاجم فرهنگی پای به عرصه ی نبرد گذاشته بودند تا به اندازه ی قدرت و توان خود در این میدان سهمی داشته باشند.
بگذریم؛
دیدن اون عکس ما رو برد به سال 86،
رفتم یه سری به سایت خادمان(www.khademan.org) زدم و بعدش هم یه سر به آرشیو شخصی تا اون چند تا عکسی که شبیه به سفره امام حسین علیه السلام بودند رو پیدا کنم ولی فقط همین ها رو تونستم گیر بیارم.
امیدوارم لذت ببرید.
خدا قسمت كند
در سخن از عشق بيپروا شده است
عشق تو باز آتشي زد بر دلم
گشته از عشق تو خاكستر دلم
امشب اين دل، درد را فهميده است
مرگ را در بيتو بودن ديده است
از دلم آرام را دزديدهاند
ساقيم را، جام را دزديدهاند!
اي خدا از سينهام خون ميچكد
قطره قطره دل به بيرون ميچكد
اين دل تنها، غريبي ميكند
اي خدا! دل، ناشكيبي ميكند
در دلم جز سوز و آه سرد نيست
كس مرا امشب خدا! همدرد نيست
شب نميگردد دلم را هم نفس
ليك جز شب، مونس من نيست كس
بر دلم درهاي عشقت بسته است
از خدا گفتن، دل من دلخسته است
ديگر از تنهايي حتي خستهام
از خودم، از كار دنيا خستهام
ديگر از بيهودگي دلخستهام
از تمام زندگي دلخستهام
حيف شد دل طالب بيهوده شد!
قلب پاكي داشتم؛ آلوده شد
وسعت دل يك جهان بود آن زمان
دل رقيب آسمان بود آن زمان
بيخطا بود آن زمان تير دعا
آبرويي داشت، دل پيش خدا
من نميدانم دلم با من چه كرد
دوستم با من چه و دشمن چه كرد
من نميدانم صدايم در گلو
از چه جز با خون نميگيرد وضو
اي خدا راه گلو تنگ است باز
اين سكوت از بهر من ننگ است باز
اي خدا محصورم اندر واژگان
حرف دل را در نمييابد زبان
گرچه در دل گفتني بسيار هست
بايد اما كار از گفتار بست...
همین وزن هاست که مانع پرواز ما میشود.
یاعلی
اگه متن رو با دقت بخونید همین مطلب رو متوجه میشید.
"فرقی که این دوتا سفره با هم داشتند این بود که سفره ی امام حسین علیه السلام حدود دهه ی 60 پهن شده بود و سفره ی حضرت زهرا سلام الله علیها توی دهه ی 80 ."
از این سفره های خالی از طعام روح فربه میشودوجسم قوی واز ان سفره های رنگارنگ طعام جسم فربه میشود وروح مرده!
خدایا ما را نیز توفیق درک این لذایذ ولیاقت شهادت در راه خودت عنایت فرما.
یاعلی
محروم حقييقي كسي است كه از رحمت خداوند علي و عظيم دور باشد ، شهدا هميشه در جوار خود حق بودند و موجودات زمين و آسمان بر آنها رشك ميبرند چون مشمول رحمت خاصه حضرت حق اند . قلبمان به يادشن شاد ،جايمان كنارشان باد .
سبکبالان خرامیدند و... رفتند
ما را... دیوانه نامیدند و رفتند
می دونستن اگه بمونند بال پروازشون رو باید با پاهایی ناتوان و چوب زیر بغلی از جنس احتیاج و دستی منت گذار عوض کنند